Մարդու ամբարտավանության սկիզբը նրա ապստամբելն է Տիրոջ դեմ, նրա սրտի ստահակությունը իր Արարչի դեմ։ Մեղքի սկիզբն ամբարտավանությունն է, և ով ունի այն, նրանից պղծություն պիտի ժայթքի։ Դրա համար էլ Տերը նրան սարսափելի հարվածներ հասցրեց և իսպառ կործանեց նրան։ Տերը ջախջախեց իշխանների աթոռները և նրանց փոխարեն հեզերին նստեցրեց։ Տերն արմատախիլ արեց հեթանոսներին և նրանց փոխարեն խոնարհներին տնկեց։ Տերը քարուքանդ արեց ժողովուրդների բնակավայրերը և դրանք կորստյան մատնեց մինչև հիմքերը։
Սիրաքի իմաստություն 10. 14-19