Ծոմով և պահքերով` աղոթենք մեր ժողովրդի համար, քանի որ հեղափոխությունը Աստվածաշնչից չէ և մոլորվել են այն քրիստոնյաները, որ այդպես են կարծում, հոգևորը սոցիալական խնդիր համարելով կամ շփոթելով այդ հարցում, երբ ամոթ է այդպես մտածելը:

Քավի՛ր ինձ, Տե՛ր, բամբասկոտության մեղքից, մոռացված հանցանքներից ու բոլոր սխալներից, ների՛ր ինձ անժուժկալության և ծուլության, որկրամոլության ու դատարկաբանության համար, մաքրի՛ր աղտեղության ցանկությունը, հայհոյությունն ու բոլոր չար բծերը:

Ծածկի՛ր ինձ, Տե՛ր, սուտ գովեստների ու երանիների կոչերից, քանզի չգիտեն մեղքերս և չեն ճանաչում խաբեությունս. ինձ սուրբ եմ ցույց տալիս, սակայն լի եմ աղտեղությամբ, կերպարանվում եմ առաքինությամբ, բայց ապրում եմ անառակությամբ, փայլում եմ երկյուղածությամբ, բայց՝ ընթանում մարդահաճությամբ, ճանաչում եմ ճշմարտությունը և սուտ եմ խոսում, գիտեմ արդարությունը և գործում եմ անօրենություն:

Ինչի՞ է պետք այնպիսի հայրենիքը, որտեղ ՏԷՐԸ չի ապրում և մարդկանց սրտերում չի բնակվում: Սիրելի հավատավոր հայ մարդ, մեր օրերում, Եկեղեցու մեջ գտնվող և իրենց եկեղեցու անդամ ճանաչող շատ ու շատ մարդիկ մեր գլխով անցած բոլոր վայրիվերումները հավատով քննելով ու գնահատելով, մի բնական հարց են բարձրացնում. ինչու՞ մեզ պատահեցին այս իրադարձությունները և ինչու՞ ՏԷՐԸ թույլ տվեց, որ դրանք տեղի ունենան: Հնչում են խոսքեր մեր ազգի, ժողովրդի կուտակած դարավոր մեղքերի ու դրանց պատճառով մեզ հասած պատուհասների մասին և հարցադրումներ են արվում այդ մեղքերի բեռը թոթափելու համար անհրաժեշտ ապաշխարության խորհուրդ իրականացնելու հրատապության վերաբերյալ, մանավանդ, որ շատերի համար արդեն պարզ է՝ քանի դեռ չենք մաքրվել մեր մեղքերից, անգամ մեր բազմապատկված աղոթքները կմնան անպատասխան:

Փրկի՛ր ինձ, Տե՛ր, մարդկային գովեստից, փառքից ու մեծարանքից, [քանզի], ինձ՝ խավարիս, լույս կարծելով՝ բարին են համբավում. եղկելիիս՝ երանելի և ողորմելիիս առաքինի են հռչակում, այնինչ ողբալի եմ ես ու անթիվ մեղքերով լի:

Սուրբ Գրքից գիտենք, որ հեղափոխությունները հաճելի չեն Աստծուն. մի ուժ ատում է մյուսին և հեղափոխություն է անում, որ ինքը իշխի: Իսկ Աստված սեր է:

Տե՛ր, բժշկի՛ր ինձ հպարտությունից ու ամբարտավանությունից, սնափառությունից և փառասիրությունից, մարդահաճությունից ու ոխակալությունից, բարկությունից ու ատելությունից և բոլոր չարիքներից:

Ցո՛ւյց տուր Քո ծառային, Տե՛ր, Քո շնորհները` գութն ու ողորմությունը, ինձ տաճա՛ր դարձրու, որ` բնակարան լինեմ Ամենասուրբ Հոգուդ, և մի՛ [թող], այլևս, որ ծառայեմ մեղքին ու ապականությանը:

Քույրերից մեկը նամակով հարցնում է, թե ինչպես հասկանալ մեր Տիրոջ «ողորմություն եմ կամենում և ոչ՝ զոհ» խոսքը:

Ջնջի՛ր մեղքերիս բազմությունը, Տե՛ր, և թոթափի՛ր հանցանքներիս դառը մրուրը, պարարի՛ր սիրտս Սուրբ Հոգուդ արբեցմամբ և իմ փշաբեր մարմինը լցրո՛ւ շնորհներով, աճեցրո՛ւ և պտղաբե՛ր դարձրու: