Միջուկային զենքը մահաբեր է ոչ այնքան պայթելու պահին, որքան դրանից հետո։ Այն աստիճանաբար ախտահարում է ողջ էկոսֆերան և նեոսֆերան, քայքայում կենդանի օրգանիզմները, դանդաղ մահվան դատապարտում ապագա մի քանի սերունդների։
ՀՀ գործող նախագահը (այդպիսի մեկն էլ կա) «անզուգական» մի միտք է արտահայտել. «Հայաստանը որդեգրել է տարածաշրջանում խաղաղության հաստատման և հարևանների հետ հարաբերությունները կարգավորելու քաղաքական գիծ» (https://news.am/arm/news/766156.html)։
Եթե Նիկոլը ադրբեջանական դրոշն ու մաքսակետը թույլ է տալիս դնել ՀՀ Գորիս-Կապան ճանապարհին,ադրբեջանցիներն էլ՝ խաղաղապահների թույլտվությամբ դրոշ են փորձելու տեղադրեն։
«Խաղաղության օրակարգ», «Խաղաղության պայմանագիր», «բանակցություններում որոշակի առաջընթաց», «տարածաշրջանային ենթակառուցվածքների ապաշրջափակում», «հավասարության ու փոխադարձության սկզբունքների հիման վրա շուտով բացվելիք ճանապարհներ»...
Լինում են պատմության շրջադարձային պահեր, երբ տակտիկական լուծումները իրենց հետևանքների հզորությամբ դառնում են ստրատեգիական լուծումների համարժեքներ։
Բայց դա չի բացառում, որ նման հզոր տակտիկական լուծումները ստրատեգիական իմաստով, վերջին հաշվով, սխալ դուրս գան։
Նման հարց է Թուրքիայի BRICS-ին անդամակցելու հարցը, որը Ռուսաստանում ոգևորությամբ ընդունվեց...