Անզգամ մարդն իր հոգում չարիքներ է հղանում և կրակ է կուտակում իր շուրթերի վրա։ Խորամանկ մարդը չարիքներ է նյութում, չարությամբ բորբոքում է նենգության լապտերը և բարեկամներին բաժանում է իրարից։ Անօրեն մարդը փորձության է ենթարկում իր բարեկամներին և նրանց տանում է վատ ճանապարհներով։ Նա, որ իր աչքերը փակում և ծուռ բաներ է խորհում, որ շուրթերը փակ ամեն տեսակ չարիքներ է մտորում, այդպիսին չարի հնոց է։
Առակներ 16. 27-30