Իմ հիացմունքն եմ հայտնում տիկին Գայանեի և նրա ընտանիքի նկատմամբ, խոնարհվում նրա որդու հերոսության առաջ։

Ձերբակալված Գայանեին դատարանի բակում աջակցելը գուցե լավ, բայց թույլ ու հումանիտար գործ էր: Գայանեն իր գործողութունն արել է և իրավական համակարգի կողմից բռնաճնշվել, էստաֆետը փոխանցել, որ իրեն աջակցողներն անեն: Կասկած չունեի, որ կալանավորվելու է, որովհետև իշխանությունը գիտի՝ ինչպես բոլորին երկար պահել այն ներվի մեջ, որն իրեն ձեռնտու է և աստիճանաբար թմրեցնել այդ ներվը: Իրական աջակցությունը հետևյալն է՝ քանակով և կամքով պարալիզացնել այն համակարգը, որը պահում է Գայանեին: Դա չեն կարող անել որդեկորույս ծնողները, դա չի կարող անել սովորական ըմբոստ քաղաքացին միայնակ, դա ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ գործընթաց է՝ իր ողջ էությամբ ու տրամաբանութամբ, դա պետք է անեն ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ համարվող ուժերը իրենց ռեսուրսով, կազմակերպվածությամբ, հիերարխիայով և լիդերությամբ: Եթե դա չի արվում, հարցը չի քաղաքականացվում, ուրեմն լքվում են և՛ որդեկորույս ծնողները, և՛ ըմբոստ քաղաքացիները:

Վերջին 5 տարվա ընթացքում էշություններ դուրս տվողների թիվը կտրուկ աճել է, ինչը երբեմն հասնում է անբարոյականության ու սրբապղծության:

Բրյուսելյան վերջին հանդիպման ավարտին հայտարարված արդյունքները, ինչպես նաև Ռեյկյավիկում Ն. Փաշինյանի կողմից հնչեցրած մոտեցումները խորը մտահոգություն են առաջացրել հայ ժողովրդի մոտ:

Այս առումով որևէ զարմանալի կամ անսպասելի բան տեղի չի ունեցել, Հայաստանի վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող Նիկոլն արել է այն, ինչի համար նրան բերել էին և ինքն եկել էր իշխանության: Դրանում համոզվելու համար բավական է կարդալ նրա խմբագրած «Հայկական ժամանակ» (իրականում՝ «Թուրքական ժամանակ») թերթում իր և այլոց որոշ հրապարակումներ, Նիկոլի «Երկրի հակառակ կողմը» «գիրքը», լսել վարչապետության շրջանում նրա մի շարք հրապարակային ելույթներ, կարդալ Հայաստանի, Արցախի, հայերիս թիվ 1 ներքին թշնամու կատարած որոշ գրառումներ:

Բրյուսելում տեղի ունեցած եռակողմ հանդիպումից հետո Եվրոպական խորհրդի նախագահ Շառլ Միշելը պաշտոնապես հայտարարել է, որ Հայաստանը ճանաչել է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը 1991 թ. Ալմա-Աթայի Հռչակագրի հիման վրա՝ 86.6 հազար քառ. կմ տարածքով։ Հայտարարությունը տեղի է ունեցել Ադրբեջանի կողմից Հայաստանի և Արցախի Հանրապետությունների նկատմամբ ուժի շարունակական կիրառման և ագրեսիայի, ինչպես նաև արցախահայության տեղահանության, էթնիկ զտման և ցեղասպանության ենթարկելու ահագնացող սպառնալիքների պայմաններում:

Վերջապես մեկդ ասեք. 1. Որ ուժերը պետական դավաճանի հետ են, ուրեմն Հայաստանի և Արցախի թշնամիներն են:

Պաշտոնական Բաքուն պարբերաբար հայտարարում է, որ «Հայաստանը, որպես ագրեսոր, պետք է պատժվի միջազգային մակարդակով և պետք է փոխհատուցում վճարի»:

(Գառնիկ ԻՍԱԳՈՒԼՅԱՆԻ ստորև առաջարկվող հորդոր-ուղերձը գրվել է ուղիղ 5 տարի առաջ` 2018-ի ապրիլի 29-ին: «Կա՛նգ առ»-ի` ժամանակին արված զգուշացում, ինչը, ցավոք, ի վիճակի չէր ընկալելու ու կանգ առնելու ազգակործան պատուհասը, որը թուրք-ադրբեջանական ռեսուրսով բռնազավթում էր իշխանությունը):

Որ այսօրվա խեղափոխական փողոցային խմբակն իշխանության է եկել նաև հիմնովին փչացնելու հայ-ռուսական հարաբերությունները և երբեմնի բարեկամական միությունը վերածելու թշնամության, արդեն փաստ է. հետևելով պրոփաշինյանական ուժերի վարքին և գործելաոճին՝ նման պնդում անելը լիովին հիմնավորվում է, որքան էլ նրանք փորձեն իրենց իրական նկրտումները թաքցնել Ռուսաստանի հանդեպ բարեկամական վերաբերմունքի մասին ամպագոռգոռ հայտարարություններով: Այդպես վերջերս՝ ապրիլի 12-ին, ազգակործան պատուհասը՝ Փաշինյան ազգանունով, անդրադառնալով իր օրոք Ռուսաստանի Դաշնության հետ Հայաստանի Հանրապետության հարաբերությունների վերաբերյալ քննադատություններին՝ իրեն հատուկ մանիպուլյացիայով նորից մեղքը նախկին իշխանությունների վրա բարդեց: