Մեր օրերի ամենամեծ թյուրիմացություններից մեկը, եթե ոչ ամենամեծը, այն է, որ մեր մարդկանց և հատկապես նրանց առանձին ակտիվ հատվածներին թվում է, որ մեզ մոտ կամ մի այլ թույլ երկրում իշխանության ով լինելու հարցին ժողովուրդը կամ նրա համեմատաբար քաղաքականապես ակտիվ հատվածը կարող են իրական մասնակցություն ունենալ։

Վերջին 2-3 շաբաթների ընթացքում, Հայաստանի ու Ադրբեջանի դիվանագիտական մեղրամիսն աստիճանաբար վերածվում է դիվանագիտական փոխհրաձգության:

ՈՒրախանալու բան չկա։ Էն, որ մենք վառոդով լցված տակառի վրա ենք նստած, գաղտնիք չի։ Հիմա՝ մոտակայքում կրակ ա բռնկվել, որը կարող ա ծառից ծառ անցնելով շատ արագ մեզ հասնել, ու դա հե՛չ զվարճալի չի։

Բոլոր երկրներում կառավարման ֆինանսական և ուժային լծակները գտնվում են վերնախավի ու իշխանությունների ձեռքին։

Հիշում եք չէ՞ էն անեկդոտը, որ չուկչան ասում էր` «ամենատուպոյին հայն է»: Երևակայեք` ճիշտ էր ասում:

Ընդամենը 50 տարի առաջ Հայաստանը, լինելով Խորհրդային մանրէաբանական գիտության առաջատար կենտրոններից մեկը, զգալի ռեսուրսներ ուներ միկրոօրգանիզմների և դրանց դեմ պայքարի մեթոդների ուսումնասիրման համար: Այսպես, 1972 թվականին Աբովյանի Հայկական ԽՍՀ Գիտությունների ակադեմիայի մանրէաբանության ինստիտուտը դարձավ Խորհրդային Միության ընդհանուր և կիրառական մանրէաբանության առանցքային կենտրոններից մեկը:

Էրդողանը անհանգստացած է, պնդելով, որ Իսրայելը ձգտում է զավթել նաև Ավետյաց Երկիրը: Մի քանի հարցադրումներ...

Ադրբեջանը փորձում է «թեժ» պահել տարածաշրջանը հայտարարությունների տեսքով, ժամանակ առ ժամանակ սահմանում իբրև թե հայկական կողմից կրակոցների մասին: Բաքվի բռնապետի վարչակազմի կողմից տարածվող հայտարարությունների նպատակն այն է, որ ցույց տան, թե հայ-ադրբեջանական հարցը լուծված չէ, թե հայկական կողմը նկրտումներ ունի։ Հայկական կողմը մշտապես հերքող հայտարարությանը կից նաև պատասխան հայտարարություն է տարածում, որ առաջարկում է Ադրբեջանին ստեղծել մոնիթորինգային խումբը, որը կդիտարկի ու կքննի նման կրակոցների ճշմարտությունը, մեղավորությունը։

Սահմանազատման անվան տակ նախկինում ադրբեջանաբնակ 4 գյուղերի տարածքները, Կիրանց գյուղի հողերը Ադրբեջանին հանձնելուց հետո Հայաստան -Վրաստան միջպետական ավտոճանապարհը Ոսկեպար-Բաղանիս հատվածում և Կիրանց գյուղի տարածքում ամբողջությամբ հայտնվել է ադրբեջանական զինուժի թիրախում, փաստացի սահմանից շատ փոքր հեռավորությամբ, ադրբեջանական զինյալների «ափի մեջ»:

Հայրը մահից առաջ իր տղային ասաց. - Այս ժամացույցը նվիրել է քո նախապապը, այն 200 տարեկան է, բայց մինչ քեզ նվիրելը, գնա առաջին պատահած ժամացույցների խանութ և հարցրու թե ինչ արժե այս ժամացույցը։