Ո՞վ հաս­կա­ցավ, թե Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի՝ Հա­յաս­տա­նի բյու­ջեի վրա 165 մլն դրամ ար­ժե­ցող ա­մե­րի­կյան այ­ցի նպա­տա­կը որն էր։ Ե­թե այն­տե­ղից նո­րից հա­թա­թա­ներ տալ նախ­կին ռե­ժի­մին, բո­լո­րին, այդ թվում հոգևո­րա­կան­նե­րին ծն­կի բե­րե­լու սպառ­նա­լիք­ներ տե­ղա­լը, խո­սել իր ան­նա­խա­դեպ «հե­ղա­փո­խու­թյան» մա­սին ու մի ան­գամ էլ անդ­րա­դառ­նալ Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նին, այս ան­գամ ու­սա­դիր­նե­րը աղ­բա­ման նե­տե­լու հրո­վար­տա­կով, ի՞նչ եք կար­ծում, ար­ժե՞ր այդ­քան գու­մար ծախ­սել մեր հաշ­վին։

Իմ ելույթի սկզբում ես կցանկանայի շնորհավորել Ն.Գ. Թիջանի Մուհամադ-Բանդեին՝ ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի նախագահ ընտրվելու կապակցությամբ: Պարոն նախագահ, ցանկանում եմ հավաստել Հայաստանի լիակատար աջակցությունը Ձեզ Գլխավոր ասամբլեայի 74-րդ նստաշրջանի ընթացքում։

Ե­թե այս ա­րա­գու­թյամբ քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն ու մարդ­կա­յին հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը գցենք աղ­բա­ման, կարճ ժա­մա­նա­կից Սո­դոմ-Գո­մորն էլ անց­նե­լու ենք ու կանգ­նենք հա­մաշ­խար­հա­յին ջր­հե­ղե­ղի անհ­րա­ժեշ­տու­թյան ա­ռաջ: Այն տպա­վո­րու­թյունն է, որ Հա­յաս­տա­նում բո­լոր խն­դիր­նե­րը այն­քան բարձր մա­կար­դա­կով ու եր­կա­րատև լուծ­ված են, որ պաշ­տո­նյա­նե­րին ու մի­ջին վի­ճա­կագ­րա­կան հա­յե­րին մնում է պա­րա­պու­թյու­նից մի­մյանց հաշ­վին զվար­ճա­նա­լը:

Պետք չէ ֆե­տի­շաց­նել Բոլ­թո­նի հե­ռա­ցու­մը, չնա­յած աշ­խար­հը հաս­տատ թեթևա­ցած շունչ քա­շեց, այ­նու­հան­դերձ, ար­ժե փոք­րիկ քար­տեզ գծել նրա հե­ռա­ցու­մից հե­տո առ­կա գեո­քա­ղա­քա­կան ի­րա­վի­ճա­կին առ­նչ­վող, ո­րից հե­տո սա­հուն ան­ցում կկա­տա­րենք հա­յաս­տա­նյան ներ­քա­ղա­քա­կան վե­րա­դա­սա­վո­րու­թյուն­նե­րին, ա­ռա­վել ստույգ` դրանց ազ­դակ­նե­րին, այդ թվում Մի­քա­յել Մի­նա­սյա­նի ո­րո­շա­կիու­թյուն կրող մե­սիջ­նե­րին` ար­ձա­գանք­նե­րով հան­դերձ։

Սոսո Պավլիաշվիլին վերջին փորձերն է անում սպասվող համերգից առաջ։ Ամիսներ շարունակ հայ երաժիշտներից կազմված «Նավերեյ Օրքեստթրա» խմբի հետ մշակվել են նոր ալբոմի՝ «Կյանքըդահրաշք է» («Жизньэтокаиф») ընդգրկված երգերը, այնպես էլ հին ու ճանաչված հիթերը։

Այս օրերին համացանցի քննարկման թոփ-թեման «Սիրում եմ քեզ, Մոսկվա» ռուսալեզու պաստառն է, որ զարմացրել ու զայրացրել է հիմնականում Faceboօk-ի օգտատերերին՝ ինչպե՞ս կարելի է Երևանի հենց սրտում Մոսկվային «սեր խոստովանել»:

1991-ի սեպտեմբերի 2-ին Ստեփանակերտում ընդունվեց «Հռչակագիր Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության հռչակման մասին» և սկիզբ դրվեց պատմության մեջ անօրինակ հերոսության ու փառահեղ հաղթանակների պատմության:

Սիրելի՛ արցախցիներ, կրկին շնորհավորում եմ բոլորիս Արցախի Հանրապետության օրվա առթիվ։ Փա՛ռք ու պատիվ մեր հերոսներին, ովքեր կյանքը չխնայեցին և չեն խնայում հանուն Արցախի: Փա՛ռք Արցախի հերոսական ժողովրդին:

Սիրելի արցախցիներ, Ի սրտե շնորհավորում եմ ձեզ Արցախի Հանրապետության Անկախության տոնի առթիվ: 28 տարի առաջ մենք կատարեցինք պատմական ընտրություն: Իրականություն դարձնելով մեր ժողովրդի իղձերը, մեկ բռունցք դարձած Արցախը Անկախություն հռչակեց և հերոսաբար զենքով պաշտպանեց այն: