ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ դուրս կգա նախագահական ընտրապայքարից, եթե բժիշկները պարզեն, որ ինքն առողջական խնդիրներ ունի։ «Անկեղծ ասած, ես կարծում եմ, որ միակ բանը, որ տարիքը բերում է, իմաստությունն է»,- հավելել է Բայդենը։ Ավելի վաղ նա ասել էր, որ կհրաժարվի նախընտրական մրցապայքարից միայն այն դեպքում, եթե Աստված իրեն ասի դա անել։               
 

«Իշ­խա­նու­թ­յու­նը ոչ թե ինք­նա­հաս­տատ­վե­լու ձև է, այլ եր­կիր կա­ռու­ցե­լու գոր­ծիք»

«Իշ­խա­նու­թ­յու­նը ոչ թե ինք­նա­հաս­տատ­վե­լու ձև է, այլ եր­կիր կա­ռու­ցե­լու գոր­ծիք»
17.04.2020 | 01:23
«Ի­րա­տե­սի» զրու­ցա­կիցն է «Լու­սա­վոր Հա­յաս­տան» խմ­բակ­ցու­թյան քար­տու­ղար ԳԵ­ՎՈՐԳ ԳՈՐ­ԳԻ­ՍՅԱ­ՆԸ:
-Պա­րոն Գոր­գի­սյան, ձեր խմ­բակ­ցու­թյան ղե­կա­վար Էդ­մոն Մա­րու­քյանն այն տե­սա­կե­տին է, թե «իշ­խող թի­մի ձեռքն իշ­խա­նու­թյուն է ըն­կել, ու չգի­տի՝ ինչ­պես օգ­տա­գոր­ծի այն»: Այդ մա­սին նա օ­րերս Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի ամ­բիո­նից հա­յա­տա­րա­րեց: Նման պն­դումն ին­չո՞վ է բա­ցատր­վում:
-Հե­ղա­փո­խու­թյու­նից հե­տո վս­տա­հու­թյան շատ մեծ պա­շար ու պատ­րաս­տա­կա­մու­թյուն կար: Հա­նուն երկ­րի բո­լո­րը պատ­րաստ էին լծ­վելու աշ­խա­տան­քի ու ինչ-որ բան ա­նե­լու, բայց, ցա­վոք, վս­տա­հու­թյունն ու ե­ղած հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը ջուրն ըն­կան: Կա­ռա­վա­րու­թյու­նը շա­րու­նա­կում է պո­պու­լիս­տա­կան մո­տե­ցում­նե­րով քայ­լեր ա­նել, հայ­տա­րա­րել այն, ինչն ա­կան­ջա­հա­ճո է քա­ղա­քա­ցի­նե­րին: Այս ըն­թաց­քում որևէ հար­ցի հիմ­նա­րար լու­ծում չի տր­վել, հա­կա­ռա­կը՝ տար­բեր ո­լորտ­նե­րում լր­ջա­գույն ձա­խո­ղում­ներ ու­նենք, որ տա­րի­նե­րի ու մի­լիոն­նե­րի վնաս են տվել պե­տու­թյա­նը: Դի­տար­կենք, օ­րի­նակ, Քա­ղա­վիա­ցիա­յի կո­մի­տեն, որ, փաս­տո­րեն, միակ ո­լորտն է, որ­տեղ եվ­րո­պա­կան ըն­կե­րու­թյուն­նե­րից մե­կը ստու­գում­ներ է ի­րա­կա­նաց­րել ու խախ­տում­ներ հայտ­նա­բե­րել: Հարց է, որ ե­թե այլ ո­լորտ­նե­րում էլ հե­տա­զո­տու­թյուն­ներ ար­վեն, ինչ­պի­սի պատ­կեր կլի­նի:
-Ի դեպ, եվ­րո­պա­կան այդ կա­ռույ­ցի տրա­մադ­րած վեր­լու­ծու­թյուն-փաս­տա­թուղ­թը հրա­­պարակ­վե՞ց, ձեզ հա­սա­նե­լի դար­ձե՞լ է այն:
-Այդ փաս­տա­թուղ­թը ոչ միայն չհ­րա­պա­րակ­վեց, այլև զա­վեշ­տի ա­կա­նա­տես ե­ղա: Որ­պես Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի պատ­գա­մա­վոր, ով ի­րա­վունք ու­նի աշ­խա­տե­լու ան­գամ հույժ գաղտ­նի փաս­տաթղ­թե­րի հետ, դի­մել էի Քա­ղա­վիա­ցիա­յի կո­մի­տե՝ ստա­նա­լու այն, բայց ինձ պա­տաս­խա­նել էին, որ այն աշ­խա­տան­քա­յին օգ­տա­գործ­ման փաս­տա­թուղթ է ու են­թա­կա չէ հրա­պարկ­ման: Կո­մի­տեն այն­քան ոչ կոմ­պե­տենտ է, որ չի տի­րա­պե­տում, թե ում ինչ փաս­տա­թուղթ կա­րող է տրա­մադ­րել: Ոչ կոմ­պե­տենտ վե­րա­բեր­մունք ու գոր­ծե­լաոճ, ցա­վոք, տար­բեր ո­լորտ­նե­րում ենք տես­նում: Ցան­կա­ցած քն­նա­դա­տու­թյու­նից հե­տո բարձ­րա­գոչ, պո­պու­լիս­տա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ են ա­նում, թե «Սեր­ժի կամ Քո­չա­րյա­նի կող­մից եք», կամ «ե­թե մեզ դեմ եք, ա­պա դեմ եք նաև ժո­ղովր­դին ու պե­տա­կան շա­հին»: Բայց այս­պես պե­տու­թյուն չի կա­ռուց­վում: Հու­սով եմ՝ մեր գոր­ծըն­կեր­ներն ի վեր­ջո կհաս­կա­նան՝ ինչ է պետք ա­նել իշ­խա­նու­թյան հետ: Կհաս­կա­նան նաև, որ իշ­խա­նու­թյու­նը ոչ թե ինք­նա­հաս­տատ­վե­լու ձև է, այլ եր­կիր կա­ռու­ցե­լու գոր­ծիք:
-Էդ­մոն Մա­րու­քյա­նը ձեր­բա­կալ­ված կամ կա­լա­նա­վոր­ված ան­ձանց վե­րա­բե­րող օ­րեն­սդ­րա­կան նա­խա­ձեռ­նու­թյան քն­նարկ­ման ժա­մա­նակ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին հոր­դո­րում էր «Հրայր Թով­մա­սյան չլի­նել»: Ին­չու՞:
-Որևէ իշ­խա­նու­թյուն հա­վերժ չէ, մենք մեր գոր­ծըն­կեր­նե­րին կոչ էինք ա­նում և հի­մա էլ ենք ա­նում` չկրկ­նել նախ­կին­նե­րի սխալ­նե­րը, ո­րով­հետև տե­սանք, թե այդ սխալ­ներն ուր տա­րան ու ին­չի հան­գեց­րին: Ի­րենք, ի­հար­կե, կա­րող են վար­վել նույն կերպ, կա­րող են հղ­փա­նալ, ար­հա­մար­հել, բայց դրա վեր­ջա­բանն ախր տե­սել ենք, չէ՞: Մենք շա­րու­նա­կե­լու ենք մեր գործն ա­նել, թույլ չենք տա­լու, որ իշ­խա­նու­թյուն­ներն ի­րենց ա­մե­նա­թո­ղու­թյան մթ­նո­լոր­տում զգան:
-Բայց չէ՞ որ նույն թի­մի մեջ էիք, մի­մյանց ա­վե­լի լավ պետք է ճա­նա­չեիք, ե­թե այդ­քան տար­բեր էիք, ինչ­պե՞ս էիք հա­մա­գոր­ծակ­ցում, դա­շինք կազ­մում:
-Երբ կազմ­վում էր «Ելք» դա­շին­քը, մենք մի գեր­խն­դիր ու­նեինք՝ հաղ­թել գոր­ծող ռե­ժի­մին, որ երկ­րին մեծ վնաս­ներ էր պատ­ճա­ռել ու պատ­ճա­ռում: Այդ փու­լում փոր­ձե­ցինք մի կողմ դնել տար­բե­րու­թյուն­ներն ու հա­մախ­մբ­վել նմա­նու­թյուն­նե­րի շուրջ: Բայց ժա­մա­նա­կը ցույց տվեց, որ տար­բե­րու­թյուն­նե­րը չենք կա­րող ան­տե­սել: Դրանք ֆուն­դա­մեն­տալ տար­բե­րու­թյուն­ներ են, մենք, օ­րի­նակ, խո­սում ենք ինս­տի­տուտ­նե­րից, բայց դրան ի պա­տաս­խան ան­ձերն են երևան գա­լիս:
-Գա­լով օ­րախ­նդ­րին՝ որ­պես գոր­ծադ­րին վե­րահս­կող կա­ռույ­ցի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ, ինչ­պե՞ս եք գնա­հա­տում կա­ռա­վա­րու­թյան և պա­րե­տա­տան աշ­խա­տան­քը՝ կո­րո­նա­վի­րու­սի դեմ պայ­քա­րում:
-Ո­րոշ քայ­լեր ու­շա­ցած էին: Կա­ռա­վա­րու­թյան մեր գոր­ծըն­կեր­նե­րը, ցա­վոք, մեզ չլ­սե­ցին, ե­թե գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը շատ ա­վե­լի վաղ սկ­սեին ու ի սկզ­բա­նե ա­վե­լի լուրջ վե­րա­բեր­վեին, մի­գու­ցե ա­վե­լի քիչ վա­րակ­ված­ներ ու մա­հեր ու­նե­նա­յինք: Բայց, ա­մեն դեպ­քում, ի­րա­վի­ճա­կը դեռ կա­ռա­վա­րե­լի ու կարևոր է, որ քա­ղա­քա­ցի­նե­րը, բարձր գի­տակ­ցու­թյուն դրսևո­րե­լով, հետևեն ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րու­թյան կող­մից տր­վող խոր­հուրդ­նե­րին: Սո­ցիա­լա­կան ա­ջակ­ցու­թյան ծրագ­րե­րում բազ­մա­թիվ խն­դիր­ներ կան: Տպա­վո­րու­թյունն այն­պի­սին է, որ դրան­ցում այն­քան ֆիլտր­ներ են նե­րառ­ված, որ հնա­րա­վո­րինս քիչ շա­հա­ռու նե­րառ­վի այդ ծրագ­րե­րում: Գյու­ղատն­տե­սու­թյան ո­լոր­տում ընդ­հան­րա­պես քաոս է: Գյու­ղա­ցի­նե­րին օ­ժան­դա­կու­թյուն բան­կե­րի մի­ջո­ցով են փոր­ձում տալ, բայց դա այն պա­րա­գա­յում, երբ գյու­ղա­ցին վար­կու­նակ չէ: Բան­կե­րը, չի­մա­նա­լով՝ գյու­ղատն­տեսն ար­դյո՞ք սպառ­ման շու­կա ու­նի, խու­սա­փում են վարկ տրա­մադ­րե­լուց, ու ար­դեն տևա­կան ժա­մա­նակ վար­կե­րի տրա­մադր­ման գոր­ծըն­թա­ցը սա­ռեց­ված է: Ըն­դա­մե­նը պետք էր ան­մի­ջա­կան ա­ջակ­ցու­թյուն տրա­մադր­վեր հենց գյու­ղա­ցուն, ու դա պետք է լի­ներ ոչ միայն գու­մա­րի, այլև դիզ­վա­ռե­լի­քի ու սերմ­նա­ցուի տես­քով: Կա­րե­լի էր ուղ­ղոր­դել նաև, թե ինչ ցա­նի գյու­ղա­ցին, ո­րով­հետև հա­ճախ նրանք չգի­տեն՝ ին­չի՞ պա­հանջ է լի­նե­լու, ցա­նում են այն, ինչն ա­վե­լի մատ­չե­լի է, նվազ ներդ­րում պա­հան­ջող: Դա էլ իր հեր­թին կա­րող է հան­գեց­նել նրան, որ սե­զո­նին ինչ-որ մի բա­նի ա­վել­ցուկ կա­րող ենք ու­նե­նալ, հետևա­բար նաև՝ գնան­կում: Ցո­րեն ցա­նե­լը, օ­րի­նակ, ե­կամ­տա­բեր չէ, ու ե­թե նույն հո­ղի վրա այլ մշա­կա­բույս ցա­նի գյու­ղա­ցին, օ­գու­տը շո­շա­փե­լի շատ կլի­նի: Հի­մա ինչ-որ կերպ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը պե՞տք է հաս­կաց­նի գյու­ղա­ցուն, որ աշ­նա­նը, հնա­րա­վոր է, ցո­րեն ներ­մու­ծել չկա­րո­ղա­նանք, ո­րով­հետև հի­մա բո­լոր եր­կր­նե­րում պա­րե­նա­յին անվ­տան­գու­թյու­նը բարձր մա­կար­դա­կի վրա է դր­ված, հետևա­բար՝ ցո­րեն ցա­նե­լը խիստ անհ­րա­ժեշտ է: Սրանք այն հար­ցերն են, ո­րոնց պետք է ու­շադ­րու­թյուն դարձ­նել, բայց, ցա­վոք, կա­ռա­վա­րու­թյու­նը մատ­նե­րի ա­րան­քով է նա­յում այս ա­մե­նին:
Զրույցը`
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆԻ
Դիտվել է՝ 9333

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ