Այսօրվա դրությամբ համաշխարհային արտքաղաքական օրակարգի կարևոր խնդիրներից մեկը հետևյալ հարցն է. «Կկայանա՞, արդյոք, Ռուսաստան-Չինաստան դաշինքը», որին ռուս փորձագետները ոչ առանց հիմքի հավելում են ևս մեկը՝ «Իսկ պե՞տք է, արդյոք, առհասարակ ՌԴ-ին ՉԺՀ-ի հետ դաշինքը»։

2014 թ. ապրիլի 23-24-ին Ղազախստանի մայրաքաղաք Աստանայում տեղի ունեցավ հերթական խոշոր միջազգային Եվրասիական մեդիա-ֆորումը։ Դա ամբողջ համաշխարհային քաղաքականության առավել հրատապ խնդիրների ու վիճելի հարցերի մասին ազատորեն դատողություններ և մտքեր արտահայտելու մի հրաշալի ու լայն ասպարեզ է։ Զարմանալի է, որ Հայաստանից այդ համաժողովը լուսաբանելու էր եկել միայն Հանրային երկրորդ հեռուստաալիքը։

Հայաստանյան ներքաղաքական կյանքը բավականին գունեղ ստացվեց: Առանցքում, ինչպես միշտ, ԲՀԿ-Աբրահամյան զույգն է: Անգամ Տիգրան Սարգսյանի հրաժարականից հետո տանդեմը չի հանգստանում, չի դադարում զարմացնել:

Մեկ դերասանի թատրոն՝ ներկայացում երեք մասից, սպասեք շարունակությանը: Եթե հակիրճ, այսքանով կարելի է ավարտել քաղաքական շաբաթվա անցուդարձը: Բայց պատկերն ամբողջացնելու համար պետք է հավելել, որ բեմից աննկատ հեռացել են մյուս դերակատարները, որ պարբերաբար իրենց հռչակում էին պիեսի հեղինակ, ռեժիսոր, բեմանկարիչ, երաժշտության հեղինակ, բայց հիմնականում մնում էին հանդիսատես:

ՈՒկրաինայում տիրող ճգնաժամը և Ղրիմի շուրջ ծավալված իրադարձություններն ասես ստվերած լինեն իրադարձային հետաքրքրություն ներկայացնող մի շարք փաստեր։ Եվ, մասնավորապես, Ադրբեջանի ու Իրանի միջև արձանագրված ակտիվության մի թանձր շերտ։

Մեկ շաբաթ առաջ ԱԺ նախագահի պաշտոնում ընտրվեց ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Գալուստ Սահակյանը: Անկանխատեսելի ու անակնկալ ոչինչ ընտրության մեջ չկար: Անկանխատեսելին ու անակնկալն ընտրության գործընթաց բերեց Հրանտ Բագրատյանը:

Վերջապես ամբողջացավ կառավարության կազմը, որին այդքան երկար սպասում էինք` նույնքան երկար վարչապետի պոստին սպասած Հովիկ Աբրահամյանի «ալավերդիությամբ»: Ընդ որում, սա այն կառավարությունն է, որի կազմն ամեն անգամ «դիտարկելիս» պետք է թուլանալ ու հաճույք ստանալ. գաղափարական, «ստեղծագործական» մնացյալ մոտեցումները նոնսենս են այս դեպքում:

Նախկին խորհրդային տարածության համար ծավալված լարված պայքարն այսօր, ըստ էության, դարձել է համաշխարհային արտաքին քաղաքական օրակարգի առավել կոշտ ու գերիշխող հարցը։

ԱԺ նախագահի ընտրությունից հետո «հրաշալի քառյակը» ճաքեր տվեց ու դժվար թե այն կարողանա նորից «վերակառուցվել»: Սա հերթական անգամ ցուցիչ եղավ բոլոր նրանց համար, ովքեր մտածում էին, որ ԲՀԿ-ն դուրս կգա այս իշխանության դեմ: «Այլընտրանքը» ցույց տվեց, որ ինքը երբեք էլ ընդդիմություն չի կարող լինել, պարզապես երբեմն իր շահերից դրդված ընդդիմադիր խաղեր կարող է տալ: Նախկին վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի «շուրջ» կառուցված ԲՀԿ-ական ընդդիմությունը մեկ վայրկյանում փուլ եկավ ու դարձավ իշխանությունից ավելի իշխանություն:

ՀՀ նոր կառավարության նշանակման վերջին ժամկետը մայիսի 3-ն է: 19 նախարարներից 14-ն անցած շաբաթ արդեն գործում էին: Նոր նախարարները. առողջապահության՝ Արմեն Մուրադյան, էկոնոմիկայի՝ Կարեն Ճշմարիտյան, քաղաքաշինության՝ Նարեկ Սարգսյան, ֆինանսների՝ Գագիկ Խաչատրյան, աշխատակազմի ղեկավար-նախարար՝ Դավիթ Հարությունյան: