Դեռ ի սկզբանե, մինչև քրեական գործի հարուցումը պարզ էր, որ «Նաիրիտ-1» գործարանում ս. թ. օգոստոսի 28-ին տեղի ունեցած պայթյունն ու դրան հաջորդած հրդեհը հանցանքի հետևանք են (հանցավոր գործողության կամ հանցավոր անգործության, անփութության): Սա միանշանակ է` անկախ նրանից, թե քրեական գործը կոռուպցիայի պատճառով հետագայում կկարճվի՞, թե՞ կհասնի իր տրամաբանական ավարտին:

Խոսրովի անտառի տարածքում, ըստ օդերևութաբան Գագիկ Սուրենյանի, «այս տարի անձրևազուրկ օրերին գումարվեց աննախադեպ երկարատև շոգը», և անտառում փայտը գրեթե թղթի պես հեշտ բռնկվող էր: Բացի դրանից, դարձյալ ըստ Գագիկ Սուրենյանի, «երեկոյան ժամերին Խոսրովի արգելոցում ցայտուն արտահայտվում են լեռնահովտային քամիները, որոնց արագությունը օգոստոսի 12-ին և 13-ին հասնում էր 15-20 մ/վրկ և նպաստում կրակի արագ տարածմանը»: Ոչ միայն ՀՀ բնապահպանության նախարարին, ՀՀ արտակարգ իրավիճակների նախարարին նույնպես ի սկզբանե պետք է պարզ լիներ, որ այնտեղ բռնկված հրդեհը քամու միջոցով արագորեն տարածվելու է:

Տխուր է, բայց փաստ. Հայաստանում արմատանում է պաշտոնական կառույցների որդեգրած` մեկը մյուսի վրա «բոչկա գլորելու» քաղաքականությունը։

Ապրիլյան պատերազմն ընդամենը չորս օրվա ընթացքում բացահայտեց մեր բանակում եղած, մեղմ ասած, թերություններն ու բացերը: Խոսրովի անտառում վերջերս բռնկված հրդեհը թերևս ավելի կարճ ժամանակաընթացքում բացահայտեց, որ ՀՀ բնապահպանության նախարարությունն ու «Խոսրովի անտառ» պետական արգելոցի նախկին ու ներկա տնօրենները, ՀՀ բնապահպանության նախկին ու ներկա նախարարներն իրենց տեղում չեն եղել:

Ամուլսարի ոսկեբեր քվարցիտների հանքավայրի շահագործման առնչությամբ հասարակական դժգհություններն ու տագնապները գնալով սաստկանում են: Լուրջ մտահոգություններ կան նաև մասնագիտական շրջանակներում: Զարմանալի է, որ «Լիդիան Արմենիա»-ի ներկայացուցիչները շարունակ հերքում են հանքի սուլֆիդային լինելու հանգամանքն ու թթվային դրենաժի առաջացման հնարավորությունը, սակայն, միևնույն ժամանակ, պատվիրել են թթվային դրենաժի կառավարման պլան, որում հստակ գրված է, որ առաջանալու է թթվային ապարների դրենաժ։

ՀՀ վարչապետ Կարեն Կարապետյանը, կառավարության այլ պաշտոնյաներ, էներգետիկ ենթակառուցվածքների և բնական պաշարների նախարարության ջրային տնտեսության պետական կոմիտեի ղեկավարությունը, ՀՀ ԳԱԱ Սևանա լճի փորձագիտական հանձնաժողովի նախագահ Յուրի Ջավադյանը և նշված հանձնաժողովն իր մեծամասնությամբ, ԱԺ ՀՀԿ և ԲՀԿ խմբակցություններն անմիջական պատասխանատուներն են 2017 թ. հուլիսի 4-ին Սևանա լճի` Հայաստանի` տարածաշրջանային նշանակություն ունեցող քաղցրահամ ջրի ռազմավարական պաշարի նկատմամբ կատարվածի համար:

«Երիտասարդ կենսաբանների ասոցիացիա» և «Ջերմուկի զարգացման կենտրոն» հասարակական կազմակերպությունները հուլիսի 8-9-ը Վայոց ձորի մարզի Արտավան համայնքում կազմակերպել էին Էկոտուրիզմի փառատոն:

Ձեզ ենք ներկայացնում Սևանա լճին վերաբերող վերլուծական հերթական հոդվածը՝ թե ինչու այդպես էլ չիրականացան «Որոտան-Արփա-Սևան» ջրատար թունելով Սևանա լիճ վերջին 12 տարում մոտ 2 մլրդ խմ լրացուցիչ ծավալի ջուր տեղափոխելու իշխանության սին խոստումները։

Մեր երկիրը, ըստ էության, վեց գետերի հովիտներ է, հերթով այդ բոլոր հովիտները ոչնչացնում են: Սյունիքը ոչնչացրել են, հարավից բարձրանում են վերև, շուտով կհասնեն ավելի վերևի` Սյունիքի հյուսիային մասերը, հանրապետության հյուսիսում սկսել էին, հիմա շարունակեցին Թեղուտով: Կենտրոնական մասն էր մնացել քիչ թե շատ մաքուր, որը դեռ մետաղական հանքարդյունահանման վնասը չէր ստացել, սակայն մենք Ամուլսարի ոսկու հանքավայրի շահագործման պարագայում երկու գետավազան` Արփայի հովիտն ու Որոտանի հովիտը, և երկու ձոր կանգնեցրել ենք այդ աղետի առջև:

Սևանից լրացուցիչ ջրառ կատարելը երկսայրի սուր է: Մի կողմում` հողագործն է իր բողոքով, թե դաշտը տապին չորացավ, հնձվեց, մյուս կողմից էլ` բնապահպաններն են «SOS» հնչեցնում, Սևանի հանդեպ հանցագործություն է կատարվում: Այսպես թե այնպես, այսօր խորհրդարանը 77 կողմ, 4 դեմ ձայների հարաբերակցությամբ արտոնեց` ջուր բաց թողնել Սևանից: