Մարդկային յուրաքանչյուր էթնոս, բնականոն կյանքով ապրելու և գոյատևելու համար, որպես նախապայման, առաջին հերթին պետք է ունենա իր ազատ և անկախ Հայրենիքը: Ժողովրդի պատմական ապրելատարածքն է Հայրենիքը: Բայց ամեն մի ապրելատարածք՝ դեռ Հայրենիք չէ: Դարերի ընթացքում է հողը դառնում հայրենիք, երբ այն պատվում է ժողովրդի պատմամշակութային, ազգագրական, ճարտարապետական հուշարձաններով, նախնիների գերեզմաններով, երբ այն սրբագործվում է թշնամիների դեմ մղած պատերազմներում տարած հաղթանակներով և լեգենդար հերոսների թափած արյունով, երբ ձևավորվում են ազգային բնավորության գծերը, ազգային նկարագիրը, ավանդույթները, բարքերը, տարազը, լեզվական առանձնահատկությունները և ազգային ինքնագիտակցությունը, երբ այդ հողը ժողովրդի պատմական հիշողության մեջ է մտնում ժողովրդական բանահյուսության, առասպելներով, էպոսներով, երգերով ու հեքիաթներով, հարազատանում հոգեպես, երբ ժողովուրդը դառնում է հոգևոր ամբողջություն, երբ «Հող» հասկացությունը վերածվում է «Տուն» հասկացության, իսկ «Տուն» հասկացությունն էլ՝ «Երկիր» ու «Հայրենիք» հասկացությունների, և մտնում է էթնոսի արյան ու գենի մեջ` որպես նրա գոյատևման հիմնական պայման:

Այս պահին ամբողջ երկրով մեկ ժողովրդական դիմադրության մեծ ու փոքր դրսևորումներ են։

Թուրքիան իր ծննդի պահից սկսեց ձևավորել ազգային պետություն՝ բոլոր ինստիտուտներով հանդերձ։ Հատկապես ուժային կառույցները ունեին ընգծված ազգային դեմք, և հետագայում, Աթաթուրքի մահից հետո, տասնյակ ռազմական հեղաշրջումներ կատարվեցին Թուրքիայում, որոնք ուժայինները բացատրեցին, կոպիտ ասած, «ազգային ուխտից» շեղվելու հանգամանքով։ Հեղաշրջում իրականացնողները հիմնականում հայտնվում էին բանտերում և ոչ թե իշխանության աթոռին, ինչպես շատ երկրներում էր լինում։ Բայց անգամ դա չի կանգնեցրել նրանց, որպեսզի նույնը 2016-ին փորձեն, ու դեռ էլի են փորձելու։

Կարո՞ղ է Գռզոն միշտ տարբեր հարցերով վզիցդ է բռնել դրա համար ես այդ բառամթերքն արտաբերում:

Տավուշի գյուղերը «վերադարձնելուց» հետո, ադրբեջանական լրատվամիջոցները սկսել են արծվաշենյան «տեղեկատվական գրոհը»: «Բաշքենդը հին ադրբեջանական հող է», «Բաշքենդն Ադրբեջանի անբաժանելի մասն է», «Հայաստանը Բաշքենդի նկատմամբ որևէ իրավական հիմք չունի», «Հայերը կամավոր են լքել Բաշքենդը», «1992 թ. Հայաստանը հրաժարվել Բաշքենդից»:

«Աննա Հակոբյան VS Հողերի հանձնում» մեդիա ու իրական կյանքի օրակարգում ամեն պարագայում կրում է Հակոբյան Աննան և Ծիծեռնակաբերդի միջադեպը:

Հարգելի վարորդնե՛ր, ովքեր չեն ենթարկվում էս թշվառի օրենքներին և չեն հեռացնում մեքենայի կողային թաղանթները, ձեր մոտ ունեցեք այս տեսանյութը:

Մենք զարմանալի վերաբերմունք ունենք մեր ողբերգությունների ու մեր ավելի մանր անհաջողությունների նկատմամբ։ Մենք նկատում ենք դրանք, երբ արդեն կատարված կամ կատարվող փաստեր են լինում...

Ալիևը Ռուսաստանին շատ պարզ առաջարկում է ՌԴ-Իրան ճանապարհը՝ Ադրբեջանով, ինչը բոլոր առումներով ձեռք է տալիս ռուսներին, քանի որ և՛ կարճ է, և՛ ավելի հարթ ու որակով, և՛ կտրում է ընդամենը մի երկրի` Ադրբեջանի սահման, ոչ թե երկու` Վրաստան ու Հայաստան։ Չկա Լարսի պրոբլեմը, ու ընդհանրապես Վրաստանի ձեռքին չի նայելու։

Հասարակության ուժն ու հզորությունը որոշվում է այն մարդկանց բացարձակ թվով և հասարակության մեջ նրանց կշռով, որոնք ի վիճակի են տարբերություն դնել հիմնարարի ու ոչ հիմնարարի, առաջնայինի ու երկրորդականի, լուրջի ու անլուրջի միջև...