Չի կարող լինել որևէ բանական մարդ՝ իշխանության մեջ կամ իշխանությունից դուրս, որ կուզենա երկրում անկայունություն, ներքին չարություն, անկանխատեսելի սցենարներ։
Այս օրերին Երևանի փողոցներում հնչող հայտնի վանկարկումը մի պահից վերափոխման կարիք ունի։ Առանց կուռքի Հայաստանն է, որ տալիս է ժամանակակից պետություն ունենալու հնարավորություն, ավելի մեծ հեռանկար։
ԱԱԾ-ականների երեկվա «հայտնությունը» լրիվ զվարճանք էր ստեղծել։
Ով ինչպես կարողանում էր, արագ քայլում էր դեպի կառավարություն՝ դեմքները փակելով, ճաղավանդակների վրայով, անիմաստ շարժումներով։
15 կուսակցություններ զորակցություն են հայտնում «Հայ-ադրբեջանական և հայ-թուրքական հարաբերությունների կապակցությամբ» ԱԺ ընդդիմադիր խմբակցությունների հայտարարության մեջ արտացոլված սկզբունքներին և դրանք գնահատում կենսական հայ ժողովրդի և Հայոց պետականության լինելիության հարցում։
Նիկոլենք, ինչպես բոլշևկները, առաջարկում են ազգային պայքարը փոխարինել դասակարգային պայքարով, այսինքն, առաջարկում են Ադրբեջանի ու Թուրքիայի փոխարեն թշնամի համարել սեփական հարևանին, նախկինին, «սևին», համաքաղաքացիներին։
Հուսամ՝ ժողովրդի մեծ մասը կարդացել է (իրականում կասկածում եմ) և հասկացել, թե ինչ է նշանակում բրյուսելյան եռակողմ հանդիպումից հետո տարածված հայտարարությունը (կյանքի է կոչվում այն, ինչը վաղուց շատերը զգուշացրել են):
Եվ մի փորձեք ձեր կաշառասուն ձայներով համոզել, որ հանրահավաքների նպատակը հին թալանը պահպանելու համար է, բողոքավորներն էլ մի քանի հազար դրամի համար համաձայնել են կոկորդը քերելու աստիճան բղավել. «Նիկոլ, հեռացի՛ր»:
Համացանցը հեղեղվել է երեսպաշտ «հայրենասերների» լոյալության կոչերով: Մանվածապատ ենթադրությունների, խորախորհուրդ մեկնաբանությունների հենքի վրա ստատուսագիրները ամոթանք են տալիս ցուցարարներին:
Ադրբեջանը և Չինաստանը շուտով կդառնան ռազմավարական գործընկերներ, Չինաստանը կաջակցի Ադրբեջանի անդամակցությանը շանհայյան համագործակցությանը, իսկ սա դեպի BRICS տանող պլացդարմ է։