-
Առաջնորդեա՛ մեզ,
Տէր Աստուա՛ծ մեր,
եւ ուսո՛ մեզ
գնալ ի ճանապարհս
Քո արդարութեամբ․․․
-
Գաղտնիք չէ, որ հայաստանյան քաղաքական զարգացումների մասին անխարդախ ճշմարտությունները մենք հակված ենք իմանալու իլհամ ալիևից և ոչ Հայաստանի կամակատար իշխանություններից։ ալիևի գլխում է, թե Հայաստանի հանրապետության ներկան, և թե ապագան։ փաշինյանը սոսկ հլու հնազանդ իլհամի իղձերի իրականացնողն է։ Հետո էլ ասում են Հայաստանը անկախ քաղաքականություն է վարում. ալիևը ինչ ասում է, նիկոլն անում է, դա կոչվում է անկախություն ըստ կապիտուլյանտի։
-
«Մեզ պետք է նոր Սահմանադրություն, որը ժողովուրդը համարի իր ստեղծածը, իր ընդունածը»,- ասում է Նիկոլ Փաշինյանը:
-
Ահա իսկական սպայի ուսադիրների քաշը:
ԳՈՒՐԳԵՆ ՏԵՐ-ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ, արցախցի կապիտան, հրետանային մարտկոցի հրամանատար:
-
Մեծ Բրիտանիայի Պահպանողական կուսակցության գահավիժումը անմիջականորեն կապված է վերջին երեք լիդերների քաղաքականության հետ: Բորիս Ջոնսոնին հիշում եք, այդպես էլ մազերը չսանրեց և ի՞նչ էր ուզում խեղճ ուկրաինացիներից, որ տապալեց համաձայնության կայացումը Ռուսաստանի հետ...
-
Դավաճանությունը, իր ամենալայն իմաստով, ոչ միայն ենթադրում է դավաճանության ակնհայտ գործողություններ, ինչպիսիք են ընկերոջը դավաճանելը, ամուսնական դավաճանությունը կամ պետական դավաճանությունը, այլ նաև ներառում է ավելի «թաքնված» ձևեր, օրինակ, երբ կոլեկտիվը, խումբը կամ ժողովուրդը, սեփական անգործության կամ ապատիայի պատճառով, հրաժարվում է կատարել իր քաղաքացիական և սոցիալական պարտականությունները կամ պատմական առաքելությունը:
-
Արդարության մասին պատկերացումները տարբեր մարդկանց մոտ հիմնականում սուբյեկտիվ են: Սակայն ընդհանուր բաներ էլ կան, որոնք ընդունված է համարել արդար կամ անարդար: Օրինակ, երկար տարիներ բազմաթիվ մարդիկ համարել են, որ երբ երկրումդ աղքատության մակարդակը բարձր է, երբ ժողովրդիդ մի զգալի հատված օրվա հացի խնդիրը դժվարությամբ է լուծում, արդար չէ չափազանց շքեղ տներ կառուցելը և չափազանց շքեղության մեջ ապրելը:
-
Աշխարհը գնում է դեպի մերկապարանոց ուժային քաղաքականություն, որի պայմաններում ուժ չունեցողներին սպասվում է դառը ճակատագիր։
-
«Սահմանադրությունն ընդունված է կոչել նաև մայր օրենք կամ հիմնական օրենք: Մայր օրենք կոչում են, որովհետև Սահմանադրություն ունեցող ցանկացած երկրում օրենքները պիտի բխեն հենց նրանից, սնվեն, կերակրվեն Սահմանադրության թեզերից, հայեցակարգերից ու դրույթներից»...
-
Արևմտահայ բանաստեղծ ՄԻՍԱՔ ՄԵԾԱՐԵՆՑԸ գրական ասպարեզ իջավ այն ժամանակ, երբ ամբողջ թափով մոլեգնում էին համիդյան բռնությունները։ Սուլթանը հասել էր մոլագարության։ Սեփական ստվերից անգամ վախեցող մարդակերը արգելք էր դնում այն ամենի վրա, ինչ կասկածելի կարող էր թվալ իրեն։ Նրա դաժանությունն ակնառու էր մասնավորապես հպատակ ժողովուրդների խոսքի ազատության ու մշակույթի հարցերում։ Եվ այս ամենն արվում էր իրականությունը քողարկելու համար։ Համիդն արգելում էր անդրադառնալ ժողովրդի կյանքին՝ համարելով դա «պետական դավաճանություն»։