Ընդդիմության շահերը միշտ չէ, որ համընկնում են հասարակության շահերի հետ

ԱԺ-ն ընդունեց «Երկրապահ կամավորականների կարգավիճակի մասին» օրենքի նախագիծը։ Հետաքրքիր է, որ սա տեղի ունեցավ ազատամարտիկների` վարչապետին իրենց խնդիրները ուսումնասիրելու համար տված մեկ ամսվա ընթացքում: Մինչ այս շատ ազատամարտիկներ խոսում էին նման օրենքի անհրաժեշտության մասին: Որքանով այն կգոհացնի ազատամարտիկներին այլ հարց է, մի այլ հարց, որ ազատամարտիկներն իրենց իրավունքների համար պայքարում են մայիսի 11-ից, և ընդդիմադիր կուսակցություններից ոչ մեկը չաջակցեց նրանց իրենց պայքարում, իսկ իշխանական ՀՀԿ-ի անդամների կողմից ներկայացվեց և ապա ԱԺ մեծամասնությամբ ընդունվեց օրենքի նախագիծը: Ինչո՞ւ ընդդիմությունը որևէ կերպ չաջակցեց ազատամարտիկների բողոքին: Կարծիք կա, թե ընդդիմությունը կասկածում էր, որ ազատամարտիկների նստացույցի հետևում իշխանությունն է կանգնած: Իսկ ո՞րն է երաշխիքը, որ ընդդիմությունը այս հարցում ճիշտ է:

Հայաստանում հասարակական տարբեր շարժումներ կան, որոնք պարբերաբար բողոքի ցույցեր են կազմակերպում: Ժամանակի ընթացքում, ըստ իրավիճակի, առաջանում են և նորերը: Այս շարժումներն ընդդիմությունից անկախ են: Հասարակության մեջ որոշակի կատեգորիայի մարդիկ պայքարում են իրենց իրավունքների համար: Ընդդիմությունը երբեմն արձագանքում է այս շարժումներին, երբեմն` ոչ: Արձագանքելիս էլ ընդդիմությունը սահմանափակվում է հերթապահ հայտարարություներով: Ստացվում է, որ ընդդիմությունը պայքարում է իշխանության դեմ իր համար, հասարակական շերտերը` ընդդիմությունից առանձին` իրենց համար: Օրերս նախկին քաղբանտարկյալ, ազատամարտիկ Վարդան Մալխասյանի հետ զրույցի ընթացքում եկանք այն եզրահանգման, որ ընդդիմությունը չի կարողանում դառնալ հասարակության բոլոր շերտերի շահերի ներկայացնողը: Այնպիսի տպավորություն է, թե ընդդիմությունը երկրի անցուդարձին արձագանքում է ընտրողաբար: Օրինակ, անցյալ տարի «Հարսնաքար» ռեստորանում Վահե Ավետյանի սպանությունից հետո ընդդիմության երիտասարդները ցույցեր ու քայլարշավ էին անում ի նշան բողոքի, ի հիշատակ Վահեի մոմեր էին վառում և Ռուբեն Հայրապետյանի տան մոտ «Նեմեց» վանկարկում: Ինչո՞ւ նույնը տեղի չունեցավ Սուրիկ Խաչատրյանի տան մոտ սպանված Ավետիք Բուդաղյանի համար: Ընդդիմությունն իր վերաբերմունքը սահմանափակեց ֆեյսբուքում Լիցկային պատժելու կոչով բացված էջով միայն: Ընդդիմադիրները, ՀԿ-ների ներկայացուցիչները չգնացին Գորիս, բողոքի ցույցեր չարեցին այնտեղ, Լիցկայի տան մոտ ոչինչ չվանկարկեցին ու նույնիսկ վարկած շրջանառեցին, թե կարող է Բուդաղյաններն են մեղավոր, չէ՞ որ նրանք են գնացել Լիցկայի տուն: Պատճառաբանություններ կարող են լինել, թե Գորիսը շատ հեռու է մայրաքաղաքից, որոնք, իհարկե, հեքիաթի շարքից են, քանի որ նույն կուսակցությունները Գորիս գնալու համար հնարավորություն գտնում են, եթե դա պահանջում է իրենց շահը:
Ամեն սեպտեմբերին ընդդիմությունը խոստանում է թեժ աշուն և, որպես կանոն, Հայաստանում աշնան ու ձմռան ամիսներին է ընդդիմության ակտիվությունը բռնում: Հասարակական ի՞նչ արձագանք է ակնկալելու ընդդիմությունը իր հանրահավաքներին, եթե ինքը նույն հասարակության հարցերին մոտենում է ըստ իր շահերի: Իսկ երբ շահն է առաջնորդում ընդդիմությանը, արդեն կասկածի տակ է դրվում նրա` իրապես ընդդիմություն լինելու հանգամանքը:

Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հե՜յ, հեղափոխություն, ո՞ւր մնացիր
• Հանրահավա՞ք եք ուզում, ինքնե՛րդ էլ արեք
• Եռյակում միմյանց հետ հայտարարություններո՞վ են խոսում
• Գյումրու ռուսական ռազմակայանը նախընտրելի ԶԼՄ-ներ ունի՞
• Սխալ տնտեսական քաղաքականությունը հարվածում է սպառողի գրպանին
• «Ժառանգության» հետ մի բան այն չէ
• Օրենքները լավն են, երբ գործում են
• «Ժառանգությունն» ինքն է իրեն դուրս դրել ընդդիմադիր դաշտից
• Ո՞վ պետք է փոխհատուցի գյուղացու կրած վնասի համար
• Դեղերի գները, այնուամենայնիվ, կբարձրանան
• Լիդինգթոն. «Հայ-թուրքական արձանագրությունները պետք է կատարվեն առանց հետաձգման»
• Ծառուկյանն ավելի քան կոմպրոմիսային է
• ԲՀԿ-ի «վազքը» ավելի կարճ կլինի, քան ենթադրվում էր
• Նոր ընդդիմություն կձևավորվի՝ ընդդեմ իշխանության և ոչիշխանականների
• Իշխանափոխությունից հետո «լավ» ընկերները կմնա՞ն համակարգում
• Հոկտեմբերի 27-ի բեռն ու Հայաստանի ապագան
• Գագիկ Ծառուկյանը ներողություն կխնդրի՞
• Ի՞նչ կա Ծառուկյանի մտքին
• Երբ որդեկորույս մայրերին քաշքում են ինչպես խուլիգանների
• Երբ հասցեատերն ավելի կարևոր է, քան հարցն ինքնին

Մեկնաբանություններ