Անառակի կիրակի (8-ը մարտի, 2009 թ.)

ՄԵԾ ՊԱՀՔԻ ԿԻՐԱԿԻՆԵՐԸ
Պատահում է, որ հորից իր ժառանգությունը պահանջած զավակն անառակության մեջ վատնում է ամեն բան, որն իր կարիքի համար էր: Եվ իր թշվառության մեջ այլ տեղ չի գտնում գնալու, քան իր հոր մոտ դառնալ, ասելու. «Մեղանչեցի երկնքի դէմ ու քո առաջ և այլևս արժանի չեմ քո որդին կոչուելու, ինձ վերցրո՛ւ իբրև քո աշխատաւորներից մէկը»:
Այդպես է յուրաքանչյուրիս դարձը դեպի Աստված, նույնն է թե` դեպի Քրիստոս:
Մեջբերենք Քրիստոսի պատմած «Անառակ որդու վերադարձը» առակը, առակ, որ միլիոնավոր մեղավորներիս հույս է տալիս, թե երբ Աստված անառակ որդուն ետ ընդունեց, առավել պակաս մեղավորներիս էլ կընդունի: Մենք էլ մեր դառն ցավերից ու հուսախաբություններից, մեր մեղավոր մոլորություններից ժամանակին հետ դառնանք Արարիչ Հոր մոտ, նրա ապահովության մեջ, հասկանալով ու ասելով. «Մեղանչեցի երկնքի դէմ ու քո առաջ և այլևս արժանի չեմ քո որդին կոչուելու, ինձ վերցրո՛ւ իբրև քո աշխատավորներից մէկը»:
ԱՆԱՌԱԿ ՈՐԴՈՒ ԱՌԱԿԸ
Եվ ասաց. «Մի մարդ երկու որդի ունէր. նրանցից կրտսերը հօրն ասաց. «Հա՛յր, տո՛ւր քո ունեցուածքից ինձ ընկնող բաժինը»: Եւ նա ունեցուածքը բաժանեց նրանց: Քիչ օրեր յետոյ կրտսեր որդին, փողի վերածելով ամէն ինչ, գնաց հեռու աշխարհ և այնտեղ վատնեց իր ունեցուածքը, որովհետև անառակ կեանքով էր ապրում: Եվ երբ ամէն ինչ սպառեց, այդ երկրում սաստիկ սով եղաւ, և նա սկսեց չքաւոր դառնալ: Գնաց դիմեց այդ երկրի քաղաքացիներից մէկին, և սա ուղարկեց նրան իր ագարակը՝ խոզեր արածեցնելու: Եվ նա ցանկանում էր իր որովայնը լցնել եղջերենու պտղով, որ խոզերն էին ուտում, բայց ոչ ոք այդ նրան չէր տալիս: Ապա խելքի եկաւ և ասաց. «Քանի՜ վարձու աշխատաւորներ կան իմ հօր տանը, որ առատ հաց ունեն, և ես այստեղ սովամահ կորչում եմ: Վեր կենամ գնամ իմ հօր մօտ և նրան ասեմ. հա՛յր, մեղանչեցի երկնքի դէմ ու քո առաջ և այլևս արժանի չեմ քո որդին կոչուելու, ինձ վերցրո՛ւ իբրև քո աշխատաւորներից մէկը»: Եւ վեր կացաւ եկաւ իր հօր մօտ. և մինչդեռ հեռու էր, հայրը տեսաւ նրան և գթաց. վեր կացաւ և վազեց նրան ընդառաջ, ընկաւ նրա պարանոցով և համբուրեց նրան: Եվ որդին ասաց նրան. «Հա՛յր, մեղանչեցի երկնքի դէմ և քո առաջ, այլևս արժանի չեմ քո որդին կոչուելու»: Հայրն իր ծառաներին ասաց. «Անմիջապէս հանեցէ՛ք նրա նախկին պատմուճանը և հագցրէ՛ք նրան, մատանին նրա մատը դրէք և նրա ոտքերին՝ կօշիկներ. բերէ՛ք պարարտ եզը, մորթեցէ՛ք, ուտենք և ուրախ լինենք, որովհետև իմ այս որդին մեռած էր և կենդանացաւ, կորած էր և գտնուեց». և սկսեցին ուրախանալ: Իսկ նրա աւագ որդին ագարակում էր. և մինչ գալիս էր և տանը մօտեցաւ, լսեց երգերի և պարերի ձայնը. և իր մօտ կանչելով ծառաներից մէկին՝ հարցրեց, թէ այդ ի՞նչ է: Եվ սա նրան ասաց. «Քո եղբայրը եկել է, և քո հայրը մորթեց պարարտ եզը, որովհետև ողջ առողջ ընդունեց նրան»: Նա բարկացաւ և չէր ուզում ներս մտնել. իսկ հայրը դուրս ելնելով՝ աղաչում էր նրան: Որդին պատասխանեց և ասաց հօրը. «Այս քանի՜ տարի է, որ ծառայում եմ քեզ և երբեք քո հրամանները զանց չեմ արել. ինձ երբեք մի ուլ չտուիր, որ բարեկամներիս հետ ուրախութիւն անէի: Երբ եկաւ քո այդ որդին, որը քո ունեցուածքը կերաւ պոռնիկների հետ, պարարտ եզը նրա համար մորթեցիր»: Հայրը նրան ասաց. «Որդեա՛կ, դու միշտ ինձ հետ ես, և ամէն ինչ, որ իմն է, քոնն է. բայց պէտք էր ուրախ լինել և ցնծալ, որովհետև քո այս եղբայրը մեռած էր և կենդանացաւ, կորած էր և գտնուեց»: (Ավետարան ըստ Ղուկասի, գլուխ 15):
Այս առակը խրատ է ամենքիս` եղբայրներից որ մեկի փոխարեն էլ խորհրդանշորեն մենք մեզ տեսնենք.
1. դառնանք Աստծուն մեր բոլոր անառակություններից ու թշվառություններից հեռանալով, երբ մենք ևս անառակ որդի ենք: Հույսը մեր նրա հայրական ներման վրա դրած, նրանից այլ բան չորոնելով, քան խոնարհության այս աստիճանը խնդրելու. «Հա՛յր, մեղանչեցի երկնքի դէմ և քո առաջ, այլևս արժանի չեմ քո որդին կոչուելու»:
Եվ երբ Հայրը մեզ ընդունի, ապա իր ծառաներին կհրամայի. «Անմիջապէս հանեցէ՛ք նրա նախկին պատմուճանը և հագցրէ՛ք նրան, մատանին նրա մատը դրէք և նրա ոտքերին՝ կօշիկներ. բերէ՛ք պարարտ եզը, մորթեցէ՛ք, ուտենք և ուրախ լինենք, որովհետև իմ այս որդին մեռած էր և կենդանացաւ, կորած էր և գտնուեց».
2. եթե ավագ որդու պես հայրական տանն ենք, ապա ուրախանանք մեր անառակ եղբայրներից մեկն ու մեկի դարձի համար, որովհետև մեր եղբայրը «մեռած էր և կենդանացաւ, կորած էր և գտնուեց»:
Մաքսիմ ՈՍԿԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ