Տերը պիտի սպառազինվի իր նախանձախնդրությամբ և պիտի զինավառի իր արարածներին` թշնամիներից վրեժ լուծելու համար, իբրև զրահ նա պիտի հագնի արդարությունը և անաչառ դատաստանը իբրև սաղավարտ պիտի դնի գլխին, որպես վահան պիտի վերցնի իր անպարտելի սրբությունը և որպես հատու սուսեր պիտի սրի բարկությունը։ Եվ Տիրոջ հետ միասին ու խառը, աշխարհը պիտի պատերազմի անզգամների դեմ։ Ամպերից, ինչպես լայնալիճ աղեղներից, փայլակների կորովի նետեր պիտի տեղան և թռչեն դեպի նպատակակետը։
Իմաստություն Սողոմոնի 5. 18-22