Օ­րերս Ազ­գա­յին ժո­ղո­վում երկ­րորդ ըն­թերց­մամբ ըն­դուն­ված ծխե­լու մա­սին օ­րեն­քը բա­վա­կան բուռն քն­նար­կում­նե­րի, ան­գամ վե­ճե­րի պատ­ճառ է դար­ձել հենց իշ­խող խմ­բակ­ցու­թյան ներ­սում: Պատ­գա­մա­վոր­նե­րի մի մասն ընդ­գծ­ված բա­ցա­սա­կան վե­րա­բեր­մունք է ու­նե­ցել նա­խագ­ծի առն­չու­թյամբ: Ոչ միայն ներ­քին խո­սակ­ցու­թյուն­նե­րում, այլև հենց նա­խագ­ծի քն­նարկ­ման ու քվեար­կու­թյան ժա­մա­նակ մի քա­նի պատ­գա­մա­վոր­ներ բա­վա­կան կոշտ ար­տա­հայտ­վե­ցին՝ այն հա­մա­րե­լով խո­ցե­լի ու թե­րի մշակ­ված:

Հան­րաք­վեին մաս­նակ­ցել չցան­կա­ցող Գա­գիկ Ծա­ռու­կյանն օ­րերս, մեր տե­ղե­կու­թյուն­նե­րով, հան­դի­պել է ԱԱԾ նախ­կին տնօ­րեն Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նին։ Թե որն է ե­ղել նրա հան­դիպ­ման պատ­ճա­ռը, մեզ չհա­ջող­վեց ճշ­տել։ Սա­կայն ակն­հայտ է, որ ընդ­դի­մա­դիր ուժ ստեղ­ծե­լու ցան­կու­թյուն հայտ­նած Վա­նե­ցյա­նի հետ հաս­տատ «իշ­խա­նա­հա­ճո» զրույց­նե­րի հա­մար չէ, որ Ծա­ռու­կյա­նը նրա դուռն է գնա­ցել։

Կենտ­րո­նա­կան ընտ­րա­կան հանձ­նա­ժո­ղովն ար­դեն հրա­պա­րա­կել է այն պատ­գա­մա­վոր­նե­րի ա­նուն­նե­րը, որ «Ա­յո»-ի շտաբն են ներ­կա­յաց­նում, այ­սինքն՝ լի­նե­լու են քա­րոզ­չու­թյան հիմ­նա­կան մաս­նա­կից­նե­րը:

Կր­թու­թյան, գի­տու­թյան, մշա­կույ­թի և սպոր­տի նա­խա­րար Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի հրա­ժա­րա­կա­նը պա­հան­ջող դաշ­նակ­ցա­կան ե­րի­տա­սարդ­նե­րի պա­սի­վու­թյու­նը ժա­մա­նա­կա­վոր է: Բու­հե­րում հայ­րե­նա­գի­տա­կան ա­ռար­կա­նե­րի դա­սա­վանդ­ման ոչ պար­տա­դիր ձևա­չա­փի դեմ պայ­քա­րող­նե­րը չեն նա­հան­ջե­լու:

«Հանրապետություն» կուսակցությունը ի սկզբանե դեմ էր և ակտիվ «Ոչ»-ի կողմնակից է եղել 2015-ի Սահմանադրության փոփոխություններին ու խորհրդարանական կառավարման մոդելին: Մենք գտնում ենք, որ Հայաստանում հիմնական, չփոփոխվող և արագ որոշումների հնարավորություն տվող մոդել կարող է լինել միայն լրիվ նախագահական կառավարում ապահովող համակարգը։

Հա­յաս­տա­նի դե­մոկ­րա­տա­կան կու­սակ­ցու­թյունն իր խոր ան­հան­գս­տու­թյունն ու մտա­հո­գու­թյունն է հայտ­նում մեր հա­սա­րա­կու­թյա­նը պար­տադր­ված պա­ռակտ­ման, «սևե­րի» և «սպի­տակ­նե­րի», «հե­ղա­փո­խա­կան­նե­րի» և «հա­կա­հե­ղա­փո­խա­կան­նե­րի» ար­հես­տա­կան բա­ժան­ման փաս­տի վե­րա­բե­րյալ:

Ապրիլի 5-ին նշա­նակ­ված սահ­մա­նադ­րա­կան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի հան­րաք­վեի չե­ղար­կու­մը, ո­րը, ըստ էու­թյան, Հրայր Թով­մա­սյա­նին ու ևս հինգ դա­տա­վո­րի պաշ­տո­նանկ ա­նե­լու քվեար­կու­թյուն է, ՍԴ-ն կա­րող է վի­ճար­կել միայն մեկ պա­րա­գա­յում, ե­թե պատ­գա­մա­վոր­նե­րի ընդ­հա­նուր թվի 1/5-ը, այ­սինքն՝ 27 պատ­գա­մա­վոր, ստո­րագ­րու­թյամբ դի­մեն ՍԴ-ին: «Ի­րա­տե­սը» խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընդ­դի­մա­դիր եր­կու խմ­բակ­ցու­թուն­նե­րից հե­տաքր­քր­վեց՝ պատ­րաստ­վու՞մ են նման գոր­ծըն­թաց սկ­սե­լու:

Նա­խորդ շա­բաթ­վա աշ­խա­տան­քա­յին վեր­ջին եր­կու օ­րը խոր­հր­դա­րա­նում «Իմ քայ­լի» ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի «դե­ֆի­ցիտ» էր: Իշ­խա­նա­կան պատ­գա­մա­վոր­նե­րի մեծա­մաս­նու­թյու­նը Դի­լի­ջա­նում էր, մի մա­սը՝ Թի­բի­լի­սի գոր­ծուղ­ման էր մեկ­նել, ո­մանք էլ, ըստ երևույ­թին, օգտ­վել էին գոր­ծըն­կեր­նե­րի բա­ցա­կա­յու­թյու­նից ու ի­րենք ի­րենց ար­ձա­կուրդ էին տվել:

Խոր­հր­դա­րա­նում ա­տե­լու­թյան խոս­քի դեմ պայ­քա­րին ուղղ­ված աշ­խա­տան­քա­յին խմ­բի ա­ռա­ջին իսկ նիս­տից հե­տո խոր­հր­դա­րա­նա­կան «Բար­գա­վաճ Հա­յաս­տան» խմ­բակ­ցու­թյու­նը ո­րո­շել է կարճ դա­դար վերց­նել:

Ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կան ո­րոշ ու­ժեր այս օ­րե­րին ակ­տիվ քն­նար­կում­նե­րի մեջ են, հնա­րա­վոր հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան ձևա­չա­փերն են հս­տա­կեց­նում: Ներ­քուստ «եփ­վում» են գոր­ծըն­թաց­նե­րը, սա­կայն վճ­ռա­կան քայ­լեր դեռ չկան: