Այդպես էլ մենք. ծնվեցինք ու դադարեցինք գոյություն ունենալուց և չկարողացանք առաքինության ոչ մի նշան ցույց տալ, այլ մաշվեցինք մեր իսկ չարիքների մեջ։ Արդարև, ամբարշտի հույսը կորչում է ինչպես քամուց բարձրացված փոշի, իբրև մրրիկից հալածված մանրիկ եղյամ, իբրև հողմից ցրված ծուխ կամ ինչպես մեկ օրվա հյուրի հիշատակ։ Բայց արդարները պիտի ապրեն հավիտյան, նրանց վարձը Տիրոջից է, և նրանց խնամքը` Բարձրյալից։
Իմաստություն Սողոմոնի 5. 13-16