Ես չեմ հավատում, որ Սասունցի Դավիթն անիծել է իր որդի Մհերին, ես չեմ հավատում, որ արքա Արտաշեսն անիծել է իր որդի Արտավազդին, այս բոլորը հակատրամաբանական ու հակացեղային են։
Երկու դեպքում էլ օտար, հայատյաց ուժերի կողմից տեղի է ունեցել խիստ միջամտություն՝ աղավաղելով ճշմարտությունը։
Երկու դեպքում էլ այդ օտար, հայատյաց ուժերն անխոնջ ձգտել են այն բանին, որ Մհերին ու Արտավազդին, որոնք հայի ուժը, պայքարը,արարումը կրողներն են, փակեն քարայրում՝ դրանով կասեցնելով, խանգարելով ազգի ընթացքն ու հարատեւումը։
Ինչը նրանց հաջողվել է։
Լեռնիկ Հակոբյան