Քանի նայում էք Քրիստոսին, չեք սուզվի, այլ ծովի վրայով էլ լինի, կքայլեք դեպի նա

Մեր վախերի մի մեծ մասը մեր տրամաբանությունից է: Վախերի մեջ պետք է նայել Քրիստոսին, այլ ոչ թե անհնար թվացող իրավիճակին:

Մատթեոսի Ավետարանում մի դրվագ կա Պետրոս Առաքյալի կյանքից, որ համոզիչ կերպով ցույց է տալիս սա:

Գիշեր է:

Առաքյալները նավակի մեջ են ու փոթորիկ:

Մեկ էլ Տեր Հիսուսը ծովի վրայով քյալելով գալիս է դեպի նավը: Փոթորիկը քիչ էր, հիմա էլ մտածում են ուրվական է ու վախենում են:

Երբ Տերը մոտենում է, տեսնում են որ Տերն է, Պետրոսն ասում է. –Տե՛ր, եթե դու ես հրաման տուր ծովի վրայով քեզ մոտ գալ:

Տեր Հիսուսն ասաց.

-Արի՛:

Պետրոսը սկսում է քայլել ծովի վրայով: Նա քայլում է, որովեհտև ունի Տեր Հիսուսի արտոնությունը:

Սա հակառակ է տրամաբանությունաը: Ֆիզիկական օրենքներն էլ չեն ազդում իր վրա:

Նա նայում է Քրիստոսին ու քայլում ծովի վրայով:

Բայց մեկ էլ հանկարծ տեսնում է ուժգին քամին ու վախենում: Սկսում է սուզվել:

Նա սկսում է սուզվել, որովեհտև հիմա ուժգին քամուն է նայում, այլ ոչ թե Քրիստոսին:

ՈՒ աղաղակում է, կանչում, թե.

-Տե՛ր, փրկիր ինձ:

Եվ իսկույն Հիսուսը երկարում է իր ձեռքը, բռնում նրան ու ասում.

-Թերահավա՛տ, ինչու՞ երկմտեցիր (Մթ. 14:31):

Մենք էլ այսպես ենք: Քանի դեռ բանականությանն ու տրամաբանությանը հակառակ նայում ենք Տեր Հիսուսին, մեր հավատի զորագլխին, վախ չկա, որովեհտև Աստծո համար անհնար բան չկա: Բայց երբ նայում ենք մեր կյանքի փոթորիկներին, դժվարություններին ու ասում, սրանք մեծ են, ինձ կկործանեն, ապա դառնում ենք թերահավատ ու սուզվում: Գոնե այն ժամանակ գոռացեք.

-Տե՛ր Հիսուս, փրկի՛ր ինձ:

ՈՒրեմն ինչ ենք սովորում:

Ձեր դժվարությունների ու փոթորիկներին մեջ, մի՛ նայեք սաստիկ քամիներին որ ձեր դեմ են, այլ Քրիստոսին:

Քանի նայում էք Քրիստոսին, չեք սուզվի, այլ ծովի վրայով էլ լինի, կքայլեք դեպի նա:

Հենց հայացքը թեքեք Քրիստոսից, վախը կպատի ձեզ, ու կսուզվեք:

Արմեն ՀԱՐԵՅԱՆ

Մեկնաբանություններ