Ադրբեջանի ռազմական արդյունաբերությունը արտադրում է ամենագնաց ավտոմեքենաներ, որոնց վրա տեղադրված լազերային հրանոթները ոչնչացնում են հակառակորդի անօդաչու թռչող սարքերը, արձակած արկերը, զինտեխնիկան։

... Զուլֆուգարովն առաջ է քաշում Հայաստանից «օկուպացիայի շրջանում» «ադրբեջանական տարածքների և ընդերքի» շահագործման համար փոխհատուցում պահանջելու ծրագիրը: Լինի դա միջազգային դատարանի, թե մեկ այլ միջոցով:

Սա ռուսական ասացվածքն է։ Հայկականում ասվում է գյոլում տռող։

«Տվեք մեզ մի օր լացելու համար, որ լացենք ու գնանք մեր գործերին»: Այս ապրելակերպը, որ համատարած է դարձել, քանդում ու ավիրում է:

նիկոլի ու քպ-ոների անխուսափելի իշխանազրկումից հետո (վաղ թե ուշ՝ լինելու է), եթե դեռ լինի Հայաստանը, մարտի 31-ը (կամ ապրիլի 23-ը, կամ՝ մայիսի 8-ը) առաջարկում եմ սահմանել էս գլխակեր թուրքահարճերի պաշտոնավարման հետևանքով զոհված հազար-հազարավոր մարդկանց Հիշատակի հավաքական օր:

Հայաստանի քաոսային իրականությունը փոխելու և երկիրը անդունդի հատակից հանելու միակ տարբերակը ռադիկալիզմն է։ Շատերը դա շփոթում են ահաբեկչության կամ նման բանի հետ, այնինչ, ռադիկալիզմը քաղաքական տեսություն է, որի հիմքում եղած խնդիրները արմատից կտրելու և ամբողջական նոր քաղաքական ավանդույթներ, նոր կառավարման համակարգ ձևավորելն է։

Եթե դիտարկենք պաշտոնական վարկածը, ապա Նիկոլ Փաշինյանը Նյու Յորք էր մեկնել ՄԱԿ-ի 79-րդ՝ «Ապագայի գագաթաժողով» վերտառությամբ անցկացվող Գլխավոր ասամբլեային մասնակցելու, այնտեղ ելույթ ունենալու նպատակով: Բայց հարցեր ծագում են ու՝ բազմաթիվ: Դեռ մի կողմ, որ Նյու Յորքում իր սիրելի «խաղալիքը»՝ հեծանիվը, վարելու ընդմիջումներին ում բռնում, պատմում էր «խաղաղության դարաշրջանի» մասին՝ անկախ նրանից՝ դիմացինին դա որքան է հետաքրքրում: ՄԱԿ-ի ԳԱ 79-րդ նստաշրջանում ելույթն էլ հազիվ թե կարելի է նրա օգտին գրանցել: Թեպետ, ելույթը առանձին քննարկման նյութ է, և դրան դեռ կվերադառնանք: Սեպտեմբերի 24-ի ուշ երեկոյան ակնհայտ դարձավ Նիկոլ Փաշինյանի՝ Նյու Յորք մեկնելու առանցքային նպատակներից մեկը: Ինչպես հայտնի է, նշված օրը Նիկոլ Փաշինյանը ԱՅՑԵԼԵԼ է թշնամական Թուրքիայի նախագահ Էրդողանին և հանդիպում ունեցել նրա հետ:

Արցախը մեզանից բաժանողները միայն թուրքի հարուածները չէր, այլ շատ «հայերի» գործերն ու խօսքերը, մտքերն ու դաւաճանութիւնները։

Բրիտանական պետականության հիմքը և հաջողության գլխավոր գրավականը պատվի կոդեքսներն էին։ Հռոմեական պետականությունը նույն հիմքի վրա էր կառուցված, իսկ երբ այդ կոդեքսները սկսեցին լղոզվել, պետությունն էլ համահունչ կերպով սկսեց անկում ապրել։

Արարիչը մեզ ստեղծել է որպես կենդանի, շոշափելի, դիդակտիկ երևույթ մյուս ազգ -ժողովուրդների համար: