Ո՞Ւմ տրվեց իմաստության գիտությունը, և ո՞վ հասկացավ նրա արվեստը։ Իմաստությունը մեկ է և խիստ ահեղ, որ նստում է իր գովության աթոռին։ Ինքը՝ Տերը հաստատեց այն, տեսավ և չափեց այն ու հեղեց իր գործերի վրա, ամեն մարմնի վրա, ըստ իր պարգևի, և այն բաշխեց իր սիրելիներին։ Տիրոջ հանդեպ երկյուղը փառք է ու պարծանք, ուրախություն է և ցնծության պսակ։ Տիրոջ հանդեպ երկյուղը զվարճացնում է սիրտը և պարգևում ուրախություն, խնդություն ու երկար կյանք։ Ով երկյուղ է կրում Տիրոջից, նա բարիք կստանա հետո, և իր վախճանի օրը կօրհնվի։
Սիրաքի Իմաստությունը 1. 7-13