Մի բան ասեմ` վրա չտաք

Թուրքերը Թուրքիայում մեր մեծերի գերեզմանները ավելի լավ են պահում, քան մենք մեր երկրում:

Երբ ես Ստամբուլում այցելեցի հայոց շիրիմներին, զարմացա:

Անկեղծ ասած չէի սպասում այն` ինչ տեսա:

Բոլոր գերեզմանները խնամված, քանդակները, լուսանկարները, շիրմաքարերը մաքուր, ծաղիկների մեջ, նույնիսկ փոշի չկար նրանց վրա:

Ես շրջեցի գերեզմանատներում ու ծաղիկներ դրեցի Հրանտ Դինքի, Պետրոս Դուրյանի, Միսաք Մեծարենցի, Զահրատի, Բալյան ճարտարապետական դինաստիայի և այլոց շիրիմներին:

Լրիվ ցուցակը չեմ բերում, համոզված եմ, որ մարդիկ, ովքեր եղել են Ստամբուլի հայկական գերեզմանատներում, կհաստատեն ասածս:

Հիմա եկեք գնացեք Երևանի քաղաքային պանթեոն, որտեղ հուղարկավորված են մեր շատ ու շատ ոչ պակաս մեծերը, որոնցից շատերին անհասկանալի կերպով տեղ չի գտնվել Կոմիտասի անվան պանթեոնում:

Խղճուկ մի քարի կտոր է դրված գունավոր հեռուստատեսության նշանավոր գյուտարարի` Հովհաննես Ադամյանի շիրիմին, որը ժամանակի ընթացքում անտերությունից թեքվել է:

Անխնամ, փնթի վիճակում են գտնվում շատ ու շատ նշանավոր հայերի գերեզմանաքարերը, որոնք իրենց կյանքով ու աշխատանքով փառավորել են մեր կյանքն ու Հայի բարձր անունը:

Քիչ թե շատ խնամված են նրանց շիրիմները, որոնց զավակներն ու հետնորդները դեռևս կան ու երբեմն խնամում են:

Եվրոպական երկրներում, թե ինչպես են խնամում ու պահում իրենց քիչ թե շատ նշանավոր արվեստագետների, ազգային գործիչների, գիտնականների գերեզմանները` դա մեկ ուրիշ խոսակցության թեմա է:

Մենք սովորելու շատ բան ունենք.. Մեծամտությունից ու ցուցամոլությունից բացի:

...

Մերը հուղարկավորությունը ցուցադրաբար կազմակերպելն է, ինքներս մեր վրա հրճվում ենք, թե տեսա՞ք ոնց են հուղարկավորում... հետո` հաջողությամբ մոռանում ենք:

Մտածելու շատ բան ունենք:

Սամվել ՍԵՎԱԴԱ

Մեկնաբանություններ