Դեռ երեկ և վաղուց ի վեր ում նրանք ուրացել և ծաղրում էին, դեպքերի վերջին ելքից դրդված՝ զարմացան, թե իրենք արդարների նման չէին և պիտի ծարավեին։ Իրենց անիրավ ու անմիտ մտածումների փոխարեն, որոնցով մոլորված՝ նրանք անխոս սողուններ և վատթար ճիճուներ էին պաշտում, նրանց վրա արձակեցիր անբան անասունների մի բազմություն՝ վրեժխնդիր լինելու համար, որպեսզի գիտենան, թե ինչով որ մեղանչում է մարդ, նույն բանով էլ պիտի պատժվի։
Իմաստություն Սողոմոնի 11. 15-17