ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ դուրս կգա նախագահական ընտրապայքարից, եթե բժիշկները պարզեն, որ ինքն առողջական խնդիրներ ունի։ «Անկեղծ ասած, ես կարծում եմ, որ միակ բանը, որ տարիքը բերում է, իմաստությունն է»,- հավելել է Բայդենը։ Ավելի վաղ նա ասել էր, որ կհրաժարվի նախընտրական մրցապայքարից միայն այն դեպքում, եթե Աստված իրեն ասի դա անել։               
 

«Այս իշ­խա­նու­թ­յուն­ներն ինս­տի­տուտ­նե­րի քանդ­ման հրա­շա­լի մաս­նա­գետ­ներ են»

«Այս իշ­խա­նու­թ­յուն­ներն ինս­տի­տուտ­նե­րի քանդ­ման հրա­շա­լի մաս­նա­գետ­ներ են»
21.04.2020 | 00:23

«Մի բան փաստ է. hա­յաս­տան­յայց Ա­ռա­քե­լա­կան սուրբ ե­կե­ղե­ցու նկատ­մամբ վե­րա­բեր­մուն­քը էա­կան դրա­կան փո­փո­խու­թ­յան է են­թարկ­վել։ Հայ Ե­կե­ղե­ցին որ­պես ըն­դա­մե­նը ծի­սա­կան ա­րա­րո­ղու­թ­յուն­ներ ի­րա­կա­նաց­նող կա­ռույց հա­մա­րող­նե­րը հի­մա շատ ա­վե­լի քիչ են, քան երբևէ՝ ան­կա­խու­թ­յան շր­ջա­նում»,- օ­րերս իր ֆեյս­բուք­յան է­ջում այս­պի­սի գրա­ռում էր ա­րել «Ի­րա­վա­կան ու­ղի» ՀԿ-ի հա­մա­հիմ­նա­դիր, ի­րա­վա­պաշտ­պան ՌՈՒ­ԲԵՆ ՄԵ­ԼԻՔ­ՅԱ­ՆԸ։ Հաշ­վի առ­նե­լով Վե­հա­փա­ռի և ե­կե­ղե­ցու հան­դեպ վեր­ջին ար­շա­վը, այս միտ­քը բա­վա­կան հե­տաքր­քիր է, ո­րի առն­չու­թ­յամբ զրու­ցե­ցինք պա­րոն Մե­լի­ք­յա­նի հետ։

-Ինչ­պե՞ս է այս փաս­տը հա­մադր­վում այն հան­գա­ման­քի հետ, որ այ­սօր ան­գամ բարձ­րաս­տի­ճան պաշ­տո­նյա­նե­րի դեմ­քով ե­կե­ղե­ցու և Վե­հա­փա­ռի դեմ մեծ քն­նա­դա­տու­թյան ա­լիք կա։
-Ա­յո, ե­կե­ղե­ցու դեմ ար­շավ ի­րա­կա­նաց­վում է, բայց պետք չէ ա­մեն ինչ չա­փել սոց­ցան­ցե­րի մեկ­նա­բա­նու­թյուն­նե­րով։ Սոց­ցան­ցե­րը մի մի­ջա­վայր են, որ­տեղ ֆեյ­քե­րի մի­ջո­ցով մա­նի­պու­լա­ցիա ա­նե­լը, ար­շավ­ներ ի­րա­կա­նաց­նե­լը դժ­վար չէ։ Իմ խոսքն ի­րա­կան կյան­քի մա­սին է։ Այն մար­դիկ, ո­րոնց խոս­քը հան­րու­թյան շր­ջա­նում կշիռ ու­նի, կոշտ ար­ձա­գան­քե­ցին ե­կե­ղե­ցու հան­դեպ վեր­ջին զար­գա­ցում­նե­րին։ Ե­թե այ­սօր­վա վի­ճա­կը հա­մե­մա­տենք 2018-ի հետ, երբ կր­կին Վե­հա­փա­ռի հան­դեպ ար­շավ էր ի­րա­կա­նաց­վում, հի­մա մեր հա­սա­րա­կու­թյունն իշ­խա­նա­մերձ, իշ­խա­նա­կան ո­րոշ ու­ժե­րի ա­նըն­դու­նե­լի, խայ­տա­ռակ վար­քագ­ծին շատ ա­վե­լի ա­ռողջ ու սթափ է ար­ձա­գան­քում։ Խոս­քը վե­րա­բե­րում է նաև սփյուռ­քի ար­ձա­գանք­նե­րին, այդ թվում` Մե­ծի Տանն Կի­լի­կիո Տան Ա­րամ Ա կա­թո­ղի­կո­սի։ Այս ա­ռու­մով ու­նենք ա­ռողջ հա­սա­րա­կու­թյուն։ Սա պա­տա­հա­կա­նու­թյան ար­դյունք չէ, այլ հետևո­ղա­կան աշ­խա­տան­քի։ Ինքս ա­ռան­ձին ա­ռիթ­նե­րով հա­մոզ­վել եմ, որ Մայր ա­թո­ռը չնա­յած չգո­վազդ­վող, բայց լուրջ աշ­խա­տանք­ներ է ի­րա­կա­նաց­նում, հոգևո­րա­կան­նե­րի նոր սե­րունդ­ներ են պատ­րաստ­վում, տե­ղե­կատ­վա­կան մի­ջոց­նե­րով կա­րող ենք մեր ե­րի­տա­սարդ հոգևո­րա­կան­նե­րից լսել քա­րոզ­ներ, գտ­նել հոգևոր հար­ցե­րի պա­տաս­խան­նե­րը, պար­զա­բա­նում­նե­րը։ Հան­րու­թյանն ա­վե­լի մատ­չե­լի և գե­ղե­ցիկ ձևով ներ­կա­յաց­վում են հայ ե­կե­ղե­ցու ա­վան­դույթ­նե­րը, պատ­մու­թյու­նը։ Այս տե­սան­կյու­նից մեծ աշ­խա­տանք է ար­ված։
Ինչ վե­րա­բե­րում է իշ­խա­նու­թյան ո­րոշ ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի ար­շա­վին, ընդ­հան­րա­պես կան հար­ցեր, ո­րոնց իշ­խա­նու­թյան մո­տե­ցումն անտ­րա­մա­բա­նա­կան է։ Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նին առ­նչ­վող ցան­կա­ցած հարց ար­ժա­նա­նում է նման վե­րա­բեր­մուն­քի, սա ար­դեն մի քա­նի ան­գամ դրևսոր­վել է։ Վեր­ջինն էլ կա­թո­ղի­կո­սի խոսքն էր, որ բա­ցար­ձակ նման ար­ձա­գան­քի ար­ժա­նի չէր։ Որևէ չա­փա­զան­ցու­թյուն, կա­թո­ղի­կո­սի դիր­քին ոչ վա­յել որևէ բան այդ խոս­քում չկա։ Շա­տե­րը կենտ­րո­նա­նում են ԱԺ փոխ­խոս­նա­կի հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի վրա, բայց պատ­շաճ ու­շադ­րու­թյան չար­ժա­նա­ցավ Հան­րա­յին խոր­հր­դի նա­խա­գա­հի վար­քագ­ծը։ ՀԽ-ն այն մար­մինն է, որ հա­սա­րա­կու­թյու­նում առ­կա տար­բեր մո­տե­ցում­նե­րը պետք է գե­նե­րաց­նի, հա­մադ­րի և հա­մե­րաշ­խու­թյուն ստեղ­ծի։ Սա­կայն ՀԽ նա­խա­գա­հի հայ­տա­րա­րու­թյու­նը պար­զա­պես ան­հա­մա­տե­ղե­լի էր իր կար­գա­վի­ճա­կի հետ։ Ինչ­պե՞ս կա­րե­լի է լի­նել ՀԽ-ի ան­դամ, ե­թե նա­խա­գահն այդ­պի­սի մարդ է, ո­րը մեր ե­կե­ղե­ցին նույ­նաց­նում է մոմ վա­ճա­ռող կա­ռույ­ցի հետ։ Սա մեծ վի­րա­վո­րանք է ցան­կա­ցած հա­վա­տա­ցյա­լի հան­դեպ։ Սա ի՞նչ մո­տե­ցում է, ինչ­պե՞ս կա­րող են նման ձևով նսե­մաց­նել ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու դե­րը։
-Ե­թե կա­թո­ղի­կո­սի խոս­քը դի­տար­կենք ի­րա­վա­կան տե­սան­կյու­նից, ըն­դա­մե­նը խա­փան­ման մի­ջո­ցի փո­փո­խու­թյան մա­սին էր այն։ Ին­չի՞ է փոր­ձում հաս­նել իշ­խա­նու­թյու­նը, ի վեր­ջո, խա­փան­ման մի­ջո­ցի փո­փո­խու­թյան խնդ­րա­հա­րույց հար­ցը մի­միայն Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նին չի վե­րա­բե­րում։
-Այս 2 տար­վա ըն­թաց­քում ի­րա­վա­կան բազ­մա­թիվ խախ­տում­ներ են ե­ղել, ո­րոնց մա­սին որ­պես ի­րա­վա­բան հա­ճախ եմ բարձ­րա­ձայ­նել։ Փաս­տը ցույց է տա­լիս, որ հատ­կա­պես երկ­րորդ նա­խա­գա­հի մա­սին ցան­կա­ցած խոսք հի­վան­դա­գին է ըն­դուն­վում։ Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի պա­րա­գա­յում այդ խախ­տում­ներն այն աս­տի­ճա­նի ծայ­րա­հեղ են, որ կա­րե­լի է ի­րա­վա­խախ­տում­նե­րի մի ողջ հան­րա­գի­տա­րան կազ­մել։
-Վեր­ջերս նաև դա­տա­վոր Ա­զա­րյա­նի հետ կապ­ված խնդ­րի մա­սին բարձ­րա­ձայ­նե­ցիք։ Այդ դա­տա­վո­րը հայ­տն­վել է իշ­խա­նու­թյան թի­րա­խում կր­կի՞ն Քո­չա­րյա­նի գոր­ծի պատ­ճա­ռով։ Այ­սօր դա­տա­կան հա­մա­կար­գը, դա­տա­վոր­ներն ի՞նչ լուրջ խն­դիր­նե­րի ա­ռաջ են կանգ­նել։
-Դա­տա­կան հա­մա­կար­գը բա­վա­կան բարդ մար­տահ­րա­վեր­նե­րի առջև է կանգ­նած։ Իսկ այս ար­տա­կարգ դրու­թյու­նը, հա­մա­ճա­րակն էլ ա­վե­լի են բար­դաց­րել նրանց աշ­խա­տան­քը։ Կան գոր­ծիք­ներ, ո­րոնք իշ­խա­նու­թյու­նը պետք է ան­պայ­ման այս ըն­թաց­քում կի­րա­ռի, դրան­ցից մե­կը հենց խա­փան­ման մի­ջո­ցի փո­փո­խու­թյան կի­րար­կումն էր։ Եր­կար ժա­մա­նակ է մաս­նա­գետ­նե­րը խո­սում են տնա­յին կա­լան­քը` որ­պես խա­փան­ման մի­ջոց, ամ­րագ­րե­լու անհ­րա­ժեշ­տու­թյան մա­սին։ Այս խն­դի­րը հա­սու­նա­ցել էր դեռ նա­խորդ իշ­խա­նու­թյան շր­ջա­նում, կար­գա­վո­րում­նե­րը մշակ­ված էին, տեխ­նի­կա­կան լու­ծում­նե­րը ևս։ Այ­սօր չեմ տես­նում դրա հե­տաձգ­ման որևէ պատ­ճառ։ Մեծ թվով կա­լա­նա­վոր­ված մարդ­կանց հա­մար այս մի­ջո­ցը պետք է կի­րառ­վի։ Բա­վա­կան հեշտ է ի­րա­կա­նաց­նել փո­փո­խու­թյուն, երբ խա­փան­ման այ­լընտ­րան­քա­յին մի­ջոց­նե­րը մի քա­նիսն են, օ­րի­նակ տնա­յին կա­լանք, գրավ, ստո­րագ­րու­թյուն՝ չհե­ռա­նա­լու մա­սին։ Ե­թե այս ա­մե­նին հա­վե­լում ենք այն խայ­տա­ռակ օ­րեն­սդ­րա­կան փո­փո­խու­թյու­նը, ո­րին մի քա­նի շա­բաթ ա­ռաջ «կողմ» քվեար­կեց «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյու­նը, դա կա­րող է այս պա­րա­գա­յում գո­նե մի օ­գուտ տալ։ Խոս­քը հե­ռա­խոս­նե­րով է­լեկտ­րո­նա­յին հա­մա­կար­գի կց­ման մա­սին է։ Այս հա­մա­կար­գով հնա­րա­վոր է հս­կո­ղու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նել տնա­յին կա­լան­քի են­թարկ­ված ան­ձանց նկատ­մամբ։ Մեր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը, ցա­վոք, այս ուղ­ղու­թյամբ աշ­խա­տանք­ներ չեն ի­րա­կա­նաց­նում։ Մինչ­դեռ կա­լա­նա­վոր­ված­նե­րի հան­դեպ պատ­շաճ ու­շադ­րու­թյան մա­սին խո­սել են նաև եվ­րո­պա­կան կա­ռույց­նե­րը, ԵԽ-ի մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի հանձ­նա­կա­տա­րը, խոշ­տան­գում­նե­րի կան­խար­գել­ման կո­մի­տեն։ ՈՒ­նեմ մտա­վա­խու­թյուն, որ մեր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը չեն ցան­կա­նում այս հար­ցին պատ­շաճ ու­շադ­րու­թյուն դարձ­նել` պայ­մա­նա­վոր­ված Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի գոր­ծո­նով, որ­պես­զի ստիպ­ված չլի­նեն նրան ա­զատ ար­ձա­կե­լու։ Իսկ Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նին այս պա­հին ա­նա­զա­տու­թյան մեջ պա­հե­լը վա­ղուց դուրս է ե­կել ի­րա­վա­կան որևէ տրա­մա­բա­նու­թյան շր­ջա­նա­կից։ Էլ չեմ խո­սում այն բա­ցար­ձա­կա­պես ան­թույ­լատ­րե­լի վի­ճա­կի մա­սին, երբ մեկ ամ­սից ա­վե­լի է դա­տա­կան նիստ չի ըն­թա­նում, ա­վե­լին, չի լուծ­վում խա­փան­ման մի­ջո­ցի վե­րա­բե­րյալ կարևո­րա­գույն հար­ցը։ Ի­րա­վա­բա­նու­թյան մեջ ամ­րագր­ված է, որ դա­տա­կան փու­լում ա­վե­լի է մե­ծա­նում ան­ձին ա­զատ ար­ձա­կե­լու ի­րա­վա­կան կշի­ռը։ Տևա­կան ժա­մա­նակ չպետք է այս հարցն ա­նար­ձա­գանք մնար։ Շախ­մա­տի լեզ­վով ա­սած, այ­սօր այս հար­ցում ձևա­վոր­վել է ցուն­գց­վան­գա­յին ի­րա­վի­ճակ, որն ա­ռա­ջին հեր­թին իշ­խա­նու­թյան դեմ է աշ­խա­տում, սա­կայն այդ ա­մե­նը բա­ցա­ռա­պես նրանց գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի հետևանք է։ Իշ­խա­նու­թյունն է այս քրեա­կան գոր­ծը վե­րա­ծել պե­տա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյան ա­ռանց­քի։ Սա այն քրեա­կան գործն է, ո­րի ա­ռի­թով դա­տա­րան­ներ ար­գե­լա­փակ­վե­ցին, դա­տա­վո­րի նկատ­մամբ այ­սօր ա­պօ­րի­նի քրեա­կան հե­տապն­դում է ի­րա­կա­նաց­վում, որ­պես­զի նրա­նից գոր­ծը վերց­նեն ու ի­րենց ա­վե­լի ըն­դու­նե­լի դա­տա­վո­րի մա­կագ­րեն։ Այս քրեա­կան գոր­ծի առն­չու­թյամբ Հա­յաս­տա­նի թիվ մեկ դա­տա­վո­ր՝ Ա­լեք­սանդր Ա­զա­րյա­նի նկատ­մամբ է հե­տապն­դում ի­րա­կա­նաց­վում։
-Խայ­տա­ռակ ո­րա­կե­ցիք, այս­պես ա­սած, մարդ­կանց «տե­ղո­րո­շե­լու» վե­րա­բե­րյալ օ­րեն­քը։ Ի՞նչ եք կար­ծում, այն ա­վե­լի շատ դրա­կա՞ն, թե՞ բա­ցա­սա­կան ազ­դե­ցու­թյուն կա­րող է ու­նե­նալ։
-Դա յու­րա­քան­չյու­րիս սահ­մա­նադ­րա­կան ի­րա­վուն­քի խախ­տում էր։ Իշ­խա­նու­թյու­նը պետք է հա­մո­զիչ, փաս­տարկ­ված ձևով հան­րու­թյանն ար­դեն ներ­կա­յաց­նի, թե այդ ինչ կյան­քեր են փրկ­վել այդ օ­րեն­քով, քա­նի մար­դու և ում նկատ­մամբ է այն կի­րառ­վել, հնա­րա­վոր չէ՞ր այլ մի­ջո­ցով այդ տե­ղե­կու­թյա­նը տի­րա­պե­տել, ար­դյո՞ք մար­դիկ հրա­ժար­վել էին ի­րենց շփ­ման շր­ջա­նա­կը բա­ցա­հայ­տել, ու այս օ­րեն­քով են պար­զել, ինչ­քա­նո՞վ է ար­դյու­նա­վետ այդ հա­վել­վա­ծի կի­րա­ռու­մը։ Ինչ-որ ժա­մա­նակ իշ­խա­նու­թյու­նը պետք է պար­զա­բա­նում­նե­րը հա­մո­զիչ տա, որ­պես­զի այս խայ­տա­ռա­կու­թյունն ինչ-որ ձևով ար­դա­րաց­ված լի­նի ինչ­պես մեր երկ­րում, այն­պես էլ մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյան հա­մար։ Մեր երկ­րի մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի հե­ղի­նա­կու­թյանն այս օ­րեն­քով մեծ հար­ված հասց­վեց։
-Այս ըն­թաց­քում ոչ միայն մարդ­կանց «տե­ղո­րո­շե­ցին», այլև ա­պօ­րի­նի գույ­քի բռ­նա­գանձ­ման օ­րենքն ըն­դու­նե­ցին, ո­րը կր­կին ի­րա­վա­բան­նե­րի քն­նա­դա­տու­թյուն­նե­րի թի­րա­խում է։ Այս օ­րեն­քը ինչ­պե՞ս է ի­րա­կա­նու­թյան մեջ աշ­խա­տե­լու։
-Հի­շյալ օ­րեն­քը քա­ղա­քա­կան մա­հակ է ընդ­դի­մա­խոս­նե­րի, ան­ցան­կա­լի մարդ­կանց դեմ։ Ի­րա­վա­կան տե­սան­կյու­նից բա­ցար­ձա­կա­պես կապ չու­նի այն պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րի հետ, ո­րոնք Հա­յաս­տա­նը ստանձ­նել է։ Այս օ­րեն­քը ո­րո­շա­կիու­թյան չա­փա­զանց ցածր աս­տի­ճան ու­նի, որևէ կերպ հնա­րա­վոր չէ վե­րահս­կել, թե ում նկատ­մամբ է պե­տու­թյունն այս գոր­ծի­քը գոր­ծադ­րե­լու, ում նկատ­մամբ՝ ոչ։ Լր­ջա­գույն կո­ռուպ­ցիոն ռիս­կեր է օ­րեն­քը պա­րու­նա­կում ինչ­պես դա­տա­կան, այն­պես էլ քա­ղա­քա­կան ա­ռու­մով։
-Հաշ­վի առ­նե­լով նման օ­րենք­նե­րի առ­կա­յու­թյու­նը, իշ­խա­նու­թյան ի­րա­վա­կան անտ­րա­մա­բա­նա­կան քայ­լե­րը, ի­րա­վա­կան միտ­քը, հա­մա­կարգն ի՞նչ օ­րեր են ապ­րում Հա­յաս­տա­նում։
-Ար­դա­րա­դա­տու­թյան հա­մա­կար­գը բա­վա­կան բարդ օ­րեր է ապ­րում։ Հի­մա ա­կա­նա­տես ենք այն վի­ճա­կին, թե այդ հա­մա­կար­գը որ­քան անվ­տան­գու­թյան բար­ձիկ­ներ է ու­նե­ցել, ներ­քին ամ­րու­թյուն՝ դի­մագ­րա­վե­լու հա­կա­հա­մա­կար­գա­յին այս դրսևո­րում­նե­րին։ Տե­սա­նե­լի են և դրա­կա­նը, և բա­ցա­սա­կա­նը։ Ի­րա­վա­կան հա­մա­կարգն ինչ-որ ա­ռու­մով ու­նի կա­յու­նու­թյան պա­շար, բայց դա ան­վերջ չէ։ Այս իշ­խա­նու­թյուն­ներն ինս­տի­տուտ­նե­րի քանդ­ման հրա­շա­լի մաս­նա­գետ­ներ են։
-Մի քա­նի օր է հա­մա­ցան­ցը բուռն քն­նար­կում է Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ու­ղեր­ձից դուրս մնա­ցած կադ­րե­րը։ Ե­թե ան­գամ վար­չա­պե­տի շուրջ նման ան­լուրջ մթ­նո­լորտ կա, ի՞նչ սպա­սել այդ­պի­սի իշ­խա­նու­թյու­նից։
-Սա ան­լր­ջու­թյան փոքր դր­վագ է։ Ցա­վոք, ան­լր­ջու­թյան մեծ դրսևո­րում­նե­րի ենք մենք ա­կա­նա­տես լի­նում, ինչ­պես քա­ղա­վիա­ցիա­յի ո­լոր­տում, որ­տեղ էա­կան կո­րուստ­ներ ու­նե­ցանք, այլ բնա­գա­վառ­նե­րում էլ խն­դիր­նե­րի պա­կաս չու­նենք։ Իսկ կոնկ­րետ այս մի­ջա­դե­պը մեկ­նա­բա­նե­լու ա­մենևին ցան­կու­թյուն չու­նեմ, քն­նարկ­ման ար­ժա­նի փաստ չեմ հա­մա­րում։
-Այ­սօր ինչ­պե՞ս եք գնա­հա­տում վի­րու­սի վե­րահ­սկ­ման իշ­խա­նու­թյան քայ­լե­րը, տն­տե­սա­կան մի­ջո­ցա­ռում­նե­րը։
-Կան մար­դիկ, ո­րոնք ակ­տիվ աշ­խա­տում են։ Սա­կայն ակն­հայտ է, որ վի­րու­սի տա­րած­ման նախ­նա­կան քայ­լերն ու­շա­ցած էին։ Ա­մեն օր տես­նում ենք նաև կա­ռա­վար­ման խո­տան­ներ, օ­րի­նակ, այն, որ պա­րետն ան­գամ չէր պատ­կե­րաց­նում, որ մեր օ­րեն­սդ­րու­թյու­նը ևս մեկ ան­գամ հնա­րա­վո­րու­թյուն է ըն­ձե­ռում եր­կա­րաձ­գե­լու ար­տա­կարգ դրու­թյան ի­րա­վա­կան ռե­ժի­մը։ ԱԺ-կա­ռա­վա­րու­թյուն հա­ցու­պա­տաս­խա­նը դրա վկա­յու­թյունն է։ Այն­պի­սի տպա­վո­րու­թյուն է, որ սցե­նար­նե­րը բա­վա­կա­նա­չափ խո­րու­թյամբ չեն մշակ­վել, ինչ­պե՞ս կա­րող էր այս ի­րա­վի­ճա­կի թիվ մեկ պա­տաս­խա­նա­տուն սցե­նար մշա­կած չլի­նել, օ­րի­նակ, ևս մեկ ան­գամ ար­տա­կարգ դրու­թյան ռե­ժի­մը եր­կա­րաձ­գե­լու հնա­րա­վո­րու­թյու­նը։ Աշ­խա­տող­ներ կան, բայց ընդ­հա­նուր առ­մամբ աշ­խա­տանքն ա­նար­դյու­նա­վետ է։ Այս ի­րա­վի­ճա­կում հա­տուկ պի­տի ըն­դգ­ծել քա­ղա­քա­ցիա­կան վե­րահս­կո­ղու­թյու­նը, մաս­նա­վո­րա­պես փաս­տա­հա­վաք խմ­բի գոր­ծու­նեու­թյու­նը, ո­րը ձևա­վոր­վել է ե­րեք ո­լոր­տի ան­ձանց կող­մից։ Կար­ծում եմ, որ այս խմ­բի աշ­խա­տանքն է, որ ինչ-որ չա­փով զգոն է պա­հում մեր պե­տա­կան հա­մա­կար­գի աշ­խա­տող­նե­րին։ Մեր իշ­խա­նու­թյու­նում կա տա­րած­ված տե­սա­կետ, որ ի­րենք կա­րող են «ա­նել» այն, ինչ ցան­կա­նում են, բայց ի­րա­կա­նում դա այդ­պես չէ։ Իշ­խող քա­ղա­քա­կան ու­ժից եր­կար ժա­մա­նակ չի պա­հանջ­վի հա­մոզ­վե­լու, որ այդ­պես չէ։
-Ակ­նար­կում եք, որ այս ի­րա­վի­ճա­կը հաղ­թա­հա­րե­լուց հե­տո իշ­խա­նու­թյու­նը շատ հար­ցե­րի՞ պի­տի պա­տաս­խա­նի։
-Չեմ ակ­նար­կում, ու­ղիղ եմ ա­սում այդ մա­սին։ Եվ հա­սա­րա­կու­թյան, և քա­ղա­քա­ցիա­կան վե­րահս­կո­ղու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նող­նե­րի կող­մից այդ հար­ցադ­րում­ներն ար­վե­լու են։
Զրույցը՝ Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 7240

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ