Դո՛ւ ստեղծեցիր երիկամներն իմ, և մորս որովայնից ինձ ընդունեցիր։ Գոհություն պիտի մատուցեմ քեզ, Տե՛ր, քանզի ահեղ ու սքանչելի ես դու, սքանչելի են գործերը քո, որոնք ես շատ սիրեցի։ Չծածկվեց քեզնից իմ ոսկորը, որը ստեղծեցիր դու թաքուն, ոչ էլ ծածկվեց կարողությունն իմ երկրի խորքերում։ Իմ անկատարությունները տեսան քո աչքերը, և այդ բոլորը գրվեցին քո գրքում։ Ցերեկը դրանք մոլորվեցին, ու չկար մեկը, որ առաջնորդեր դրանք։ Ինձ հետ խիստ պատվական եղան քո բարեկամները, Աստվա՛ծ, և շատ զորացան նրանց իշխանները։ Հաշվեցի նրանց, և ավազից շատ դուրս եկան, արթնացա և ահա քեզ հետ եմ։
Դավթի սաղմոսների 138.13-18