Վանդալների ու «ռեկոնսրտուկտորների» խրոնիկան Արցախից

Բերձորի «Սուրբ Համբարձման» եղեղեցին այլևս գոյություն չունի:

Ադրբեջանցիներն այն ևս հիմնահատակ ոչնչացրեցին:

Այս պահին քանդվում է Աղավնոյի «Սրբոց Նահատակաց» եկեղեցին:

Հայկական հետքն իսպառ ոչնչացվում է:

ՈՒ սա այն Ադրբեջանն է, որը «ճղում է իրեն մեջտեղից»՝ ասելով, թե այդ եկեղեցիներն «ալբանական» են, որ նրանք վերջիններիս հետնորդներն են, հետևաբար՝ դրանք համարվում են իրենց ժառանգությունը:

Ընդ որում, առանց հաշվի առնելու, որ աշխարհը տարրական մի հարց կարող է ուղղել նրանց.

- Բա որ այդպես է, ինչու՞ եք հիմնահատակ ոչնչացնում «ձեր» իսկ մշակութային ու նյութական ժառանգությունը:

Իհարկե ո՛չ հարցնող կգտնվի, ո՛չ էլ դրան պատասխան կա:

Եվ հետո` աշխարհն առաջինը մեզ պետք է հարց տա.

Մենք ձայն չենք հանում, ակնկալում ենք, որ իրենք պետք է բարձրաձայնեն, Ալիևի ձեռքն էլ բռնեն:

Ինչևէ, Ալիևն իր սև գործն անում է, մարսում ու դրա համար ոչ մի կերպ չի պատժվում:

Իսկ անպատժելիությունը ծնում է նոր հանցագործություններ:

Ի դեպ, ՀՀ գործող իշխանություններն անգամ չեն արձագանքել և ոչ էլ գնահատական տվել հերթական այս վանդալիզմին:

Այնպես, ինչպես նախորդների դեպքում:

Ոչ մի պաշտոնական հայտարարություն չի հնչել ու դժվար էլ հնչի «а то, как бы чего не вышло»:

Մնում է հիշեցնել, որ միջինասիական յայլեքից ժամանած քոչվորը տեր տարձավ մեր Արցախին, այն կարգեց իրեն «վաթան», ի վերջո, հայաթափեց, իսկ հիմա մաքրում է հողը հայի հետքից:

Դե իսկ մենք այստեղից ֆիքսելու ենք հերթական վայրագություններն ու վանդալիզմը, միաժամանակ խոսելու ենք թշնամուն այսուհետ հարևան կարգելու, համատեղ խաղաղ գոյակցության ու բարեդրացիության մասին:

Ավելին՝ ըստ վարչապետ կոչեցյալի, մենք նույնիսկ ուրախ պետք է լինենք, որ մեր հարևաններն ադրբեջանցիներն են, որոնց հետ վաղը մյուս օրը բիզնես կարող ենք անել:

ՈՒ թքած թե, Ալիևն իր մի խոսքի մեջ 10 անգամ մեզ թշնամի ու ագրեսոր կկոչի, մեր երկիրն էլ՝ «Արևմտյան Ադրբեջան» կանվանի:

Ինչևէ, Ալիևն այսօր այնքան է ինքնավստահ, որ գիտի՝ ինչ էլ ասի, ինչ էլ անի «տակից դուրս եկող է»:

Մանավանդ, երբ թե՛ իր մնալու և թե՛ ձեռքերին ազատություն տալու մասով դեռևս ունի կոնսենսուս:

Ավելին՝ վերջինիս անմնացորդ աջակցություն կա:

Միջինասիական ցեղակից պետությունների ղեկավարներն իրենց ներդրումներով ծաղկեցնում են Արցախը:

Բայց աննախադեպ է հատկապես «ԲելոԲատյայի» Ալիևին օգնելու էնտուզիազմն ու ոգևորվածությունը:

Լուկաշենկոն այսօր Արցախից պետք է ասի իր անմնացորդ աջակցության, ազատագրված տարածքների վերականգնման, գյուղատնտեսական քաղաք կառուցելու, ֆերմերային տնտեսություններ ստեղծելու պատրաստակամության մասին:

Մեծ հաշվով թող անեն:

Արցախին չի խանգարում «կոսմետիկ ռեմոնտը»:

Մանավանդ՝ փողը կա, անողը կա:

Բայց և անիծվեն Աստծո ու Հայի տունը թե՛ քանդողներն ու պղծողները, թե՛, լուռ ու ձեռքերը ծալած հետևողները:

Դավիթ ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ

Մեկնաբանություններ