Թե բա՝ «ցեղասպանության 1,5 միլիոն զոհերի ցանկը կազմեք»: Էրդողանը չի ասում, չէ, Նիկոլն է հանձնարարել ու սրա մասին հրապարակավ հայտարարել: Ջոկում եք, չէ՞, թեման ոնց է խուրդում Ապրիլի 24-ին ընդառաջ ու հերթական սրբապղծությունը կազմակերպում:
Ո՞ւմ համար պարզ չի, որ գործնականում անհնար է լինելու նման ցուցակ կազմելը ու մարդկանց անունները հրապարակելը: Իր էդ քայլով փաստացի ասելու է, թե «ժող ջան, փաստորեն, մենք պատմություն իրոք չգիտենք, մեզ էլի խաբել են,1,5միլիոն թիվ գոյություն չունի»: Ինքը բոլորիցս լավ գիտի, որ անհնար գործ է, ուղղակի հատուկ թեման բացում է, որ պղծի նաև դա:
Ի՞նչ ցուցակ, եթե Թուրքիայում համատարած անգրագիտություն էր, մարդահամարի տվյալներ չկային (առաջին մարդահամարը Աթաթուրքի օրոք անցկացվեց):
Մի բան էլ. էդ «ցեղասպանության զոհ» հասկացությունը, միայն մարդու ֆիզիկական ոչնչացումը չի, զոհ է համարվում նաև իր պատմական հայրենիքից բռնի տեղահանվածը, գաղթի ճամփեքին բռնաբարվածն ու վիրավորվածը, անտուն դարձած 100 հազարավոր երեխեքը, հոգեկան խանգարում ստացածները: Էս սահմանումը ես չեմ հորինել, քո սիրած միջազգային մատյաններում է գրված:
Նիկոլ, հիմա քո տրամաբանությամբ, Կոմիտասը, ով 1935-ին մահացավ, Ցեղասպաության զո՞հ է, թե՞ չէ:
Արմեն Հովասափյան