Մոսկվան ակնկալում է, որ Հայաստանի իշխանությունները թույլ չեն տա դպրոցներ տեղափոխել 8-րդ դասարանի պատմության դասագիրքը, որը խեղաթյուրում է 18-րդ դարավերջի և 19-րդ դարասկզբի Հարավային Կովկասի իրադարձությունները՝ ասված է ՌԴ ԱԳՆ հաղորդագրության մեջ: Ըստ այդմ՝ դասագրքի գլուխներից մեկում «Արևելյան Հայաստանի բռնի միացումը Ռուսաստանին» սադրիչ վերնագրով վերանայվել են 1826-1828 թ.թ. ռուս-պարսկական պատերազմի արդյունքներն ու Թուրքմանչայի պայմանագիրը կոչվել է Արևելյան Հայաստանի «բռնակցում»:                
 

ՀԱԿ-ն իր «առաքելության» լաբիրինթոսում մոլորվել է

ՀԱԿ-ն իր «առաքելության» լաբիրինթոսում մոլորվել է
16.05.2013 | 19:31

Ընդհանրապես, ընդդիմություն ասելով հասկանում ենք արդարության հաստատման համար պայքարող մարտիկ, քանի որ եթե ինչ-որ ուժ դեմ է գործող վարչախմբին, դա նշանակում է, որ դեմ է անարդարությանը, անօրինականությանն ու ամենաթողությանը: Նման ընդդիմություն էր ժամանակին ընկալվում նաև ՀԱԿ դաշինքը, քանի որ ազնվագույն արժեքների մասին էր շեփորում: Բայց, ինչպես ասում են, մինչև մեկի հետ ճամփա չգնաս, հաց, տվյալ դեպքում` հոգևոր հաց չկիսես, այդպես էլ գլխի չես ընկնի` ում հետ ես կիսել ճանապարհդ ու հացդ: 2008-ի նախագահական ընտրությունների քարոզարշավի առաջին իսկ օրից Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ու նրա հետ «ճամփա ընկած» մարդիկ հենց դրա դեմ էլ խոսում էին` երկրում տիրող անարդարության: Հետո ստեղծվեց Հայ ազգային կոնգրես դաշինքը, և մարտավարության տրամաբանությունը չփոխվեց` ընդդեմ անարդարության ու անօրինականության բոցաշունչ ելույթներ: Էլի ժամանակ անցավ, ու դաշինքը, որից շատ քաղաքական ուժեր արդեն հեռացել էին, դարձավ կուսակցություն: Սրան նախորդած իրադարձություններն առայժմ մի կողմ թողնեմ (դրանց մասին խոսելու առիթ դեռ կլինի) ու անցնեմ ՀԱԿ(կ)-ին: Հա, ի դեպ, վերջին «կ»-ի դեմ առարկողներին հիշեցնեմ, որ ՀՀ կուսակցությունների մասին օրենքի Հոդված 6-ի առաջին կետում պարզ հայերենով գրված է. «Կուսակցության անվանումը ներառում է «կուսակցություն» բառը»: Սա, ինչպես ասացի, ի դեպ: Ու սա չէ խնդիրը, քանի որ մեկ տառի ավել-պակասը որևէ քաղաքական ուժի վրա էական ազդեցություն չի ունենում, եթե կարևորվում է բովանդակությունը, այլ ոչ ձեւը: Խնդիրը ՀՀՇ «մատոռով» ՀԱԿ-ի վարքագիծն է:
Օրերս չորս նախկին ՀՀՇ-ականներ` Ալեքսանդր Արզումանյան, Հովհաննես Իգիթյան, Արարատ Զուրաբյան, Կարապետ Ռուբինյան, հայտարարեցին նոր ՀՀՇ ստեղծելու մասին, որին անմիջապես հետևեց նախկին ՀՀՇ-ական, այժմ` ՀԱԿ-ական Վահագն Հայոցյանի հայտարարությունը, թե ՀՀՇ անունը մարդիկ, այսպես ասած, իրենցով են արել` ՀԿ են ստեղծել, պարզ է, հատուկ նպատակով, իսկ այդ հատուկ նպատակը նոր ՀՀՇ ստեղծելու փորձը կանխելն է եղել: Մնում է միայն հասկանալ, թե ինչ կարիք կար վերափոխվելու ՀԱԿ-ի, եթե ՀՀՇ անունն այդքան հարազատ էր իրենց: Եթե չէին խորշում «գեղի կլուբ» անվանված, բարոյազրկված, հեղինակազրկված անունից, ուրեմն ինչո՞ւ չէին պայքարում ՀԱԿ-ի ստեղծման գաղափարի դեմ, կամ ինչո՞ւ էին մտնում ՀԱԿ, եթե կարող էին մնալ որպես ՀՀՇ կուսակցություն, որը ոչ միայն Հայաստանի երրորդ հանրապետության պատմության հիմքերում է կանգնած, այլև իրենց կյանքի պատմության մի մասն է: Ինչո՞ւ չընդդիմացան նախկին ՀՀՇ-ականներն իրենց առաջնորդ Տեր-Պետրոսյանի, իրենց ներկայացմամբ, կուսակցության անվանափոխմանը: Իրենց ներկայացմամբ, քանի որ գոնե ինձ` նախկին ՀՀՇ-ականիս համար դա բոլորովին այլ կուսակցություն է` համալրված նախկին ՀՀՇ-ականներով, բայց ոչ երբեք նախկին ՀՀՇ-ն: Երեկվա` ՀՀՇ անվամբ ՀԿ-ի հայտարարությունը միայն քամահրանք կարող է առաջացնել, քանի որ ՀԿ ստեղծելու շարժառիթները նույնիսկ քաղաքականությունից հեռու մարդուն են պարզ: Ուրեմն նախկին ՀՀՇ անդամները, իրենց նախկին կուսակցական ընկերներին լավ ճանաչելով, կռահում էին` ՀՀՇ անունը վերջիններիս այնքան հարազատ է, որ նրանք կարող են նոր ՀՀՇ ստեղծել, և շտապել են նույնանուն հասարակական կազմակերպություն բացել, հիմա էլ հայտարարություն են տարածում, թե` էդ անունը մերն է, ձեռք չտաք: Ստացվում է` ավազակապետության դեմ պայքարի ելած, իսկ ավելի ուշ երկրի խոշոր օլիգարխներից մեկին իշխանությունից կտրելու «առաքելությունն» ստանձնած ուժը, իր իսկ հռչակած արժեքների մասին իսպառ մոռանալով, ընկել է նախկին կուսակիցների հետևից:


Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2176

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ