Այս մի իմաստությունն էլ տեսա արեգակի ներքո, որ մեծ է թվում ինձ. փոքրիկ մի քաղաք կար, և նրա մեջ` սակավաթիվ մարդիկ, մեծազոր մի թագավոր հարձակվեց դրա վրա, պաշարեց այն և մեծամեծ պատնեշներ շինեց նրա դեմ։
Իսկ այնտեղ աղքատ և իմաստուն մի մարդ կար, և նա իր իմաստությամբ փրկեց քաղաքը, բայց հետո ոչ ոք չհիշեց այդ տնանկ մարդուն։ Եվ ես ասացի. «Իմաստությունը լավ է ուժից, մինչև իսկ եթե աղքատի իմաստությունը արհամարհված լինի, և չուզենան լսել նրա խոսքերը»։
Ժողովող 9. 13-16