Իսկապես սիրու՞մ ենք մեր մայրաքաղաքը, թե՞ նորից իմիտացիա է. Արսեն Ջուլֆալակյան

Եթե դատենք մարդկանց խոսքերով՝ բոլորս Երևանը սիրում ենք:
Բայց, չգիտես ինչպես, այդքան սիրված քաղաքում բնակիչներն առաջին իսկ հնարավորության դեպքում առաջ-վերև են տալիս իրենց բնակարաններն ու պատշգամբները, կառուցում են ապօրինի շինություններ (նույնսիկ հիասքանչ դալաններն են արդեն անճաշակ շինություններով հագեցած), փակում են մայթերը՝ զրկելով մարդուն տարրական քայլելու, զբոսնելու հնարավորությունից, այլանդակում են հիասքանչ ճարտարապետությունը, վերացնում կանաչ գոտիները, այգիները, մանկապարտեզներն ու դպրոցները, աղտոտում են որտեղ պատահի, կայանում են մեքենաներն ինչպես ուզեն: Տարբեր անճաշակ գովազդային վահանակներն ու բանկոմատները՝ որտեղ ասես, իսկ «Երևանյան բակ» հասկացողությունը՝ վաղուց արդեն բացառիկ երևույթ:

Եվ այդ ամենն անկախության 31 տարվա ընթացքում (այսինքն, այլանդակողը մենք ենք, ոչ թե մի օտար ազգ):
Մտածենք՝ իսկապես սիրու՞մ ենք մեր մայրաքաղաքը, թե՞ նորից իմիտացիա է:

Մեկնաբանություններ