Զարմանալի է ինձ համար, որ շատերը մեծ թեթևությամբ ու ինքնավստահ աջ ու ձախ խոսում են նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթից՝ ինչ անել դրա հետ, ինչ այլընտրանքներ կան կամ չկան: Իրար մեղադրում եմ, քրքջում, հեգնում, ուրախանում:
Ոչ անվերջանալի ողբին, ոչ ուշացած հանճարեղ լուծումներին, ոչ էլ «բա ես ասում էի, չէ՞» ասողների բանակին միանալու ցանկություն բոլորովին չկա, քանի որ այս ամենը, առկա բազմակողմանի անկապության պայմաններում, անխուսափելի էր և դեռևս է՛։
Հոկտեմբերի 2-ին «Մոսկվա» կինոթատրոնը` այժմ «Կինոմոսկվան», հանդիսավոր կերպով վերաբացվեց:
Միջոցառմանը ներկա էին բազմաթիվ հյուրեր, ովքեր առաջինը դիտեցին «Ջոկեր. խելագարություն երկուսի համար» ֆիլմի տարածաշրջանային փակ նախադիտումը...
Ս. թ. հոկտեմբերի 1-ին Իրանից Իսրայելին հասցված նախազգուշական հրթիռային հարվածից հետո վերջինիս սրտառուչ դաշնակիցը՝ Բաքվի բռնապետ Իլհամ Ալիևը, ընկել է բառիս բուն իմաստով դողէրոցքի մեջ...
Արդեն 2020 թ. նոյեմբերին պատրաստ էր հայցադիմումս, որով նախատեսում էի դատարանից պահանջել Հայաստանի մասով բեկանել 2020 թ. նոյեմբերի 9-ի (10-ի) չգիտեմինչը: Հայցադիմումի բովանդակությանը ծանոթացրեցի շուրջ 100 անձանց: Վերջիններս քաղաքական և հասարակական գործիչներ էին, իրավաբաններ, հայտնի անձինք: Առաջարկեցի հայցադիմումը համահեղինակել:
Իսրայելի գործողությունները Լիբանանում հաջողություն ունեն նրա համար, որ իսրայելական կողմը լավ տեղեկացված է Լիբանանում գտնվող թիրախներից։ Հիմա կարող է մտածեք, որ դա բացառապես հետախուզական ցանցի արդյունք է, բայց՝ չէ։ Իսրայելը կարողանում է հետախուզել հնարավորինս իրական ժամանակի մեջ։