Այս օրերին ՀԱԿ-ՀՀՇ նախկին ու ներկա բոլոր «այիբների» մասին ՀԱԿ ներկայացուցիչներն այլևս չեն զգուշանում բարձրաձայն խոսել: Նրանք այլևս չեն թաքցնում, որ Տեր-Պետրոսյանին, թե՛ նրա նախագահ եղած ժամանակ, թե՛ հիմա, ոչ բոլորն են հնարավորություն ունեցել իրենց կարծիքները, սեփական տեսակետները ներկայացնելու: Նախ` նա մոտ չի թողել իրենց, և երկրորդ, ոչ միշտ է պատրաստ եղել լսելու անկեղծ կարծիքներ։ Փոխարենը պատրաստակամորեն ականջ է դրել շողոքորթներին, անկեղծության դեֆիցիտով տառապող մարդկանց, ինչն էլ հանգեցրել է թե՛ այն, թե՛ այս օրերին Տեր-Պետրոսյանի մեկուսացմանը, գուրուացմանը: Սեփական կարծիքը նրան ասելու իրավունք են ունեցել լոկ ընտրյալ քչերը, որոնց մեծ մասը (Դավիթ Շահնազարյան, Խաչատուր Քոքոբելյան) այլևս նրա կողքին չէ, մնացել են Հովհաննես Իգիթյանը, Երջանիկ Աբգարյանը, Մասիս Այվազյանը:
Եվ իհարկե, Լևոն Զուրաբյանը, որին ամենաշատն է «լսել» Տեր-Պետրոսյանը թե ՛ առաջ, թե՛ հիմա:
Երկու դեպքում էլ արդյունքն ակնհայտ է:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ