Նա մեր բոլորի փոքրիկն էր։ Նրանով էինք ապրում այս օրերին։ Չենք հեկեկալու` նա գնաց միանալու իր ընտանիքին։
Ճախրի՛ր, թանկս, ճախրիր, ու այն սերը, որ քեզ էինք տալիս` նավելու համար այս կյանքում, նավակ սարքիր` արդեն երկնքում։
Աշխարհը չարժեր քո տառապանքին, պստիկս:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ
Հ.Գ. Չթողնենք՝ մեր մաքուր վշտին ուրիշ բան խառնվի։
Չթողնենք այլ էներգետիկա խառնվի մեր ալիքներին։
Մենք ուժեղ ենք։
Հո չենք կարող մեր մարտը տանուլ տալ այսպես շռայլ` ուրախացնելով այդ սև գործն անողներին։
Պետք է արժանապատիվ, ինքնորեն հպարտ փոքրիկին երկինք` իր ծնողների մոտ ճանապարհել։
ՈՒ դա թող լինի նրանց հիշատակի առջև մեր հատուկ խնկարկումը: