Հայաստանում վերջին շրջանում ակտիվ քննարկում էր ընթանում, գրեթե խաչակրաց արշավանք՝ 7-րդ դասարանի պատմության դասագրքի դեմ։

Արցախից բռնի տեղահանված մեր հայրենակիցների համար նախատեսված միլիոնավոր դոլարներ են գրեթե ամեն շաբաթ մտնում Հայաստան այս կամ այն երկրի կամ միջազգային կազմակերպության կողմից։ Չնայած դրան՝ արցախցիները շարունակում են անտեսված մնալ ու չստանալ որևէ օգնություն։

ՈՒրեմն, Ամանորի նախօրեին անհամաչափ ակտիվացել է ՊԵԿ-ը: Վերջինիս աշխատակիցներին հանձնարարվել է ՀԴՄ-ի կիրառման ճշտության ստուգում իրականացնել և, ըստ այդմ, հսկիչ գնումներ կատարել առևտրի կենտրոնների տնտեսվարողներից: Դե, ՊԵԿ-ի տեսուչներն էլ դռնեդուռ ընկած հսկիչ գնումներ են կատարում:

Ովքեր դեռ չեն հասկացել թե ինչ է կատարվել 2015-2018 թվականներին, կարճ ասեմ. 2014 կամ 2015 թվականին, երբ երեք-չորս հոգով մի տեղ հավաքվում և հեղափոխության մասին էինք խոսում (ընդամենը խոսում), նախ հայտնվում էին «թաղի լավ տղերքը», հետո թաղի օպերլիազորը, իսկ վերջում` ԱԱԾ-ն էնպիսի սարքված գործի փաթեթով, որ 8 տարի չես կարողանում տակից դուրս գալ։

Պրոֆեսորի հետ ծանոթացա Դոնի Ռոստովում: Գործընկերներիս հետ մեկնել էի Նոր Նախիջևան՝ ծանոթանալու հայկական վայրերին և բնակչությանը:

Օրերս Գյումրու բնակիչը պատահաբար իմանում է, որ իր նկատմամբ կա հայտարարված հետախուզում, պարզելու նպատակով մտնում է ոստիկանության մոտակա բաժին։ Տեղում պարզվում է, որ առանց փաստական հիմքերի, ընդամենը օպերի կասկածանքով երկու տարի առաջ իրեն կասկածյալ են ճանաչել ինչ-որ քրեական գործով, զայրացած քաղաքացուն սկզբում հայոյում են, ապա ծեծում, կոտրում ծնոտը, հետո տեղափոխում Արթիկ ՔԿՀ...

Ես ուզում եմ դիմել մեր՝ Հայաստանի բժիշկներին. սիրելի բժիշկներ, ձեզանից քանի՞սն են ճանաչում այս մարդուն։ Անկեղծ, ես կերազեի, եթե այս մարդու ժառանգներից մնացած լինեին՝ ավելի մանրամասն կարողանայինք խոսել, բայց եղածներն են լռում, էլ ուր մնաց․․․

Տավուշի մարզի հանրակրթական 50 դպրոցների շենքեր ջեռուցվում են բնական գազով, 24-ը՝ վառելափայտով, 2-ը ՝ էլեկտրական սարքերի միջոցով: Փայտ վառող վառարանները բազմաթիվ խնդիրներ ու անհարմարություններ են ստեղծում. ուսումնական օրվա սկզբին վառարանները պետք է արդեն լավ տաքացած լինեն, թաց, խոնավ վառելափայտը դժվարությամբ է այրվում, քամու դեպքում դասարանները լցվում են ծխով, փայտի այրումից հետո վառարաններից մոխիրը հարկ է հեռացել և այլն։

Հիշում եմ, դպրոցական տարիներին, «Սամվել»-ն այդպես էլ չկարդալով, կարողացա երկու բառով համոզել գրականության, լուսահոգի մեր ուսուցչուհուն, որ, այնուամենայնիվ, կարդացել եմ:

Քանի դեռ չենք ձևակերպել, թե ինչ ասել է հաջողել, մենք հաջողության չենք հասնելու։ Քանի դեռ ազգովի ինքներս մեզ համար չենք պարզել, թե որ հանգրվանին հասնելու դեպքում կարող ենք մեզ հաջողած համարել, հաջողության մասին խոսելն անիմաստ է։