Այսօր կը յիշատակենք հայոց ցեղասպանութեան 109 րդ ամեակը։ Մեր մէկ ու կէս միլիոն նահատակները ու տակաւին մեր պապենական հողերը ու տուները զորս կորսնցուցինք ու մշակութային հսկայ ժառանգը։ Եւ իմ պարագային՝կայ իմ ընտանիքի պատմութիւնը, որուն արմատները կուգան Այնթապէն եւ Հասան Պէյլիէն՝ Ճէպէճեան եւ Գունտաքճեան գերդաստաններ։ Եւ իմ երկու ընտանիքի գերդաստանններէն՝մեր նահատակները՝թիւով քսան եւ հինգ։ Եթէ իւրաքանչիւրին նկարները ունիմ իմ ընտանեկան հաւաքածոյիս մէջ՝բայց անոնք կը խօսին ինծի ամէն անգամ որ կը նայիմ իրենց։

2015-ին, Հայոց Մեծ Եղեռնի 100-րդ տարելիցի առիթով, ԵՊՀ գրադարանի մասնաշենքի հետնամասում բացվեց Երախտիքի ծառուղին՝ ի գնահատումն Հայոց ցեղասպանությունը դատապարտած, հարյուր հազարավոր կյանքեր փրկած օտարազգի գործիչների

1965 թվական։ Ապրիլի 24: Պայծառ, գարնանային դուրս կանչող օր էր։

Երեկ, երբ Գյումրիից շարժվեցի Երևան, Հայաստանի քարտեզն այլ էր: Հասա Երևան, փոխվեց, ավելի փոքրացավ:

Վերջերս մի թուրք Հայոց ցեղասպանության զոհերի․․․ցուցակ էր ուզում։ Այդ ցուցակի առաջին՝ մի չնչին մասը տեղադրում եմ ստորև։ Թեպետ համոզված եմ, որ այդ թուրքը հայոց այբուբենը չգիտի, բայց սա հայերեն գիտցողների համար է։

Եթե ամփոփելու լինենք մեր 34 տարվա պատմությունը, ապա բոլոր 4 առաջնորդները այս կամ այն կերպ «բարեհաջող» քանդեցին Երրորդ Հանրապետությունը։

2021-ի արտահերթ ընտրություններին Ոսկեպարում ճնշող մեծամասնությունը (քվեարկությանը մասնակից 359 անձից 285-ը) ընտրել է ՔՊ-ին...

Հատկապես վերջին տարիներին սկսվել է հոգևոր պատերազմ։ Սա փողի կամ անգամ հողի պատերազմ չէ, այլ տեսակների պատերազմ է։ Տեսակների պատերազմը միշտ ամենադաժանն է, միշտ ամենադժվարն է, որովհետև պետք է նախ և առաջ ինքնանույնականանալ որևէ խմբի հետ, հետո հոգևոր կամուրջներ կապել, հետո զինվորագրվել, հետո պատերազմել...

Մի պահ պետք է գալու 100-200-300 հազար սովորական մարդկանցով դուրս գալ փողոց ու ասել, որ սա մեր եկեղեցին է։ Երկու օր է` նորմալ մարդիկ իրար ասում են. «Էս ի՞նչ հարձակում են սկսել եկեղեցու դեմ, Բագրատ Սրբազանի դեմ, մյուսների դեմ»...

Ծոմով և պահքերով` աղոթենք մեր ժողովրդի համար, քանի որ հեղափոխությունը Աստվածաշնչից չէ և մոլորվել են այն քրիստոնյաները, որ այդպես են կարծում, հոգևորը սոցիալական խնդիր համարելով կամ շփոթելով այդ հարցում, երբ ամոթ է այդպես մտածելը: