Մտերմական շրջանում Միկոյանը քանիցս ասել էր, թե հոգով պատրաստ է ցանկացած պատժի 1937-ին Ստալինի հետ գործակցած լինելու համար և ավելացրել, որ եթե ինքը հրաժարվեր և այն ժամանակ մեկ ուրիշը գար Հայաստան, հետևանքները անհամեմատ դաժան կլինեին: Քիչ է շրջանառվում նաև այն փաստը, որ նա այն ժամանակ անդրկովկասյան և հայաստանյան ղեկավար մարմիններին թողել է 21 հոգու ցուցակ, պարտավորեցնելով ոչ մի դեպքում ձեռք չտալ այդ մարդկանց, որոնց կորուստը ճակատագրական կլիներ հայերիս համար:

Նորություն ասած չեմ լինի, եթե բարձրաձայնեմ, որ մեր սերունդը ժամանակի հայտնի լեզվաբաններին և գրականագետներին ճանաչում էր դեռ դպրոցական նստարանից։ Չէ՞ որ նրանց անուն-ազգանուններն ամեն օր հայտնվում էին մեր աչքի առջև` դաս սովորելիս, տնային հանձնարարություն կատարելիս։

Բարեկամներ, այսօր մտադիր եմ ձեզ հետ զրուցել ԱՆԱՍՏԱՍ ՄԻԿՈՅԱՆԻ մասին: Այո՛, հենց նրա, որի անվան շուրջ վերջին տարիներին այդքան կրքեր բորբոքվեցին: Չեմ բանավիճի, չեմ արդարացնի, չեմ քննադատի, պարզապես կպատմեմ նրա մասին այն, ինչ եղել է:

2020-ի դեկտեմբերին էի տեղադրել իմ նախկին էջում ու հազարավոր արձագանք էր ստացել, հազարավոր կիսումներ:

2020-ի նոյեմբերի 9-ին երկիրը անտեր էր։ Մի հատ, կես հատ քաղաքական ուժ ու գործիչ չհայտնվեց, որ կապիտուլյացիային դեմ հայտարարություն կաներ...

Զորավար Անդրանիկի խրատը Վրաստանի արտաքին գործոց նախարար Եվգենի Գեգեչկորիին՝ հայ-վրացական կարճատեվ պատերազմի առթիվ (զրույցը գրի է առել Երվանդ Փափազյանը։ Հանդիպմանը ներկա է եղել նաև Հովհաննես Թումանյանը):

Նոյեմբերի 7-ն է. 1917-ի ճիշտ այս օրը տեղի ունեցավ համաշխարհային նշանակության իրադարձություն, որը միանշանակ փոխեց ողջ աշխարհակարգը. աշխարհում ստեղծվեց առաջին սոցիալիստական երկիրը: Օրվա թեմային համահունչ մի թեթև դիտարկում անեմ...

ՀՅԴ հիմնադիր սերնդին պատկանող (1893թ․), ՀՅԴ արեւելեան բիւրոյի անդամ, Հայաստանի առաջին հանրապետութեան առաջին վարչապետ (1918-1919թթ․), ճարտարապետ (1893թ․), պրոֆեսոր (1930թ․), տեսաբան՝ Յովհաննէս Քաջազնունին (1868-1938թթ․) իր «Ի՞նչ պիտի լինի Դաշնակցութիւնը» վերնագրով բովանդակալից յօդուածաշարում, 1907թ․, էական եւ խորքային բնորոշումներ է տուել ՀՅ Դաշնակցութեան գոյութեան ու լինելութեան մասին։ Յօդուածաշարի վերջաբանում, Քաջազնունին գրում է․

«Սիրո համար ենք ապրում և մեռնում։ Սերն Աստված է և Աստված սեր է»:

«Պետք է անմիջապես ըսեմ, որ ես դեմ չեմ համամարդկային գաղափարներուն, բայց սա ևս ճշմարիտ է, որ համամարդկային գաղափարներն Եվրոպային մեջ իսկ իրենց թեորիական շրջանին մեջ են, և ընկերվարական առաջնորդներն անգամ հայրենիքի գաղափարը չեն ժխտեր․- «այն օրը, որ հայրենիքիս վտանգ սպառնա օտարեն՝ կը մոռնամ ամեն բան և հրացան վերցնելով կռվի դաշտ կը հառաջանամ»։