2020 թվա­կա­նի հենց սկզ­բից Ինս­տագ­րա­մում ստեղծ­վեց «Հայ բլո­գեր մայ­րիկ­ներ» է­ջը, ո­րի նպա­տակն էր մի հար­թա­կում հա­մախմ­բել խե­լա­ցի, գրա­գետ, ի­րենց գի­տե­լիքն ու­րիշ­նե­րի հետ կի­սե­լու ցան­կու­թյուն ու­նե­ցող բլո­գեր մայ­րիկ­նե­րի, ուղ­ղա­կի մայ­րիկ­նե­րի և մայ­րա­նալու պատ­րաստ­վող կա­նանց։

Այ­սօր ե­րի­տա­սարդ­նե­րից ոչ ոք չի ցան­կա­նում կոշ­կա­կար, պատ­շար, քար­տաշ կամ զո­դող դառ­նալ, բո­լորն էլ նա­խընտ­րում են մո­դա­յիկ դար­ձած տն­տե­սա­գե­տի, ի­րա­վա­բա­նի, ծրագ­րա­վո­րո­ղի կամ մե­նե­ջե­րի աշ­խա­տան­քը: Հենց գոր­ծը կոնկ­րետ մի բան սար­քե­լուն, կա­ռու­ցե­լուն կամ վե­րա­նո­րո­գե­լուն է հաս­նում, պարզ­վում է ո­րա­կյալ գործ ա­նող չկա:

Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին «հե­ղա­փո­խու­թյան» վերջ­նա­կան հաղ­թա­նա­կի հա­մար մնում է հաղ­թա­հա­րել վեր­ջին ար­գել­քը, ո­րը ոս­կո­րի պես խր­վել է «հե­ղա­փո­խա­կան կա­ռա­վա­րու­թյան» կո­կոր­դին: Այն է` պրծ­նել սահ­մա­նադ­րա­կան դա­տա­րա­նի իր քիմ­քին ոչ հա­ճո ան­դամ­նե­րից:

Նոր Կտա­կա­րա­նում, ըստ Ղու­կաս Ա­վե­տա­րա­նչի, Քրիս­տո­սը, դի­մե­լով ա­շա­կերտ­նե­րին, ա­սում է. «Դուք եք երկ­րի ա­ղը, սա­կայն ե­թե ա­ղը ան­հա­մա­նա, ին­չո՞վ այն կաղ­վի, ո­րով­հետև ոչ մի բա­նի վրա չի ազ­դի, այլ միայն դուրս կթափ­վի և մարդ­կանց ոտ­քի կո­խան կլի­նի»: Հե­տա­գա­յում այ­լա­բա­նո­րեն «երկ­րի աղ» կո­չե­ցին ժո­ղովր­դի ակ­տիվ, ստեղ­ծա­գործ ու­ժը, ո­րի ան­հա­մա­նալն ի­րոք կոր­ծա­նա­րար է ժո­ղովր­դի, երկ­րի, բնա­կա­վայ­րի հա­մար:

Այ­լա­սեր­ված­նե­րի «ի­րա­վունք­նե­րի» պաշտ­պան, նրանց հո­վա­նա­վո­րող սո­րո­սա­կան այս կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րը և նրանց ներ­կա­յա­ցու­ցիչ հան­դի­սա­ցող ան­ձինք (դեռ չենք անդ­րա­դառ­նում նրան­ցից ո­մանց` սե­ռա­կան փոք­րա­մաս­նու­թյա­նը պատ­կա­նե­լու, այ­լա­սեր­ված լի­նե­լու հար­ցին) ի­րենց մեծ ներդ­րումն են ու­նե­ցել «թավ­շյա հե­ղա­փո­խու­թյուն» կոչ­վա­ծի ի­րա­կա­նաց­ման գոր­ծում:

«Հրապարակը» գրում է, որ Ամերիկյան միջազգային հանրապետական ինստիտուտի (IRI) սոցիոլոգիական հարցումների հայաստանյան գործընկերը սոցիոլոգ Գևորգ Պողոսյանն է, նա կհրապարակի այդ կասկածելի հարցումների արդյունքները։ Իսկ այլ սոցիոլոգներ արդեն համեմատական են անցկացնում IRI-ի այսօր և նախորդ տարի հրապարակած թվերի ու արդյունքների միջև։

Դուրս ես գա­լիս փո­ղոց, որ կողմդ նա­յում ես՝ մո­րու­քա­վոր­ներ են։ Ա­սել, թե տհաճ է հա­մա­տա­րած բեղ-մո­րուք­նե­րի այս «տե­սա­րա­նը», նույնն է, թե ո­չինչ չա­սել։ Այս հար­ցին պետք է լու­ծում տր­վի։ Ես ու­նեմ ե­րեք տղա, օ­րի­նա­վոր մար­դիկ են, պե­տու­թյանն ու հա­սա­րա­կու­թյանն օգ­տա­կար, բայց նրանց մտ­քով չի էլ ան­ցել մո­րուք պա­հել։ 

Իշ­խա­նու­թյա­նը տի­րա­ցած­նե­րից շա­տե­րը հայ­րե­նիք չու­նեն, ե­թե ու­նե­նա­յին, հայ­րե­նի­քի, նրա ժո­ղովր­դի, այդ ժո­ղովր­դի լեզ­վի, կրո­նի, պատ­մու­թյան ու մշա­կույ­թի, ազ­գա­յին ար­ժե­հա­մա­կար­գի նկատ­մամբ չէին վար­վի այն­պես, ինչ­պես վար­վում են, դրանց դեմ չէին պա­տե­րազ­մի (պա­տե­րազ­մը լի­նում է նաև չհայ­տա­րար­ված):

Ուկրաինայի 146 000 հազար քաղաքացի այս տարի Ռուսաստանի Դաշնության քաղաքացիություն է ստացել։ Նրանց մեծ մասը Դոնեցկի և Լուգանսկի շրջանի բնակիչներ են եղել, որոնց համար, հիշեցնենք, վերջերս էլ ավելի էր պարզեցվել ռուսական անձնագիր ստանալու ընթացակարգը։

Դաշ­նակ­ցա­կան­նե­րի ու իշ­խա­նու­թյան հրա­պա­րա­կա­յին աղմ­կա­հա­րույց հա­կա­մար­տու­թյան պայ­ման­նե­րում հա­զիվ թե Հա­յաս­տա­նում ու­շադ­րու­թյան ար­ժա­նա­նար Ռու­սաս­տա­նում տե­ղի ու­նե­ցած մի երևույթ-ի­րա­դար­ձու­թյուն, ո­րը դար­ձել էր ռու­սաս­տա­նյան հա­սա­րա­կու­թյան ու լրատ­վա­տա­րած­քի քն­նարկ­ման ա­ռաջ­նա­կարգ թե­մա­նե­րից մե­կը: