Ինչ են ցույց տալիս Երևանի ավագանու ընտրությունների արդյունքները

Առանձնացնեմ մտորելու, գնահատելու և եզրակացությունների համար հետևյալ դրույթները

1. Հայաստանի մայրաքաղաքի ընտրազանգվածը, որը գերազանցում է երկրի բոլոր մյուս մարզերի ընտրողների քանակը միասին (փաստացի երկրում գտնվողներին նկատի ունեմ), իրեն դուրս է դրել քաղաքական գործընթացից, գրավել է մերժողական դիրք, հրաժարվում է քաղաքական մասնակցությունից, այն, ինչ քաղաքագիտության մեջ անվանում են աբսենտիզմ: Դեմոկրատացման առաջին անցանկալի հետևանքը:

2. Ներկա արդյունքներով, եթե հաջողվի ընտրել քաղաքապետ, կստացվի, որ նորընտիրը ունի քաղաքային ընտրողների հազիվ տասը տոկոսի քվեն, եթե մասնակցել է մոտ մեկ-երրորդը, մասնակիցներից էլ ձեռք է բերվել ամենաշատը 24%: Ստացվում է մեկ երրորդի մեկ երրորդը, որն արդեն լեգիտիմության խնդիր է առաջացնում:

3. Արմատապես սխալ է և աննպատակահարմար քաղաքային իշխանության նման ընտրությունը, այն ժամանակի և ռեսուրսների անտեղի վատնում է, անթույլատրելի՝ կիսապատերազմական վիճակում գտնվող երկրի համար: Մենք ականատես եղանք ևս մեկ անգամ, որ ավագանու և ընդհանրապես համայնքային ընտրությունները համամասնական կուսակցական համակարգով չեն նպաստում կառավարման արդյունավետությանը և քաղաքական կայունությանը:

4. Երևանի ավագանու և քաղաքապետի ընտրության օրենքը երբ նայում ենք, պարզվում է, որ առնվազն երեք-չորս ամիս ստվերային բանակցություններ են լինելու:

5. Եթե իշխող ուժը և իշխանամետ «Հանրապետություն» կուսակցությունը մտնում են կոալիցիայի մեջ (24+8), ստացվում է 32 մանդատ, որն անբավարար է 65-հոգանոց ավագանիում, բայց մեկ-երկու մարդ ներգրավել կոալիցիայում մյուս խմբակցություններից՝ հնարավոր է: Այս առումով, դեռ վաղ է ՔՊ-ի պարտության մասին խոսելը:

Գարիկ Քեռյան

Մեկնաբանություններ