Երևանի մամուլի ակումբի նախագահ Բորիս Նավասարդյանի փոխանցմամբ, Երևանի ավագանու ընտրությունների մշտադիտարկման արդյունքներով, ընտրարշավի լուսաբանման գործում առավել ակտիվություն է ցուցաբերում «Կենտրոն» հեռուստաալիքը, ոին հետևում են «Երկիր Մեդիան» և «Արմնյուզը»:«Այս առումով «Կենտրոնը» և «Երկիր Մեդիան» վերականգնել են առաջատարի իրենց դիրքերը, որոնք զբաղեցնում էին 2012թ. խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ և որոնք զիջել էին 2013 թ. նախագահական ընտրարշավի ժամանակ:

Արդեն 20 օր է, ինչ տեղեկություն չկա Իտալացի լրագրող Դոմենիկո Կիրիկոյի մասին, որ Լիբանանից Սիրիա էր ուղևորվում։ 62-ամյա լրագրողը Լիբանանից դուրս է եկել ապրիլի 6-ին։ Նրա հետ կապ չկա ապրիլի 9-ից։

Երբ առաջին անգամ իմացա ցեղասպանության մասին, չորրորդ դասարանում էի: Էն ժամանակ դպրոցում շատ չէին խոսում ցեղասպանության մասին: Իմ ուսուցիչն ասում էր, որ թուրքերն ու ադրբեջանցիներն իրար հետ կապ չունեն, տարբեր են: Իջևանի շրջանում մի քանի ադրբեջանաբնակ գյուղ կար: Առավոտ ծեգին այդ գյուղացիներից շատերը գալիս մեր բակերում կաթումածուն էին վաճառում, ձու և կանաչեղեն:

Դեռ մեր անկախության առաջին տարիներին, երբ ազատ մամուլի կողքին իր դերակատարումն ուներ կուսակցական մամուլը, այս կամ այն կուսակցության պատվերով լրագրող գործընկերների վրա հարձակվելը հազվադեպ հանդիպող երևույթ չէր: Եվ կուսակցական «պետպատվերի» շրջանակներում առանձին լրագրողներ չէին խորշում իրենց գործընկերների հետ փչացնել հարաբերությունները, պիտակավորել միմյանց: Հիմա, երբ թվում է՝ լրագրողներն ու մամուլն ավելի ազատ են, կուսակցական հրահանգավորված պատվեր էլ չպետք է լիներ, այդ տխուր ավանդույթի ոգին պահպանվել է պիոներական անցյալի հուշերով ապրող լրագրողների մոտ: Ինչո՞ւ: Դժվար է ասել:

Նիկիտա Վիսոցկին՝ Վլադիմիր Վիսոցկու որդին, վերջակետ է դնում Աստծու հանդեպ ունեցած հոր վերաբերմունքի մասին շարունակվող քննարկումներին: Մահվանից ոչ շատ առաջ Վիսոցկին մկրտվում է:

Հարգելի հանձնաժողովի անդամներ, հանձնաժողովի ստեղծման գաղափարը, անշուշտ, ողջունելի է, կարծում եմ, նրա գործունեությունը կնպաստի Հայոց ցեղասպանության միջազգային լայն ճանաչման գործընթացին, եթե, իհարկե, լիարժեք ազգային մոտեցում ցուցաբերեք և ոչ թե անտարբերության մատնեք:

Ավելի քան 45 հազար մարդ էր դուրս եկել Փարիզի փողոցներ՝ պահանջելով չընդունել միասեռ ամուսնություններն օրինականացնող ու նման զույգերի կողմից երեխաների որդեգրումը թույլատրող օրինագիծը։

Մեծ Բրիտանիայի նախկին վարչապետ, բարոնուհի Մարգարետ Թետչերի հուղարկավորության ժամանակ սուրբ Պողոսի տաճարում շատերի համար աննկատ և իր համար էլ անսպասելի լորդ-քաղաքապետ Ռոջեր Գիֆորդ Օլդերմանը կարող էր դառնալ արքայասպան:

Նոր Զելանդիայի խորհրդարանն ընդունել է համապատասխան օրենք, որի համաձայն օրինականացվում են միասեռ ամուսնությունները։ Նոր Զելանդիան Ասիա-խաղաղօվկիանոսյան տարածաշրջանի առաջին երկիրն է, որ գնաց նման քայլի։ Հարյուրավոր միասեռականներ էին երեքշաբթի երեկոյան հավաքվել խորհրդարանի շենքի մոտ՝ ողջունելով խորհրդարանի ընդունած այս օրենքը։ Նրանք այն անվանում են պատմական։

Տարիներ առաջ մշակութաբան Ռուբեն Անգալադյանը հարցազրույցներից մեկի ժամանակ այսպիսի միտք հայտնեց. «Մենք 21-րդ դար ենք մտել ընտանիքներով»: Ավելի հեռուն գնալով՝ նա հետո պարզաբանեց, թե ինչու մենք չենք կարողանում կայացնել մեր պետությունը և ինչու ենք առաջնային դիտում ազգակցական, ընտանեկան կապերը՝ դրանց ստորադասելով պետական մտածողությունն ու պետական շահերը: Համեմատելով այլ ազգերի հետ՝ Ռուբեն Անգալադյանը նույն հարցազրույցում նշեց, որ, օրինակ, ռուսները կամ եվրոպացիները երբեք իրենց ընտանիքը վեր չեն դասում պետությունից, պետական շահերից, այդ պատճառով էլ կարողացել են կայացնել իրենց պետական ինստիտուտները: