Մինչև վախճանվելդ բարի՛ք արա քո բարեկամին, ձե՛ռք մեկնիր ըստ քո կարողության և տո՛ւր նրան։ Քեզ մի՛ զրկիր լավ օրից, և բարի ցանկության մասնիկն իսկ թող չվրիպի քեզնից։ Արդյո՞ք քո վաստակն ուրիշին չես թողնելու, և մի՞թե զրկանքներիդ պտուղը բաժանելու համար վիճակ չի գցվելու։ Տո՛ւր և վերցրո՛ւ և ուրախացրո՛ւ քո հոգին, քանզի գերեզմանում չի կարելի վայելք փնտրել։ Ամեն մարմին չորի նման մաշվում է, քանզի հավիտենությունից ի վեր օրենք է, թե` «Մահով պիտի մեռնես»։
Սիրաքի իմաստությունը 14. 13-18