Ի՞նչ անել

Ընդդիմությունը խոստանում է աշխուժանալ։ Ի պատասխան դրա հասարակության հոգնած մի հատված ծանակում է նրան, հիշեցնում աշխուժացման ձախողված փորձերը, փողոցային զուր երթերը։ Մի խոսքով՝ թերահավատ են և իրավունք ունեն։ Սակայն ընդդիմության առաջնորդներին ուղղված վիրավորական ու գռեհիկ խոսքը հիմք է կարծելու, որ այդպիսիք չեն էլ ցանկանում, որ ընդդիմությունն աշխուժանա, նոր գաղափարներ, ծրագրեր առաջ բերի, գործուն քայլերի դիմի

Ես, դիցուք, կարծում եմ, որ խորհրդարանական ընդդիմությունը պետք է կենտրոնանա կառավարության գործունեության, մասնավորապես հարկերի հավաքագրման և ծախսման վրա։ Կառավարությունը գործում է սանձարձակ, խորհրդարանական անդուլ վերահսկողության տակ պետք է առնել ոչ միայն հանրային միջոցների տնօրինումը, այլև անվտանգային և պաշտպանական քաղաքականությունը, Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի կարգավորման, հայ-ադրբեջանական (թուրքական) բանակցությունները, դաշնակիցների հետ փոխհարաբերությունները։

Արա ՍԱՀԱԿՅԱՆ

Ծաղրանկարը` ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ)

Հ.Գ. Կառավարությանը չի կարելի թողնել առանց վերահսկողության։ Ամեն լումայի համար հաշիվ պետք է տա։

Չի կարելի թողնել՝ «ինչ ուզում, բանակցում եմ» սանատորիական ռեժիմում։

Սրանք ոչ թե տուրք են գեղեցկությանը, այլ իշխանության թևերի զսպման ու հավասարակշռման այբուբենն են։

Հենց միայն անկախ դատավորների ջարդը բավական է համոզվելու համար, թե ինչ զուլում է անվերահսկելի գործադիր իշխանությունը։

Վերջին անգամ ե՞րբ եք լսել Հաշվեքննիչ պալատի մասին՝ ովքե՞ր են այնտեղ նստած, ի՞նչ են անում, խորհրդարանական ընդդիմությունը ինչպե՞ս է ներգործում այդ կարևոր սահմանադրական ինստիտուտի վրա։

Նույնը վերաբերում է Կենտրոնական ընտրական, Հեռուստատեսության և ռադիոյի հանձնաժողովներին։
Եվ վերջում՝ մի կարևոր հիշեցում.
«Ազգային ժողովի կարգավիճակը և գործառույթները
1. Ազգային ժողովը ժողովրդի ներկայացուցչական մարմինն է:
2. Ազգային ժողովն իրականացնում է օրենսդիր իշխանությունը:
3. Ազգային ժողովը վերահսկողություն է իրականացնում գործադիր իշխանության նկատմամբ, ընդունում է պետական բյուջեն և իրականացնում է Սահմանադրությամբ սահմանված այլ գործառույթներ»:
- Սահմանադրություն, հ. 88

Մեկնաբանություններ