Մանրամասն որոնում (արխիվ)
15.08.2024
 
ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 
Նորություններ » Միկ­րո հե­ղա­փո­խու­թ­յուն­նե­րի մի­նի ար­դ­յունք­նե­րը

Միկ­րո հե­ղա­փո­խու­թ­յուն­նե­րի մի­նի ար­դ­յունք­նե­րը

Միկ­րո հե­ղա­փո­խու­թ­յուն­նե­րի մի­նի ար­դ­յունք­նե­րը
18.02.2020 | 11:47
32 տա­րի ա­ռաջ՝ սկզ­բում վե­հե­րոտ, հե­տո հա­խուռն Թա­տե­րա­կան հրա­պա­րա­կում հա­վաք­վող­նե­րից որևէ մե­կի մտ­քով կանց­նե՞ր, որ 11688 օր հե­տո Հա­յաս­տա­նի եր­րորդ հան­րա­պե­տու­թյու­նը կղե­կա­վա­րի մարդ, ում հա­մար 32 տար­վա պայ­քա­րի ար­դյունք­նե­րը կդառ­նան 5 կետ.
«1. Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղը ան­կա­խու­թյուն է ստա­ցել այն­պես, ինչ­պես Ադր­բե­ջա­նը:
2. Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղը կոնֆ­լիկ­տի և բա­նակ­ցա­յին կողմ է, ա­ռանց ո­րի հետ բա­նակ­ցե­լու հնա­րա­վոր չէ լու­ծել կոնֆ­լիկ­տը:
3. Չկան տա­րածք­ներ, կա անվ­տան­գու­թյուն. Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղը չի կա­րող զի­ջել իր անվ­տան­գու­թյու­նը:
4. Հնա­րա­վոր չէ կոնֆ­լիկ­տը լու­ծել մեկ կամ եր­կու գոր­ծո­ղու­թյամբ. բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցում անհ­րա­ժեշտ են «միկ­րո հե­ղա­փո­խու­թյուն­ներ», ա­պա «մի­նի հե­ղա­փո­խու­թյուն­ներ», ա­պա ճեղ­քում:
5. Հար­ցի որևէ լու­ծում պետք է ըն­դու­նե­լի լի­նի Հա­յաս­տա­նի ժո­ղովր­դի հա­մար, Ղա­րա­բա­ղի ժո­ղովր­դի հա­մար, Ադր­բե­ջա­նի ժո­ղովր­դի հա­մար և Հա­յաս­տանն ու Ղա­րա­բա­ղը պատ­րաստ են լր­ջա­գույն ջան­քեր գոր­ծադ­րել նման լու­ծում գտ­նե­լու հա­մար: Այս­պի­սի պատ­րաս­տա­կա­մու­թյուն պի­տի ցու­ցա­բե­րի նաև Ադր­բե­ջա­նը»:
Մի քա­նի օր է Հա­յաս­տա­նը, Ար­ցա­խը, հար­կավ նաև Ադր­բե­ջա­նը, քն­նար­կում են Մյուն­խե­նում Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ու Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գահ Իլ­համ Ա­լիևի հրա­պա­րա­կա­յին դե­բա­տը: Բայց դրան նա­խոր­դել էին այլ հան­դի­պում­ներ, որ, կար­ծես, դուրս են մնում ու­շադ­րու­թյու­նից: Բեռ­լի­նում Ֆրիդ­րիխ Է­բերտ հիմ­նադ­րա­մում, «Տևա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյուն նոր նա­խան­շան­նե­րի ներ­քո, Հա­յաս­տան-Գեր­մա­նիա հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ» քն­նարկ­մա­նը, պա­տաս­խա­նե­լով ադր­բե­ջան­ցի փոր­ձա­գե­տի հար­ցե­րին՝ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը ա­սել է. «Ադր­բե­ջա­նում շատ են սի­րում խո­սել տա­րածք­նե­րի մա­սին, բայց շատ կարևոր է հաս­կա­նալ, որ մենք խո­սում ենք անվ­տան­գու­թյան մա­սին»։ «Եվ երբ աս­վում է տա­րածք, մենք ըն­կա­լում ենք որ­պես անվ­տան­գու­թյուն։ Եվ նախ՝ ոչ թե Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյու­նը, այլ Ղա­րա­բա­ղի Հան­րա­պե­տու­թյու­նը պատ­րաստ չէ զի­ջել սե­փա­կան անվ­տան­գու­թյու­նը, ինչ­պես որևէ եր­կիր պատ­րաստ չէ զի­ջել իր անվ­տան­գու­թյու­նը։ Այ­սինքն, այս ի­րա­վի­ճա­կի լու­ծու­մը կա­րող է կապ­ված լի­նել միայն անվ­տան­գու­թյան ե­րաշ­խիք­նե­րի հետ, ո­րոնք չկան։ Եվ չեն ե­ղել։ Եվ դրանց բա­ցա­կա­յու­թյունն է ստեղ­ծել այ­սօր­վա ի­րա­վի­ճա­կը։ Ինչ վե­րա­բե­րում է իմ այն ար­տա­հայ­տու­թյա­նը, որ «Ղա­րա­բա­ղը Հա­յաս­տան է, և՝ վերջ», դա ու­նի շատ պարզ ու կոնկ­րետ բա­ցատ­րու­թյուն։ Մենք ա­սել ենք, որ Ղա­րա­բա­ղի վրա Ադր­բե­ջա­նի հար­ձա­կու­մը մենք կըն­կա­լենք որ­պես հար­ձա­կում Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան վրա։ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյու­նը Ղա­րա­բա­ղի անվ­տան­գու­թյան ե­րաշ­խա­վորն է։ Եվ սրա­նով ա­մեն ինչ աս­ված է։ Եվ ու­զում եմ հս­տակ ա­սել, որ մենք որևէ կա­ռու­ցո­ղա­կան քայլ Ադր­բե­ջա­նի կող­մից վեր­ջին մե­կու­կես տա­րում բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցում չենք տե­սել, բայց մյուս կող­մից ու­զում եմ գնա­հա­տել ի­րա­վի­ճա­կը, որ մեզ Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գահ Իլ­համ Ա­լիևի հետ հա­ջող­վել է հաս­նել նրան, որ 2018-ի սեպ­տեմ­բե­րից, երբ մենք ա­ռա­ջին ան­գամ հան­դի­պե­ցինք, տա­րա­ծաշր­ջա­նում, շփ­ման գծում լար­վա­ծու­թյունն ան­նա­խա­դեպ ցածր է։ Ես հույս ու­նեմ, որ կա­ռու­ցո­ղա­կան քն­նար­կում­նե­րի ար­դյուն­քում մեզ կհա­ջող­վի ոչ միայն պահ­պա­նել այս հա­մե­մա­տա­բար կա­յուն և հան­դարտ ի­րա­վի­ճա­կը, այլև ա­ռաջ շարժ­վել դե­պի ի­րա­վա­կան կար­գա­վո­րում»:
Նույն տե­ղում Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ա­սել է, որ ԵԱՀԿ ՄԽ հա­մա­նա­խա­գա­հու­թյամբ ղա­րա­բա­ղյան խնդ­րի կար­գա­վոր­ման բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցը պետք է պահ­պան­վի. «Այն բա­ցա­ռիկ բա­նակ­ցա­յին ձևա­չափ է, որ­տեղ կա ՌԴ-ի, ԱՄՆ-ի և Ֆրան­սիա­յի հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյու­նը։ Այդ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան շնոր­հիվ է, որ 25 և ա­վե­լի տա­րի տա­րա­ծաշր­ջա­նում պահ­պան­վում է հա­րա­բե­րա­կան կա­յու­նու­թյուն»: ԵՄ-ի մա­սին. «Տա­րօ­րի­նակ է, որ ԵՄ-ն, լի­նե­լով մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյան, ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան ջա­տա­գո­վը, քա­ղա­քա­ցիա­կան հա­սա­րա­կու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան ձևա­չափ չու­նեն Ղա­րա­բա­ղի քաղ­հա­սա­րա­կու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի հետ։ Աս­վում է, թե Ղա­րա­բա­ղի կար­գա­վի­ճա­կի հետ կապ­ված խն­դիր­ներ կան։
Ես ա­սում եմ, են­թադ­րենք Ղա­րա­բա­ղի կար­գա­վի­ճա­կը հս­տակ չէ, բայց կա՞ որևէ կաս­կած Ղա­րա­բա­ղում ապ­րող մարդ­կանց կար­գա­վի­ճա­կի վե­րա­բե­րյալ։ Որևէ մեկն ա­սու՞մ է, որ Ղա­րա­բա­ղում ապ­րող մարդ­կանց ի­րա­վուն­քի պաշտ­պա­նու­թյան և զար­գաց­ման հար­ցը չի տե­ղա­վոր­վում մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյան հա­մա­տեքս­տում։ Ես կար­ծում եմ, որ ԵՄ եր­կր­նե­րը կա­րող են ա­ջակ­ցել այս գոր­ծըն­թա­ցին»: Նա ըն­դգ­ծել է, որ ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյու­նը ղա­րա­բա­ղյան հար­ցի կար­գա­վոր­ման կարևոր բա­ղադ­րիչ­նե­րից է։ Ա­վե­լին, ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյունն է բե­րե­լու տա­րա­ծաշր­ջա­նում կոնֆ­լիկտ­նե­րի հաղ­թա­հար­մա­նը։
Փաս­տա­ցի՝ Է­բեր­տի հիմ­նադ­րա­մում հար­ցու­պա­տաս­խա­նը հիմ­նա­կա­նում կրկն­վեց Մյուն­խե­նում՝ ԱՄՆ-ՌԴ հիմ­նադ­րա­մի նա­խա­գահ Սե­լես­տա Վա­լան­դե­րի վա­րած քն­նարկ­ման ժա­մա­նակ: ՈՒ­րեմն՝ ի՞նչ կա­տար­վեց Մյուն­խե­նում: Եվ՝ ին­չու՞: Իլ­համ Ա­լիևի պա­րա­գա­յում ա­մեն ինչ պարզ է. 32 տա­րի Ադր­բե­ջա­նը նույն պա­հանջ­ներն է դնում՝ նույն ձևա­կեր­պում­նե­րով: Հար­ցի լու­ծում՝ մի­միայն տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թյան շր­ջա­նակ­նե­րում, բա­նակ­ցու­թյուն­ներ՝ միայն սուբս­տան­տիվ օ­րա­կար­գով՝ փուլ առ փուլ: Իլ­համ Ա­լիևը ստում է հար­ցի պատ­մա-քա­ղա­քա­կան ա­տաղ­ձի մա­սին, բայց ստում է ա­րագ ու վարժ: Նա ոչ միայն կիրթ ու փոր­ձա­ռու, նաև հմուտ դե­մա­գոգ է: Փաս­տա­ցի՝ Մյուն­խե­նում Ա­լիևը խա­ղը դրել էր ոչ թե բա­նա­վե­ճի վրա, այլ իր տե­սա­կետ­նե­րը վերս­տին շա­րադ­րե­լու, նրա խոս­քը ուղղ­ված էր ոչ թե ՀՀ վար­չա­պե­տին, այլ դահ­լի­ճին, մեծ հաշ­վով՝ մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյա­նը: Եվ նա փոր­ձում էր ու ներ­կա­յա­ցավ իբրև կա­ռու­ցո­ղա­կան կողմ, որ բա­նակ­ցում է հա­նուն խա­ղա­ղու­թյան ու իր «հայ­րե­նի­քի» ամ­բող­ջա­կա­նու­թյան վե­րա­կան­գն­ման: Ի՞նչ էր ա­նում Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը: Ի սկզ­բա­նե նա ինքն ի­րեն դրեց պա­տաս­խա­նո­ղի կար­գա­վի­ճա­կում, ոչ թե ՀԱ­ՎԱ­ՍԱՐ կող­մի: Մինչ­դեռ ա­ռանց ԵԱՀԿ ՄԽ հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րի միջ­նոր­դու­թյան այս հան­դիպ­ման մեջ, փաստ, ո­րին քչե­րը ու­շադ­րու­թյուն դարձ­րին, ՀՀ վար­չա­պե­տը թող­նում էր դի­մա­ցի­նին չլ­սող կամ նրան պա­տաս­խա­նե­լը հարկ չհա­մա­րող մար­դու տպա­վո­րու­թյուն, մարդ, որ տե­ղյակ չէ հա­մաշ­խար­հա­յին ան­ցու­դար­ձից, մի­ջազ­գա­յին ի­րա­վուն­քի հետ­պա­տե­րազ­մյան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի տրեն­դից: Ի՞նչ պի­տի շեշտ­վեր Մյուն­խե­նում.
1. Չկա Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բաղ, կա Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյուն: Սկզ­բուն­քո­րեն կարևոր է, որ հայ­կա­կան կող­մը կի­րա­ռի մի­միայն ԱՐ­ՑԱ­ԽԻ ՀԱՆ­ՐԱ­ՊԵ­ՏՈՒ­ԹՅՈՒՆ ձևա­կեր­պու­մը:
2. Չի կա­րող ու չպի­տի հայ­կա­կան կող­մը Ար­ցա­խի Հան­րա­պե­տու­թյան ըն­տր­ված իշ­խա­նու­թյան մա­սին ա­սի «ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ»: Ար­ցախն ան­կախ պե­տու­թյուն է, Ար­ցա­խի ղե­կա­վար­նե­րը «ներ­կա­յա­ցու­ցիչ» չեն որևէ մա­կար­դա­կի քն­նարկ­ման կամ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի մեջ:
3. Կա պարզ ու պատ­մա­կան ճշ­մար­տու­թյուն՝ Ադր­բե­ջա­նը հար­ձակ­վել է Ար­ցա­խի վրա, սկս­վել է պա­տե­րազմ, և Ար­ցա­խը հաղ­թել է պա­տե­րազ­մում: Ե­թե ար­տա­քին մի­ջամ­տու­թյուն չլի­ներ, կկնք­վեր ոչ թե հրա­դա­դա­րի, այլ Ադր­բե­ջա­նի կա­պի­տու­լյա­ցիա­յի հա­մա­ձայ­նա­գիր: Պարզ ու պատ­մա­կան փաս­տը չի կա­րող ու չպի­տի շր­ջանց­վի: Ինչ­պես հնա­րա­վոր չէ շր­ջան­ցել Ե­ռաբ­լու­րը: Տիգ­րան Մե­ծից Ար­շակ Երկ­րորդ ու հա­յոց բո­լոր թա­գա­վոր­նե­րին ի­մաստ ու­ներ անդ­րա­դառ­նալ՝ իբրև երկ­րոր­դա­կան ա­պա­ցույց, բայց գլ­խա­վո­րը՝ 1994-ին ար­ձա­նագր­ված ռազ­մա­կան ՀԱՂ­ԹԱ­ՆԱԿ-ն է, ո­րը շր­ջան­ցելն ար­քա­նե­րին էլ դարձ­նում էր ան­հա­մո­զիչ: Պատ­մա­կան էքս­կուրս­նե­րը պատ­մա­կան ամ­փո­փում պի­տի ու­նե­նան, ոչ թե օ­դում կախ­վեն:
4. Ար­ցախն ու­նի ինք­նո­րոշ­ման ի­րա­վունք, և օգ­տա­գոր­ծել է իր ի­րա­վուն­քը՝ դառ­նա­լով ան­կախ պե­տու­թյուն: Ար­ցա­խը եր­բեք չի լի­նի Ադր­բե­ջա­նի կազ­մում ոչ միայն անվ­տան­գու­թյան բնա­կան ի­րա­վուն­քի պաշտ­պա­նու­թյան պատ­ճա­ռով, այլև ազ­գա­յին ինք­նո­րոշ­ման ի­րա­վուն­քի, ո­րը ԵԱՀԿ ՄԽ հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րի՝ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րում ճա­նա­չած 3 հա­վա­սար սկզ­բունք­նե­րից մեկն է: Չի կա­րող ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան թե­կուզ չճա­նաչ­ված պե­տու­թյու­նը լի­նել ճա­նաչ­ված ու բռ­նա­պե­տա­կան պե­տու­թյան կազ­մում: Ադր­բե­ջա­նի մեջ­լի­սի վեր­ջին ընտ­րու­թյուն­նե­րը, որ քն­նա­դա­տե­ցին մի­ջազ­գա­յին բո­լոր կա­ռույց­նե­րը, բա­ցի ԱՊՀ դի­տորդ­նե­րից, լիու­լի հնա­րա­վո­րու­թյուն էին տա­լիս ՀՀ վար­չա­պե­տին շեշ­տել ու զար­գաց­նել թե­ման, որ սկ­սել էր Է­բեր­տի հիմ­նադ­րա­մում, բայց նա, չգի­տես ին­չու, «խնա­յեց» Ա­լիևին ու չխո­սեց Ադր­բե­ջա­նում ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան մա­կար­դա­կից, ան­գամ չհի­շեց­րեց, որ Ադր­բե­ջանն ա­մենևին բազ­մազգ ու ին­տեր­նա­ցիո­նալ եր­կիր չէ, ո­րի վեր­ջին հա­վաս­տու­մը թա­լիշ լեզ­վա­բա­նի ա­զա­տազր­կումն էր օ­րերս: Ի վեր­ջո՝ ե­թե կա թուր­քա­կան եր­կու պե­տու­թյուն՝ իսկ Ա­լիևն ու Էր­դո­ղա­նը ան­վերջ կրկ­նում են՝ «Մեկ ազգ, եր­կու պե­տու­թյուն» բա­նաձևը, ին­չու՞ չի կա­րող լի­նել հայ­կա­կան 2 պե­տու­թյուն:
6. «Միկ­րո­հե­ղա­փո­խու­թյուն­նե­րը» ըն­կա­լում կու­նե­նան, երբ կող­մե­րը ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան ՀԱ­ՎԱ­ՍԱՐ մա­կար­դակ­նե­րի վրա լի­նեն, մեջ­լի­սի ընտ­րու­թյուն­նե­րը ա­պա­ցու­ցե­ցին, որ Ադր­բե­ջա­նում՝ Ա­լիևի խոս­քով՝ ընտ­րու­թյան անց­կա­ցումն ար­դեն ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյուն է…
7. Գործ­նա­կա­նում «Կար­գա­վո­րու­մը պետք է ըն­դու­նե­լի լի­նի Ար­ցա­խի, Հա­յաս­տա­նի, Ադր­բե­ջա­նի հա­մար» բա­նաձևը մադ­րի­դյան սկզ­բունք­նե­րի հո­մա­նիշն է՝ այ­լա­բա­նո­րեն ձևա­կերպ­ված, ժա­մա­նակն է եր­կու­սից էլ հրա­ժար­վել: Ա­լիևը Մյուն­խե­նում հս­տակ ա­սաց, որ դա անհ­նար է, ու նո­րից այդ բա­նաձևը պն­դե­լը, մեղմ ա­սած, ար­դյու­նա­վետ չէ ու դի­վա­նա­գի­տա­կան ոչ մի դի­վի­դենդ չի բե­րում:
8. Պետք չէ ռևե­րանս­ներ ա­նել Ա­լիևին, ռևե­րանսն ըն­կալ­վում է իբրև հա­մոզ­ման ձև, մենք հա­մո­զող կողմ չենք, մենք ՀԱ­ՎԱ­ՍԱՐ կողմ ենք: Հրա­դա­դա­րի պահ­պա­նու­մը պար­տա­վո­րու­թյուն է, որ ստանձ­նել է Ադր­բե­ջա­նը 1994-1995-ի զի­նա­դա­դա­րի հա­մա­ձայ­նագ­րե­րով, վե­րա­հաս­տա­տել Վիեն­նա­յի հա­մա­ձայ­նու­թյուն­նե­րով, որ հա­նի­րա­վի ու հօ­գուտ Բաք­վի դուրս են մղ­վել բա­նակ­ցա­յին օ­րա­կար­գից:
9. Զու­գա­հեռ թարգ­մա­նու­թյու­նը խն­դիր չէ, հա­յե­րենն էլ հրա­շա­լի կհն­չեր Մյուն­խե­նում՝ ջար­դոտ­ված անգ­լե­րե­նից ա­վե­լի հո­դա­բաշխ և հնա­րա­վո­րու­թյուն կտար ա­վե­լի ա­զատ ու խե­լա­միտ տե­ղա­վոր­վել քն­նարկ­ման ռեգ­լա­մեն­տում:
10. Նման ձևա­չա­փով քն­նար­կում­նե­րին նա­խա­պես պատ­րաստ­վել է պետք, նաև՝ դահ­լի­ճից հարց տվո­ղի տես­քով, ին­չը Ա­լիևն ակն­հայ­տո­րեն ա­րել էր, հա­մե­նայն դեպս՝ ռու­սա­կան «Կո­մեր­սան­տի» հար­ցը դա է հաս­տա­տում:
Փա­կենք նաև Մյուն­խե­նի է­ջը, վս­տա­հա­բար հա­ջորդ քն­նար­կում­նե­րը պտտ­վե­լու են նույն շր­ջագ­ծում: Թե պատ­մա­կան, թե ներ­կա ի­րո­ղու­թյուն­նե­րը հայ­կա­կան կող­մին տվել են փաս­տարկ­նե­րի ա­մուր հենք, չօգ­տա­գոր­ծելն այդ հեն­քը ու կառ­չել «միկ­րո»-նե­րից միայն, հան­գեց­նե­լու է Ադր­բե­ջա­նի հա­մար պա­րարտ հո­ղի ստեղծ­մա­նը՝ գտ­նե­լու շա­հե­րի նույ­նու­թյան հիմ­քով դաշ­նա­կից­ներ ու ընդ­լայ­նե­լու իր դի­վա­նա­գի­տա­կան հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. Ա­լիևին չհաշ­ված՝ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը Բեռ­լի­նում ու Մյուն­խե­նում 8 հան­դի­պում է ու­նե­ցել: Հա­մա­րենք հույժ կարևոր, հայ­կա­կան դի­վա­նա­գի­տու­թյան ձա­խո­ղումն է, որ չէր գտն­վել օ­րա­կարգ ու հան­դի­պում չէր կազ­մա­կերպ­վել Մյուն­խե­նում գտն­վող ԱՄՆ պետ­քար­տու­ղար Մայք Պոմ­պեո­յի ու Ֆրան­սիա­յի նա­խա­գահ Է­մա­նուել Մակ­րո­նի հետ: Ե­թե ան­գամ երկ­կողմ հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րում չկան հար­ցեր, Ար­ցա­խի հար­ցը կա ու կա: Երբ հայ­կա­կան կող­մը ԵԱՀԿ ՄԽ Ե­ՐԵՔ հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րից աշ­խա­տում է միայն ՌԴ-ի հետ, հա­մա­պա­տաս­խան պա­հին ստա­նում է «Կո­մեր­սան­տի» հար­ցը, որ Լավ­րո­վի պլա­նի շա­րադ­րումն ու սուբս­տան­տի­վի ամ­րագ­րումն էր: Դա սխալ է, որ շա­րու­նակ­վում է՝ փա­կե­լով հայ­կա­կան հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րի դու­ռը՝ մեծ պա­տու­հան բա­ցե­լով Ադր­բե­ջա­նի հա­մար: Կա՞ մե­կը, որ պա­տաս­խա­նի ին­չու՞ հար­ցին: Մեկ էլ ճշ­տի ու Ա­լիևին ա­սի՝ Աստ­րա­ԽԱ­Նը ռու­սա­կա՞ն, թե՞ ադր­բե­ջա­նա­կան քա­ղաք է: Եվ ո՞վ սպա­նեց Ստե­փան Շա­հու­մյա­նին:
Ա­մե­նա­կարևո­րը. դե­բատ­նե­րը՝ դե­բատ­ներ, ի­րա­կա­նում ի՞նչ է կա­տար­վում բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րում, կա՞, թե՞ չկա Ո­ՐԵ­ՎԷ պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն, որ կա­րող է հան­գեց­նել ՀԱ­ՄԱ­ՁԱՅ­ՆԱԳ­ՐԻ: Այս հար­ցի պա­տաս­խա­նը մենք չու­նենք:
Դիտվել է՝ 5795

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Իրանը նախընտրեց հյուծել, այդ կերպ թուլացնել հակառակորդին

Իրանը նախընտրեց հյուծել, այդ կերպ թուլացնել հակառակորդին

Իրանը բոլոր ժամանակների լավագույն ռազմաստրատեգիա ունեցող, մշակող պետությունն է։
Մեզանից շատերն ակնկալում էին, որ Իրանը հաշված ժամերի ընթացքում պետք է վրեժ լուծի Իսրայելից, մինչդեռ․․․

Սոցցանցային գրառումներ

Թե ոնց էի 12-կիլոյանոց հսկա ձմերուկը տանջվելով հինգերորդ հարկ բարձրացնում
Թե ոնց էի 12-կիլոյանոց հսկա ձմերուկը տանջվելով հինգերորդ հարկ բարձրացնում

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

«Բրոունյան» Նիկոլ, «անբրոուն» Սերժ
«Բրոունյան» Նիկոլ, «անբրոուն» Սերժ

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Երբ դա­նա­կին ու դմա­կին փո­խա­րի­նում են մուրճն ու գան­ձա­նա­կը
Երբ դա­նա­կին ու դմա­կին փո­խա­րի­նում են մուրճն ու գան­ձա­նա­կը
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.