Հարստությունը բարիք չէ ժլատ մարդու համար, և չկամ մարդու ինչի՞ն է պետք իր ունեցվածքը։ Ով հավաքում է իրեն զրկելով, նա հավաքում է այլոց համար, և նրա բարիքները ուրիշները պիտի վայելեն։ Ով չար է իր անձի հանդեպ, ու՞մ համար բարի կլինի. նա ուրախ չի լինի նույնիսկ իր բարիքների մեջ։ Ավելի չար մարդ չկա, քան նա, ով չարակամ է ինքն իր նկատմամբ, և դա նրա չարության հատուցումն է։ Թեկուզ և բարիք անի` պատահաբար կանի, և հետո հիշելով` դարձյալ իր չարությունը կանի։
Սիրաքի իմաստություն 14. 3-7