Հայկ Մարության. ՔՊ-ի գլխացավա՞նքը, թե՞ փրկօղակը

Այդպիսի սրախոսություն կա. «Հետաքննության ժամանակ կարևորն այն է, որ հանկարծ սեփական հետքի վրա չելնես»: Ու ամեն անգամ, երբ արդեն ավարտվող ընտրարշավի ընթացքում փաշինյանական ՔՊ-ն հակաքարոզչական հարձակումներ էր կատարում իրենց իսկ նախկին քաղաքապետ Հայկ Մարությանի վրա, եթե կուզեք՝ Հայկ Մարությանի դեմ, ակամայից այդ սրախոսությունն էր հիշվում: ՔՊ-ականներն այնպիսի ջերմեռանդությամբ են լծվել Հայկ Մարությանի դեմ պայքարին, որ դա ակնհայտորեն «տեխնոլոգիայի» տպավորություն է թողնում: Այն իմաստով, որ Նիկոլ Փաշինյանն ու նրա ՔՊ-ականները հատուկ են թիրախավորել իրենց իսկ առաջարդրած ու պաշտպանած նախկին քաղաքապետին, որպեսզի իրենցից հիասթափված «թավշիստների» մի որոշակի մասին ուղղորդեն դեպի նա:

Չէ, բայց իրոք, երբ ՔՊ-ականներն են անխնա «քլնգում» Հայկ Մարությանին, կամ հակառակը՝ Հայկ Մարությանն է ոչ պակաս անխնա բզիկ-բզիկ անում իր ոչ այնքան վաղուցվա թիմակիցներին, դա հիշեցնում է քոթոթի, որը շարունակ փորձում է որսալ... սեփական պոչը:

Այստեղ չմեջբերենք վերջին օրերին ՔՊ-ականների, այդ թվում՝ Փաշինյանի կողմից Մարությանի հասցեին և, բնականաբար, հակառակ ուղղությամբ հնչած վիրավորական ու «կպնողական» արտահայտությունները: Այստեղ այլ բաներ են հետաքրքիր. ում համար է այդ «ներկայացումը», կամ օրինակ, Հայկ Մարությանը գլխացավա՞նք է, թե՞ փրկօղակ:

«Ում համար»-ի հարցը պարզ է, թերևս: Ավելի քան 5 տարի առաջ վերցնելով իշխանությունը, Նիկոլ Փաշինյանն ու ՔՊ-ն ամեն ինչ արել են, որպեսզի հնարավորինս շատ մարդիկ իրենցից հիասթափվեն: Խոսքը, հասկանալի է, նրանց ոգևորված «դմփ-դմփ-հու» անող մարդկանց մասին է: Վերջիններիս մի որոշակի մասը Երևանի ավագանու առաջիկա ընտրություններում ՔՊ-ին ձայն չի տալու, բայց «նախկիններին» էլ չի ուզում: Եվ ահա, նրանց համար հայտնվում է «այլընտրանք»՝ նախկին քաղաքապետ Հայկ Մարությանի տեսքով: Ու, որպեսզի դիտարկվող շերտի վերջին կասկածներն էլ փարատվեն, Մարությանն ու ՔՊ-ն խաղարկում են «ո՜նց ենք իրարից զզվու-ու-ո՜ւմ» հրապարակային բազմադրվագ «սերիալը»: «Սև-սպիտակ» են խաղում, մի խոսքով, ինչը, ամեն դեպքում՝ կեղծավորություն է:

Իսկ կեղծավորություն է այն պարզ պատճառով, որ 2018-ին Նիկոլ Փաշինյանը Երևանում քաղաքային իշխանությունը «վերցրել» է Հայկ Մարությանի դեմքով ու մասնակցությամբ: ՔՊ-ականները հիմա ասում են, թե այդ իրենք են Հայկ Մարությանին դարձրել Երևանի քաղաքապետ: Կարելի է կարծել, իրենց «ջեբն են գցել» Հայկ Մարությանին:

Է՜հ, եթե նա այդքան վատն էր, ինչո՞ւ «կողքից» ներգրավեցիք ու ընտրեցիք: Ու նկատենք, մարդը ավելի քան 3 տարի եղել է այդ պաշտոնում: Ու «պատերազմից հետո» Մարությանի, իբր, անհետանալու մասին ՔՊ-ականների խոսակցություններն էլ են զավեշտական, որովհետև Հայկ Մարությանը քաղաքապետի պաշտոնից հեռացել է պատերազմի ավարտից ավելի քան 1 տարի անց՝ 2021-ի դեկտեմբերին:

Ի դեպ, Հայկ Մարությանը, դավադիր ու աղետաբեր պատերազմից հետո շարունակելով կառչած մնալ փաշինյանական իշխանական հիերարխիայում ունեցած բարձր պաշտոնին, իր չափով կիսում է տեղի ունեցածի համար քաղաքական պատասխանատվությունը: Սա, եթե չխոսենք նրա ամենավատ դերակատարման՝ հանրությանը «սևերի ու սպիտակների» բաժանելու մասին տխրահռչակ հայտարարության մասին:

Ավելին, ՔՊ-ն, որ հիմա ամեն գնով ապացուցում է, թե Հայկ Մարությանը վատ կամ անպետք քաղաքապետ է եղել, «մոռանում» է, որ նա իրե՛նց քաղաքապետն է եղել ու իրենք, Նիկոլ Փաշինյանով հանդերձ, պատասխանատվություն են կրում նրա վատ քաղաքապետության համար:

Է՛լ ավելին, ի՞նչ երաշխիք, որ Նիկոլ Փաշինյանի առաջադրած այս մի քաղաքապետացուն՝ Տիգրան Ավինյանը ավելի լավն է, քան Հայկ Մարությանը: Ո՞վ կարող է վստահ լինել, որ մի ինչ-որ 1-2 տարի հետո, Նիկոլ Փաշինյանը մեկ ուրիշ հարցազրույցում չի ասելու, թե՝ «պարզվեց, որ Ավինյանն էլ է լավ օրերի ընկեր» կամ նման մի բան, ինչ ասաց Մարությանի հասցեին: Հանրագումարում տպավորություն է ստեղծվում, որ Մարությանն, այնուամենայնիվ, գլխացավանք է ՔՊ-ի համար:

Բայց: Այդ ամենով հանդերձ, մյուս կողմից կարող է պարզվել, որ նա ավելի շատ փրկօղակ է: Ենթադրենք, ՔՊ-ն չի կարողանում վարչական ռեսուրսի իր աննախադեպ ու խայտառակ չարաշահումներով, կեղծիքներով-բանով 50 տոկոս + 1 ձայն հավաքել:

Այ այստեղ արդեն վրա է հասնում Հայկ Մարությանի «աստեղային ժամը»: Նա կա՛մ միանում է ՔՊ-ին ու նրանց դարձնում իշխանություն, չնայած արդեն հայտարարել է, թե՝ չի միանա, կա՛մ հակառակը՝ չի միանում այլ ուժերի և... չի թողնում, որ մյուսներն էլ բավարար ձայներ ունենան՝ քաղաքապետ ընտրելու համար: Ստեղծվում է փակուղային վիճակ, որի ելքը... նոր ընտրություններն են:

Կապրենք՝ կտեսնենք, ինչպես ասվում է, չնայած տեսածներս արդեն լի ու բավարար է՝ մի քանի կյանքի համար:

Արմեն Հակոբյան

Մեկնաբանություններ