«Թշնամին՝ նույն թշնամին է, որը ձեր առաջ փախչում էր, իսկ մենք՝ նույն մենք ենք» (Վազգեն Սարգսյան):

Դառը իրականությունից վերածնունդ… Կուզեք ասելիքս ու վարքս որակեք որպես էմոցիոնալ պոռթկում, սենտիմենտալիզմ, նյարդային ջղաձգում, անճարության հոգու ճիչ, վրեժի ծարավ՝ ինձ համար միևնույն է: Ինչպես ուզում եք, այնպես էլ անվանեք:

Պատերազմը փոքր տարածք ունեցող երկրների համար դժվար ու ծանր է, քանի որ փոքր պետությունները նահանջելու դեպքում կորցնում են կենսատարածք, որը մարտավարական հաջողություն է թշնամու համար։

Գնալով պատերազմն ավելի հավանական է դառնում։ Թեպետ իրական գործընթացներն ու թշնամուն չճանաչող մարդիկ կարող են ասել, որ խաղաղությունը մոտ է, և որ անգամ Ալիևն ու Բայրամովն են հայտարարել, թե պետք է խաղաղության պայմանագիր կնքեն ու անցնեն «խաղաղության դարաշրջան» բացելու սրբազան գործին, բայց իրականությունը բոլորովին այլ է, եթե չասեմ՝ տրամաբանորեն հակառակն է այն ամենի, ինչ ցուցադրվում է։

Հանգամանքների բերումով թույլերի կյանքում լինում են իրավիճակներ, երբ նրանք ավելորդ ու խանգարող են դառնում հակամարտող ուժեղ կողմերից բոլորի համար։

Իսրայելը նախատեսում է 300 հազար զորքով Գազայում ցամաքային օպերացիա իրականացնել: Եվ հրահանգել է Գազայի հյուսիսային հատվածի պաղեստինցիներին՝ մեկ միլիոնից ավելի մարդ, դուրս գալ տարածքից 24 ժամվա ընթացքում:

Մեր հայրենիքը զավթած օտարահպատակ, հակահայ խմբակը ամեն քայլով էր ազդարարում, որ եկել է մեր ազգային ժառանգությունը, մեր անցյալի բոլոր ձեռքբերումները ոչնչացնելու։ Եվ այդ քայլերից մեկն էլ ազգային-ավանդական արժեքները, ազգի սրբությունները մերժելն էր։ Փոխարենը այլասերված խմբերի ներկայացուցիչը հայտնվեց ՀՀ ԱԺ-ի բարձր ամբիոնում ու հայտարարեց, թե նախկինում հնարավոր չէր պատկերացնել, որ իր նմանը այդ հարթակից ելույթ կունենա։ Իսկ երկրի վարչապետ ինքնաթագադրված անձն իր հերթին ասում էր, որ նման կերպարներն «իր անձնական հովանու ներքո են»։

Խոսքս ուղղում եմ բացառապես Հայաստանում հավատարմագրված դեսպաններին, դիվանագիտական և միջազգային կառույցներին:

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին` 1940 թվականի մայիսին` առանց որևէ դիմադրության, Ֆրանսիան անձնատուր է լինում։ Պատերազմի ավարտին ֆրանսիական տարածքները հետ են վերադարձվում, իսկ Երրորդ ռեյխը զինաթափվում, կազմալուծվում։

Հանցավոր անհեթեթություն է տոկուն ու համառ արցախցուն պարտություն վերագրելը։