Վաղը եղել է պատերազմ

Հայաստանյան քաղաքական օրակարգը շաբաթ օրը «հոգեխանգարվեց» մարտի 1-ի միտինգով ու ՌԴ Պետդումայի որոշմամբ: Վերջինը «հոգեխանգարեց» ողջ աշխարհի անդորրը: ՈՒ դեռ կխանգարի:
Այո, խոսքը ռուսական զորքերը Ղրիմ մտցնելու Պետդումայի որոշման մասին է, որով աշխարհը ակամա կամ շատ մտածված հայտնվում է երրորդ համաշխարհային պատերազմի շեմին: Ակնհայտ է` Ռուսաստանը չի ցանկանում դա, սակայն ստիպված է ներքաշվել այնպիսի գործընթացների մեջ, որոնք «արքայազն Ֆերդինանդի» սինդրոմ ունեն իրենց խորքում: Եվ չնայած կողմերը «լավ տոնով» խոսում են իբր թե «սառը պատերազմից», որպեսզի շատ չլարեն իրավիճակը, ինքնին տեսանելի է, որ «սառը պատերազմը» մնացել է շատ հեռվում, և Սև ծովում երկուստեք շարժվող «հածանավերն» ամեն վայրկյան կարող են կայծ առաջացնել «շրջակայքում»:
Չարձանագրենք քրոնոլոգիան, սակայն ոնց երևում է, երկու կողմն էլ ոտքն արգելակին չի ցանկանում դնել. Օբաման, Ֆրանսիան, Բրիտանիան հրաժարվեցին Սոչիում հունիսին նախապատրաստվելիք G-8-ի աշխատանքներին մասնակցելուց: Ավելին, ասացին, որ «կհանեն» այդ ակումբից Պուտինին: Ի դեպ, Պուտինը երբեք այդքան խեղճացած ու «անքայլ» չի եղել. նա հիմա իր մաշկի վրա է զգում աշխարհի հզորների «թաթի» ողջ ծանրությունը` Ռուսաստանը, որպես գնդակ, այս կամ այն կողմ նետելու հարցում… ինչպես ինքն է վարվել մշտապես այլոց հետ:
Եվ հետո, հետախույզ-Պուտինի և յուր պետական կառույցների աշխատանքն ընդդեմ արևմտյան ամենակուլ քաղտեխնոլոգիաների ուղղակի սիրտ են շարժում իրենց պրիմիտիվությամբ: Արևմտյան հրեշի դեմ նա փորձում է պայքարել մարդկային հատկանիշներով նույնպես, ինչը սիրելի, սակայն աշխատող չէ. Սևաստոպոլի նավերի վրա հայրենասիրական երգեր են երգվում, խաչը բարձրացրած` քայլերթեր կազմակերպվում:
Դառնալով արևմտյան «ամենակերությանը», արձանագրենք, որ, որպես բուֆեր, թողնվել է Գերմանիան. վերջինս դեմ է Ռուսաստանի` G-8-ից «դուրսգրմանը», առայժմ չեզոքություն է պահպանում, որպեսզի ինքը, ըստ ամենայնի, կողմերի միջև բանակցային կամուրջ դառնա:
Չնայած պատմական փորձն այլ բան է ցույց տվել: Կոելյոն էլ ասել է` եթե մի բանը երկու անգամ եղել է, էլի կլինի: Առաջին ու Երկրորդ համաշխարհայինները սկսվել են Գերմանիայի ու Ռուսաստանի միջև:
Աստված մի արասցե` երրորդ «նման» բանը լինի: Եվ այնուհանդերձ, հասկանալի է, որ Պուտինի գերնպատակն ամենևին էլ Ղրիմը չէ, որպեսզի ինքն այնտեղ զորք մտցնի: Այնտեղ առանց մտցնելու էլ ռուսական զորքն է` Սևաստոպոլի տորմիղի «վրա»: ՌԴ Պետդումայի որոշումը ռուսական զորքի շարժը դեպի Կիև լեգիտիմացնելու համար է լոկ: Իսկ Արևմուտքը չի ցանկանում Պուտինին տալ «Կիևյան Ռուսիան», որովհետև անչափ շատ ու մեծ «ծախսեր» է արել Մայդանի վրա, ու անչափ երկար է այն նախապատրաստել, որպեսզի ՆԱՏՕ-ն Մերձբալթիկայից բերի դնի Ռուսաստանի պռնկին` աշխարհի ռեսուրսներն իրենով անելու համար:
ՈՒ հիմա պարտիան բաց է, սակայն խաղադրույքները դրված են: Ոչ ոք, նույնիսկ ամենակուլ Բժեզինսկին չի կարող ասել` ինչով այն կվերջանա. երբ վառոդի տակառը պայթելու վրա է, հաշվարկն անտեղի է:
ՈՒ հիմա այսքանից հետո արժե՞ ասել` ինչ ասաց 69-ամյա Տեր-Պետրոսյանը մարտիմեկյան միտինգում Մաքսային միության մասին, Ծառուկյանի մասին, Սերժ Սարգսյանի մասին ու ինչքան ճարտարաբար լռեց Ռոբերտ Քոչարյանի մասին:
Չարժե՛։

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ