Քեզ «սպիսատ» են անում, «ճարպի՛կ»

Քեզ «սպիսատ» է անում «հպարտ» ժողովուրդը, որը կշտացել է արդարության ու խաղաղության սին քարոզներիցդ: Որին փորձում ես սիրաշահել մի քանի մետր ասֆալտով, որպեսզի մոռացության տա իր խորտակված երազանքները՝ կապված քո «ժողվարչապետության» ստանձնման հետ:

Քեզ «սպիսատ» է անում «մի կողմ քաշված» ժողովուրդը, որը դուրս է եկել անտարբերության թմբիրից և այլևս չի հանդուրժում ազգային ու պետական տոտալ ձախողումներդ: Որին այլևս անհնար է պահել «երկիրը թալանված և Արցախը վաղուց հանձնված էր» հիպնոսի տակ:

Քեզ «սպիսատ» են անում բոլոր «նախկին թալանչիներն» ու «ներկա դզվողները», որոնց դու միամտաբար կարծել ես քեզ հենարան: Որոնք հանուն փողի սեփական ծնողին ու զավակին էլ կուրանան, ուր մնաց՝ քեզ նվիրված մնան:

Քեզ «սպիսատ» են անում հին տերերդ, որոնք աչք ունեն և տեսնում են, թե ինչպես ես «ճարպկորեն» թռել նոր տերերիդ գիրկը : Որոնք այլևս ժպիտով են վերաբերվում հավատարմության կեղծ երդումներիդ:

Քեզ «սպիսատ» են անում նոր տերերդ, որոնք քեզ վերաբերվում են որպես սնանկ «թավշյա կանտոռա»-ի, որն այլևս ոչինչ չունի տալու: Որոնք, համոզված լինելով «այլ գիրկ թռնելու» հատկությանդ մեջ, ճիշտ ժամանակին իրենք են ազատվում քեզնից:

Քեզ «սպիսատ» են անում Հայաստանի բարեկամները, որոնք այլևս անկարող են հանդուրժել քո հակահայկական գործունեությունը:

Քեզ «սպիսատ» են անում Հայաստանի թշնամիները, որոնք այլևս չեն հանդուրժում հակահայկական գործունեության շարունակման անկարողությունդ:

Քեզ «սպիսատ» է անում գաղափարական-քաղաքական «դուխով» թիմդ, որին թվում է, թե քեզ զոհաբերելով կկարողանա պահպանել քո շնորհիվ ձեռք բերված պաշտոններն ու ունեցվածքը:

Քեզ «սպիսատ» է անում մերձավորագույն շրջապատդ, որին թվում է, թե, ամեն ինչ քեզ վրա բարդելով, կազատվի պատասխանատվության կանչվելուց:

Եվ վերջում. ուշադրություն դարձրու՝ գուցե ընտանիքդ է՞լ է քեզ արդեն «սպիսատ» անում:

Արգամ Պողոսյան

Մեկնաբանություններ