Կարանտինի մեջ գտնվողներն այս օրերին, վստահ եմ, մեծագույն սիրով կդիտեին ու կունկդրեին խորհրդային ժամանակաշրջանի արխիվային այն բոլոր հաղորդումները, հեռուստաթատրոնները, համերգներն ու զրույցները, որ պահպանվում են Հանրային ռադիոյի ու հեռուստատեսության արխիվներում: Ինքս թեև կարանտինի մեջ չեմ, բայց մեծագույն սիրով կդիտեի, օրինակ, Վիոլետ Գևորգյանի «Աշնան արև» ներկայացման էկրանային տարբերակը, որը Հանրայինը համառորեն չի հանրայնացնում: Բոլորովին վերջերս՝ նախորդ տարի, շվեցարացի մասնագետները թվայնացրեցին Հանրային ռադիոյի արխիվ, ու հատուկ հարթակ ստեծվեց, որտեղ թվային արխիվը, պետք է որ, հասնաելի լիներ: Գործարկված կայքում սակայն ամբողջական ձայնադարանը հասանելի չէ:
Հանրային հեռուստաընկերության արխիվը նույնպես բոլորովին վերջերս թվայնացվել է, կայքում արխիվից որոշակի հաղորդումներ հասանելի են, բայց, կրկին, հասարակությանը հետաքրքրող, մարդկանց մոտ հաճելի հուշեր արթնացնող մի շարք հաղորդումներ, ֆիլմեր, հեռուստաթատրոններ և այլ նյութեր հասանելի չեն: Կարծում եմ՝ հանրային սեփականությունը պետք է հասանելի լինի բոլորիս: Անգրագետ ու անճաշակ սերիալների ֆոնին խորհրդային շրջանի մշակույթի նմուշները գոնե պետք է մատուցվեն հասարակությանը:
Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ