Սիրտս՝ կտոր-կտոր, Արցախով մեկ շաղ է եկել...տխրության մեջ ծիծաղում, ծիծաղի մեջ արնաքամ է լինում ու շշնջում.
«Մի՛ արեք, մարդի՛կ, մի ուրացեք հայե՛ր...զոհվածների մեծ մասի վերջին նկարը դպրոցական վերջին զանգի նկարն է: Չհասցրին ապրել... միգուցե անցակետում կանգնածը, ում ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԱՆՁՆԱԳԻՐ եք պարզում, հենց նա՞ է սպանել...»:
Օգտվելով Արցախ-Հայաստան ճանապարհից, ի կատար է ածվում Նիկոլի ծրագիրը, որը հնազանդորեն, հասկանալով կամ գուցե և չհասկանալով, իրականացնում են Արցախի Հանրապետության իշխանությունները:
Մետաքսե ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Հ.Գ. Իմ ճամփաները ԱՐՑԱԽ ՀԱՅՐԵՆԻՔՈՒՄ են, որտեղ թուրք ու ադրբեջանցի չպիտի լինի:
Անչափելի կարոտով ու սպասումով ՀԱՅԱՍՏԱՆ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ հետ հանդիպմանը...